Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για ό,τι έγινε. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η παροχή βοήθειας στους συνανθρώπους μας που …
Υπάρχει ακόμα το ελληνικό φιλότιμο τελικά;
Η γλώσσα μας μπορεί να μην ομιλείται σε τόσες πολλές χώρες και να μη θεωρείται διαδεδομένη στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, όμως παραμένει μοναδική, αστείρευτη και γεμάτη από έναν μοναδικό αριθμό λέξεων και εκφράσεων. Μία από τις λέξεις αυτές που δε συναντάς σε καμία άλλη γλώσσα είναι και το φιλότιμο.
Υπάρχει ακόμα φιλότιμο στην εποχή μας, μία ιδιότητα που οι Έλληνες θεωρείται πως έχουν σε μεγάλο βαθμό; Μπορούμε να την αναγνωρίσουμε στη ζωή μας;
Υπάρχει ακόμα το φιλότιμο;
Η λέξη φιλότιμο χρησιμοποιείται ευρέως στην Ελληνική κοινωνία. Αν μελετήσουμε τις λέξεις που την αποτελούν θα δούμε πως αποτελείται από τη λέξη φιλέω και τιμή. Αυτό μας δείχνει πως περιγράφει την κατάσταση εκείνη στην οποία ο άνθρωπος θέλει να είναι συνεπής απέναντι στις ηθικές αρχές του, επιθυμεί να μην παραβαίνει διαχρονικές αξίες της κοινωνίας και να είναι συνεπής απέναντι στον εαυτό και τους συνανθρώπους του.
Και ενώ οι άνθρωποι που προσπαθούν να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο, χαρακτηρίζονται πλέον αδύναμοι ακόμα και αφελείς, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως για καλό της χώρα μας, το φιλότιμο δεν είναι μία έννοια ξεχασμένη.
Μπορούμε να το δούμε να φωλιάζει μέσα στις καρδιές των περισσότερων από εμάς και να “ξυπνάει” σε στιγμές μεγάλου πόνου, δυσκολιών και συμφορών.
Αν ερευνήσουμε διεξοδικά τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν εμάς και την Ελληνική κοινωνία, θα διαπιστώσουμε πως υπάρχει ένα κράμα θετικών και αρνητικών στοιχείων. Σε μεγάλο βαθμό υπάρχει ακόμα δυσανεξία σε οτιδήποτε εμφανίζεται ως διαφορετικό από εμάς, πάντοτε κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό η επιθυμία να αποδομήσουμε τη χαρά και την επιτυχία του άλλου, ενώ πολλοί από εμάς ευχόμαστε “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα” στην κυριολεξία. Και όμως, υπάρχει ακόμα και η άλλη μας πλευρά, εκείνη που φανερώνει αλληλεγγύη και συμπόνια.
Η ανταπόκριση των περισσότερων ανθρώπων στην πρόσφατη τραγωδία στην Αττική, μας έδειξε πως υπάρχει αλληλεγγύη, διάθεση και προθυμία για βοήθεια αλλά και επιθυμιών πολλών ανθρώπων να συνδράμουν στη συμφορά του άλλου. Οι ίδιοι Έλληνες που μπορεί στο σούπερ-μάρκετ να ρωτούσαν “έχω μόνο δύο πράγματα, μπορώ να περάσω;” δε δίστασαν να στοιβαχτούν σε ουρές, περιμένοντας ώρες για να δώσουν αίμα ή είδη πρώτης ανάγκης.
Ο ίδιος λαός που σε μεγάλο βαθμό δε χαίρεται για τη χαρά και την ευτυχία του άλλου ή προσπαθεί να τη μειώσει με κάθε δυνατό τρόπο, ο ίδιος έκανε τα πάντα ώστε τόσοι συνάνθρωποί του να λάβουν τα απαραίτητα συναισθηματικά και υλικά αγαθά. Η ίδια ακριβώς κινητοποίηση υφίσταται και κάθε φορά που δημοσιοποιείται ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και υπάρχει ανάγκη για οικονομική ενίσχυση; ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη να βοηθήσει και να προσφέρει από το υστέρημά του στον άνθρωπο εκείνο που δίνει μάχες στα νοσοκομεία.
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε με βεβαιότητα πως η λέξη φιλότιμο υπάρχει ακόμα στο λαό και την ιδιοσυγκρασία μας, πώς η ηθική μας υποχρέωση να στηρίξουμε το συνάνθρωπο στη δύσκολη στιγμή, ακόμα και αν είναι άγνωστος για εμάς, αναδύεται πάντοτε στην επιφάνεια και αυτό είναι συγκινητικό.
Αν προσπαθήσουμε να καταπολεμήσουμε διάφορες συμπεριφορές και αρνητικές συνήθειες που έχουμε, τότε σίγουρα τα θετικά μας χαρακτηριστικά θα ξεχωρίζουν και θα φωτίζουν ακόμα περισσότερο.
