Το “Φάντασμα της Όπερας”: ο θρύλος και μικρή περιήγηση στον τόπο που γεννήθηκε
To «Φάντασμα της Όπερας» θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές θεατρικές παραστάσεις παγκοσμίως. Ένας θρύλος, μία ιστορία μυστηρίου, η ιστορία μιας ατελέσφορης αγάπης, θα μπορούσαν να είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς αυτής της θεατρικής παράστασης, η οποία έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στη μεγάλη οθόνη.
Το «Φάντασμα της Όπερας» βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Gaston Leroux, “Le Fantome de’l Opera”. Με το βιβλίο αυτό, το οποίο εκδόθηκε το 1911 , ο G. Leroux συστήθηκε στο γαλλικό κοινό. Το «Φάντασμα της Όπερας» αποτελεί εξήγηση του συγγραφέα για τα παράξενα γεγονότα που συνέβησαν στη φημισμένη Όπερα του Παρισιού κατά το 1880. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας καλωσορίζει τον αναγνώστη στο βιβλίο του ∙ τον διαβεβαιώνει ότι όλα όσα πρόκειται να αφηγηθεί δεν είναι τίποτε άλλο από την πραγματικότητα.
19ος αιώνας. Ο Έρικ, ένας ιδιοφυής με παραμορφωμένο πρόσωπο μουσικός, ζει στις κατακόμβες της Όπερας των Παρισίων. Η Κριστίν είναι μία νεαρή σοπράνο και χορεύτρια, η οποία αναλαμβάνει μικρούς ρόλους στην Όπερα. Όταν όμως ο Έρικ την ερωτευτεί, η ζωή της θα αλλάξει. Ο ιδιοφυής μουσικός γοητευμένος από την αθωότητα και τη φωνή της νεαρής κοπέλας θα της διδάξει τα μυστικά της μουσικής, χωρίς ωστόσο να της αποκαλύπτει ποτέ το πρόσωπό του. Σκοπός του είναι να αναδείξει το ταλέντο της. Το ταλέντο του και η τρυφερότητα του γοητεύουν την Κριστίν, η οποία τον αποκαλεί «Άγγελο της Μουσικής». Όταν πλέον εκείνη αναδεικνύεται ως πρώτη σοπράνο, ο Έρικ, το «Φάντασμα της Όπερας» , την οδηγεί στο μέρος όπου ζει ξεδιπλώνοντάς της τα μυστικά της μουσικής, κομμάτια της ζωής του, αλλά και την επιθυμία του για μια λιγότερο επικριτική κοινωνία.
Όμως η απόκοσμη παρουσία του και η ιδιόρρυθμη φύση του στρέφουν την Κριστίν στην αγκαλιά ενός παιδικού φίλου της, του υποκόμη Ραούλ. Η εγκατάλειψή της πληγώνει και εξοργίζει τον Έρικ, ο οποίος ξεσπά ζηλόφθονα απέναντί της προκαλώντας το φόβο παράλληλα στο κοινό και τους καλλιτέχνες της Όπερας. Ο Έρικ δε θα καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά της αγάπης του για τη νεαρή Κριστίν. Αυτή του η αγάπη δε θα μπορέσει να τον απελευθερώσει από την απομόνωση στην οποία τον έχει καταδικάσει η διαφορετικότητά του. Ωστόσο η Κριστίν δε θα ξεχάσει τον «άγγελο της μουσικής» και θα του επιστρέψει, όπως του είχε υποσχεθεί στην τελευταία τους θυελλώδη συνάντηση, το χρυσό δαχτυλίδι που κάποτε της χάρισε.
Το εάν η ιστορία αυτή είναι μύθος ή πραγματικότητα δεν έχει διαπιστωθεί. Ακόμη όμως και αν αποτελεί προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα, το μέρος όπου το Φάντασμα της Όπερας βρήκε καταφύγιο, υπάρχει. Αναφέρομαι στην Όπερα του Γκαρνιέ (Palais Garnier).
Το σπίτι του Φαντάσματος, αυτό το επιβλητικό κτίσμα, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Charles Garnie κατ’ εντολή του Ναπολέοντα του ΙΙΙ. Κατά την περίοδο την οποία γράφτηκε το βιβλίο, η Όπερα απασχολούσε πάνω από 150 εργαζομένους και διατηρούσε ακόμη και στάβλους για τη φύλαξη των αλόγων. Σήμερα η Όπερα του Παρισιού διατηρεί 1979 θέσεις φιλοξενώντας διάσημα μπαλέτα, τα οποία ο καθένας θα ήθελε να παρακολουθήσει.
Το μάρμαρο σε συνδυασμό με την πέτρα και τον μπρούτζο, οι χρυσοί άγγελοι που κοσμούν την οροφή της Όπερας, το μπαρόκ ύφος που κυριαρχεί, η οροφή του Chagall, τα περίτεχνα διαζώματα και τα γλυπτά, αλλά και το βαθύ κόκκινο βελούδο της κυρίως αίθουσας, καταστούν το κτίριο μοναδικό.
Κάτω από το κτίριο υπάρχει όντως μια μικρή λίμνη- η κρύπτη του Φαντάσματος, η ύπαρξη της οποίας ενέπνευσε τον Leroux και ενίσχυσε ίσως την πεποίθησή του ότι ο Έρικ δεν ήταν απλώς αποκύημα της φαντασίας του.
Αν λοιπόν κάποια στιγμή βρεθείτε στους δρόμους της Πόλης του Φωτός, μη ξεχάσετε να επισκεφτείτε τη θρυλική αυτή Όπερα, την οποία πάντοτε θα καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου. Μπορεί, αν σταθείτε τυχεροί, να αφουγκραστείτε τις μελωδίες του Φαντάσματος. Καλές περιηγήσεις!
