Το ζήτημα του bullying πιο επίκαιρο από ποτέ
Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, αυτό του σχολικού εκφοβισμού, βασανίζει ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό παιδιών, σε όλες τις χώρες ανεξαιρέτως. Όμως γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Ο εκφοβισμός αυτού του είδους δεν περιλαμβάνει μονάχα την χρήση φυσικής ισχύος αλλά και την πρόθεση για πρόκληση τέτοιας βίας καθώς και την λεκτική και ψυχολογική βία μέσα από τον αποκλεισμό, τον εξαναγκασμό και τα σπρωξίματα.
O P.J. Henry κοινωνικός ψυχολόγος το 2000 έδωσε έναν αρκετά επαρκή ορισμό για την ενδοσχολική βία: «σχολική βία είναι η άσκηση δύναμης πάνω στους άλλους σχετικά με το σχολικό περιβάλλον, από κάποιο υποκείμενο, οργανισμό ή κοινωνική διαδικασία, που αρνείται από αυτά τα υποκείμενα την ανθρώπινη υπόστασή τους να διαφοροποιούνται, είτε μειώνοντάς τα από αυτό που είναι, είτε περιορίζοντάς τα από το να γίνουν αυτό που θα μπορούσαν να γίνουν.
Ανακεφαλαιώνοντας ο σχολικός εκφοβισμός περιέχει φυσική και λεκτική βία, κυριαρχεί η ανισορροπία της δύναμης αφού οι μαθητές νιώθουν ανίκανοι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και τέλος η εμπειρία αυτή είναι επίπονη και τραυματική από την πλευρά του θύματος.
Δυστυχώς, ύστερα από μελέτες που έγιναν το 2012, εκτιμήθηκε ότι ο εκφοβισμός δεν αφορά μόνο ένα μικρό κομμάτι των μαθητών αλλά την πλειονότητα. Πιο συγκεκριμένα στην Ε.Ε., το 55% των μαθητών έχουν υπάρξει θύματα και 9 στους 10 εφήβους έχουν υπάρξει μάρτυρες τέτοιου γεγονότος.
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι πάει λάθος με αυτά τα παιδιά. Και αυτό απαντάται μόνο εάν αναλογιστούμε ότι τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με ένα εύρος ζητημάτων που αφορούν την διαμόρφωση ταυτότητας και τη διαμόρφωση σχέσεων. Η εκδήλωση του εκφοβισμού εξαρτάται κυρίως από το πώς τα παιδιά θα διαπραγματευτούν τις σχέσεις ιεραρχίας και εξουσίας μεταξύ τους. Αυτές οι σχέσεις διαμορφώνονται κυρίως μέσω της αναγνώρισης. Άρα ο εκφοβισμός παράγει διαφορές ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο;
Έχει βρεθεί πως οι θετικές στάσεις προς την επιθετικότητα σχετίζονται με την τάση για εκφοβισμό. Οι στάσεις των μαθητών παίζουν σημαντικό ρόλο στο φαινόμενο αυτό. Ο θαυμασμός προς τους έμπειρους στον τσακωμό μαθητές, η πεποίθηση υπεράσπισης του εαυτού αφού η αποφυγή σημαίνει δειλία και το κύρος όποιου κατακτά τελικά τη θέση ισχύος.
Τέλος, μια θεωρία που παρέχει μια εξήγηση είναι αυτής της έλξης. Οι έφηβοι με σκοπό να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους από τον οικογενειακό κύκλο, έλκονται από νέους που έχουν χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας όπως η ανυπακοή και η παραβατικότητα και έλκονται πολύ λιγότερο από συνομήλικους που εμφανίζουν παιδικά χαρακτηριστικά όπως η υποχωρητικότητα.
