Η χαμογελαστή κατάθλιψη και τα social media
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σκέφτονται κάποιον που πάσχει από κατάθλιψη σκέφτονται σκυθρωπή έκφραση, δυσθυμία, νωθρότητα και βαρύ συναίσθημα. Και αυτό βέβαια αληθεύει για ένα μεγάλο ποσοστό των καταθλιπτικών ανθρώπων. Όχι όμως για όλους.
Όλο και περισσότεροι ειδικοί λοιπόν κάνουν λόγο για ένα διαφορετικό είδος κατάθλιψης, τη χαμογελαστή κατάθλιψη. Υπάρχουν βέβαια πολλά είδη κατάθλιψης, αλλά δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν. Αυτό που διαφοροποιεί το συγκεκριμένο είδος είναι ότι πρόκειται για μία κατάσταση που δεν είναι εμφανής στο περιβάλλον του ατόμου, αφού μπορεί το ίδιο το άτομο να είναι λειτουργικό στην καθημερινότητά του. Μπορεί δηλαδή ένα τέτοιο άτομο να πηγαίνει κανονικά στη δουλειά του, να φροντίζει τα παιδιά του και ν’ αλληλεπιδρά με τον κοινωνικό του κύκλο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει ένα συναίσθημα κενότητας, μία έλλειψη νοήματος, μία δυσκολία για ικανοποίηση, αβοηθησία, πεσμένη λίμπιντο κτλ. Συμπτώματα δηλαδή που έχουν και τα υπόλοιπα είδη κατάθλιψης.
Σε αυτό το είδος κατάθλιψης το άτομο είναι σα να φοράει “μάσκα” για να κρύψει τα πραγματικά του συναισθήματα και αυτό πολλές φορές συνεπάγεται ότι τα πραγματικά του συναισθήματα μπορεί να μην είναι συνειδητά και από το ίδιο. Πρόκειται ουσιαστικά για αμυντικό μηχανισμό, αφού το άτομο πολλές φορές διακατέχεται από το φόβο μη θεωρηθεί ανεπαρκές και αδύναμο.
Το ενδιαφέρον είναι λοιπόν ότι τα ίδια άτομα μπορεί να προβάλλουν τον εαυτό τους στα social media ως εξαιρετικά κοινωνικό και χαρούμενο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να λειτουργούν ως ελεγκτικός μηχανισμός και όσο μεγαλύτερο είναι το ακροατήριο, τόσο μεγαλύτερη πίεση μπορεί να αισθάνεται το άτομο να δημιουργήσει περιεχόμενο για τον εαυτό του. Αυτό οδηγεί στο να κάνει το άτομο μία υπερπροσπάθεια να παρουσιάσει κάτι που απέχει πολύ από το γνήσιο εαυτό του και να νιώθει ματαίωση και απογοήτευση γι’ αυτό ή έστω το αίσθημα της κενότητας και η απόσταση από τον πραγματικό του εαυτό να μεγαλώνει. Σε κάθε περίπτωση η επίδραση προς το συναίσθημα και τη ψυχοσύνθεση του ατόμου είναι αρνητική. Πολλές φορές τα ίδια άτομα εξαρτούν το αυτοσυναίσθημά τους από την απήχηση που έχουν σε αυτά τα μέσα και η ενασχόλησή τους με αυτά μπορεί να γίνει αυτοσκοπός σε ακραίες περιπτώσεις.
Καλό είναι λοιπόν οι άνθρωποι να αναζητούν βοήθεια όποτε τη χρειάζονται και να μη διστάζουν να έρχονται αντιμέτωποι με τα συναισθήματά τους. Οι περισσότερες δυσκολίες έχουν λύση όταν ο άνθρωπος αποφασίζει να εργαστεί και να τις αντιμετωπίσει.
«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με την ψυχολόγο κ. Μεσσαριτάκη. Για περισσότερα κείμενα της συγκεκριμένης αρθρογράφου πατήστε εδώ»
