Το ημερολόγιο μιας καπνίστριας

Δε θυμάμαι να σου πω ακριβώς πότε ξεκίνησα να καπνίζω εντατικά. Πρέπει να ήταν κάπου εκεί στο 2010. Μέχρι τότε έκανα ένα τσιγάρο «έτσι για την παρέα». Οι γραμμές όμως είναι πολύ λεπτές μεταξύ του «καπνίζω για την παρέα, για την πλάκα» και είμαι «κανονικός» καπνιστής.

Στην πραγματικότητα και οι δυο κατηγορίες καπνιστή έχουν εθιστεί, απλά το τσιγάρο «για την παρέα» δεν έχει ακόμη συνταυτιστεί με περισσότερες πτυχές της καθημερινότητας. Τέτοιες πτυχές είναι το τσιγάρο με τον πρωινό καφέ, με τον απογευματινό καφέ, τσιγάρο στο διάλειμμα στη δουλειά, τσιγάρο επειδή είσαι στεναχωρημένος, τσιγάρο επειδή είσαι ευτυχισμένος, τσιγάρο μετά το σεξ, μετά το γυμναστήριο, πριν τον ύπνο, μετά τον ύπνο για να ανοίξει το μάτι και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος αιτιών να καπνίσει κάποιος, χωρίς τελειωμό.

Πάντα ένιωθα στεναχώρια που εθίστηκα τελικά, καθώς ήμουν και αθλήτρια. Είχε περάσει καιρός βέβαια από τότε, όμως με είχε κουράσει αυτή η άσχημη μυρωδιά στα ρούχα, στο στόμα μου, το λαχάνιασμα όταν έτρεχα. Δε μου άρεσε που ένιωθα ότι είμαι “αυτόχειρας”, η ίδια προκαλούσα κακό στον οργανισμό μου. Και ας έλεγαν οι άλλοι καπνίζοντες: «είναι μια απόλαυση και άλλα μας κάνουν κακό, αυτά που τρώμε κ.τ.λ.».

Πολλές δικαιολογίες βρίσκονται για να συνεχίσει κάποιος την κακιά συνήθεια, όπως έκανα και εγώ: «θα κόψω το τσιγάρο μόλις φύγω από αυτήν τη δουλειά, δεν μπορώ να το κόψω γιατί θα έχω περισσότερα νεύρα, δεν τα πάω καλά με τον σύντροφό μου, το τσιγάρο είναι η παρηγοριά μου» και άλλα τόσα που σίγουρα σου είναι οικεία. Χρειάζεται πραγματικά να το πάρει κάποιος απόφαση και να μείνει προσηλωμένος στον στόχο της διακοπής.

Προσπάθεια διακοπής

Από το 2018 προσπαθούσα να κόψω το κάπνισμα, αλλά οι προσπάθειές μου δεν καρποφορούσαν. Το διέκοπτα για έναν μήνα και το ξεκινούσα πάλι για διαφόρους λόγους.

Ξέρεις για να διακόψεις πλήρως πρέπει να αποσυνδέσεις το τσιγάρο με όλες αυτές τις στιγμές της καθημερινότητας που το είχες συνδέσει. Καταφέρνεις να πας για καφέ και να μην καπνίσεις, καταφέρνεις να μην καπνίσεις στη δουλειά, να μην καπνίσεις στις διακοπές και εκεί που λες τα κατάφερα, χωρίζεις, πέφτεις στα πατώματα και άντε πάλι από την αρχή.

Τελικά ένιωθα ότι χρειαζόμουν ένα ισχυρό κίνητρο, κάτι που τη δύσκολη στιγμή θα με κρατούσε δυνατή, μα θα πει κάποιος η υγεία είναι το κίνητρο. Οι περισσότεροι που είναι εθισμένοι σε άσχημες συνήθειες γνωρίζουν την άσχημη πλευρά της πράξης τους και το κακό που προκαλείται στον οργανισμό, αλλά το κάνουν. Οπότε χρειαζόμουν κάτι, χωρίς να ξέρω ακριβώς τι.

Τελικά τα κατάφερα!

Είχα καταφέρει να καπνίζω λιγότερο (δύο τσιγάρα την ημέρα), αλλά συνέχιζα να το σκέφτομαι όλη μέρα. Και εκεί που το είχα πάρει απόφαση ότι θα καπνίζω για πάντα, το κίνητρο βρέθηκε. Δεν ξέρω πώς και τι, αλλά το μυαλό κλείδωσε στο άκουσμα του χαμού ενός φίλου και συναδέλφου.

Ταρακουνήθηκα τη στιγμή που το έμαθα και είπα μέσα μου τέλος το κάπνισμα και όντως το τελείωσα μέχρι και τώρα που γράφω. Όταν τελικά περνούσε ο καιρός και ειδικά ο πρώτος χρόνος σκέφτηκα τη φράση «όλα στο μυαλό είναι», μια φράση που με εκνεύριζε όταν την άκουγα καπνίζοντας.

Όμως τελικά είναι όλα στο μυαλό. Αν το πάρει κάποιος πραγματικά απόφαση και το δουλέψει μέσα του, ωριμάσει η ιδέα, νιώσει έτοιμος, θα το κόψει και όταν το κάνει, επειδή ξέρει πόσο εύκολο είναι να κυλήσει στην ίδια συνήθεια, δεν θα το ακουμπήσει ξανά.

Πέρασαν τρία χρόνια σχεδόν και ελάχιστα το σκέφτομαι. Έχω στο μυαλό μου τη φράση: «μια φορά καπνιστής, για πάντα καπνιστής» και είμαι πάντα σε εγρήγορση. Το μυαλό δεν ξεχνάει, η ανάμνηση υπάρχει, οπότε συνεχίζουμε να «φυλάμε τις Θερμοπύλες», την υγεία μας.

Ο απολογισμός

 Όταν τελικά τα καταφέρνεις, νιώθεις μια ανακούφιση, νιώθεις να ελευθερώνεσαι από τα δεσμά, γιατί στην πραγματικότητα είσαι δέσμιος του τσιγάρου, τρέχεις ξημερώματα να βρεις τσιγάρα επειδή ξέμεινες και αν δε βρεις, ψάχνεις τις γόπες από το τασάκι σου.

Αν δεν είναι αυτά δεσμά, τότε ποια είναι; Εξαρτάσαι από αυτό το μικρό θανατηφόρο τσιγάρο και οποιαδήποτε κίνησή σου σχετίζεται με αυτό.

Βγες έξω, περπάτησε, χόρεψε, τραγούδησε αν θες, φάε και λίγο περισσότερο. Δεν πειράζει, αλλά πέταξέ το μακριά. Νιώθω ότι έκανα το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό μου, νιώθω ότι πήρα πίσω τη ζωή μου. Είμαι χαρούμενη, υγιής και χωρίς άσχημες μυρωδιές πια…

Συντάκτης: Νεκταρία Κανάρη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.