Είμαστε χορευτές από την κούνια μας

UPDATED

Έχετε δει πόσο αρέσει στα μωρά να κινούνται στο ρυθμό της μουσικής και πόσο εύκολα μιμούνται χορογραφίες; Γιατί τους είναι τόσο εύκολο; Μήπως είμαστε χορευτές από την κούνια;

Πότε και πώς αναπτύσσεται ο βρεφικός συντονισμός κινήσεων και ακουστικών ερεθισμάτων; Ας δούμε τι αποκαλύπτει έρευνα στην ηλεκτρονική έκδοση της επιθεώρησης “Proceedings of the National Academy of Sciences” για το θέμα αυτό.

Γιατί στα βρέφη και στα νήπια αρέσει τόσο πολύ να τα ταχταρίζουν, δηλαδή να τα κου­νούν ρυθμικά πάνω-κάτω, τραγουδώντας τους μια ρυθμική μελωδία; Και γιατί μόλις ακούσουν ένα ρυθμικό μουσικό κομμάτι αρχίζουν να κι­νούν τα χέρια, τα πόδια, το κεφάλι και τον κορ­μό τους ακολουθώντας τον ρυθμό του κομματι­ού;

Ίσως αυτό το ερώτημα να μη μας έχει απασχολήσει ποτέ, γιατί είναι μια πραγματικό­τητα που τη ζούμε καθημερινά γύρω μας. Για τους επιστήμονες, όμως, που μελετούν την αν­θρώπινη συμπεριφορά οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα προϋποθέτουν έρευνες που μπορεί να διαρκέσουν πολλά χρόνια.

Η έρευνα

Στην ηλεκτρονική έκδοση της επιθεώρησης “Proceedings of the National Academy of Sciences” δημοσιεύθηκαν τα απο­τελέσματα μιας ενδιαφέρουσας έρευνας, που έγινε με στόχο να διαπιστωθεί πότε ακριβώς ο άνθρωπος αρχίζει να συντονίζει τις κινήσεις του σώματός του με κάποιο ακουστικό ερέθισμα.

Οι ερευνητές, ψυχολόγοι από το Πανεπιστή­μιο του Γιορκ, στη Βρετανία, και από το Πρό­τυπο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας για τη Μουσική του Πανεπιστημίου της Γιβάσκιλα στη Φινλανδία, μελέτησαν τη συμπεριφορά 120 νη­πίων ηλικίας μεταξύ πέντε μηνών και δύο ετών.

 Διαπίστωσαν ότι τα μωρά έχουν μια έμφυτη κλίση προς τον χορό, καθώς και ότι έχουν την τά­ση να κινούνται ρυθμικά μόλις ακούσουν ένα μουσικό κομμάτι. Μάλιστα, απ’ ό,τι φαίνεται, τα βρέφη και τα νήπια ανταποκρίνονται αυθόρ­μητα περισσότερο στον ρυθμό και το τέμπο της μουσικής, παρά στον λόγο.

Οι ερευνητές βιντε­οσκόπησαν και ανέλυσαν με τη βοήθεια της τε­χνολογίας όλες τις αντιδράσεις των νηπίων α­πέναντι σε διαφορετικά ακουστικά ερεθίσμα­τα, όπως κλασική μουσική, ρυθμική μουσική και ομιλία. Στο πείραμα συνέβαλαν και επαγ­γελματίες χορευτές, οι οποίοι κλήθηκαν να α­ξιολογήσουν κατά πόσο οι κινήσεις των νηπίων ακολουθούσαν τον ρυθμό της μουσικής.

Αποτελέσματα έρευνας

«Από τη μελέτη μας προκύπτει ότι μάλλον ο ρυθμός είναι αυτό που προκαλεί την αυθόρμητη αντίδραση των παιδιών και όχι άλλα στοιχεία της μουσικής, όπως η μελωδία.

Επίσης διαπι­στώσαμε ότι όσο καλύτερα κατάφερναν τα παι­διά να συγχρονίζουν τις κινήσεις τους με τη μουσική τόσο περισσότερο χαμογελούσαν», δη­λώνει ο Marcel Zentner, ένας εκ των ερευνη­τών που υπογράφουν τη μελέτη.

Επισημαίνει, όμως, ότι ακόμη δεν γνωρίζουμε γιατί οι άνθρωποι ανέπτυξαν αυτή την προδιά­θεση για ρυθμική κίνηση. Μια εύλογη, αλλά α­νεπιβεβαίωτη υπόθεση, είναι ότι οι ικανότητες που σχετίζονται με τις ρυθμικές αντιδράσεις διαδραμάτιζαν κάποτε, κατά το παρελθόν του ανθρώ­πινου είδους, αποφασιστικό ρόλο για την επι­βίωσή του, και συνεπώς ευνοήθηκαν από τη φυσική επιλογή.

Μια εναλλακτική εξήγηση θα ήταν ότι οι ικανότητες αυτές αναπτύχθηκαν ε­πειδή εξυπηρετούσαν κάποια άλλη λειτουργία, η οποία απλώς συμπίπτει με την επεξεργασία της μουσικής.

Συντάκτης: Flowmagazine,

Influence:

Ο στόχος του flowmagazine.gr είναι να προβάλλει τις θετικές ιδέες, δράσεις και πληροφορίες από την Ελλάδα και τον κόσμο…