Το κέντρο όλων των συγκρούσεών μας είναι το εγώ

Το εγώ μας, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προσπαθεί να εκπληρώσει τα θέλω μας. Αυτός ο αυτόματος εσωτερικός μη συνειδητός μηχανισμός, μας βοηθά να επιβιώσουμε.

Πέρα από τον μηχανισμό επιβίωσης, υπάρχουν και οι κοινωνικοί κανόνες στους οποίους το εγώ μας οφείλει να υπακούει για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Αφού λοιπόν πρέπει να υπακούει στις ανάγκες μας και στους κανόνες της κοινωνίας, τότε γιατί να μην υπακούει και στις επιθυμίες μας; Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται το πρώτο στάδιο της προβληματικής σύγκρουσης.

Η μη κάλυψη του εγώ μας, μας κάνει να νιώθουμε ότι απειλούμαστε, μας κάνει να νιώθουμε απογοήτευση, μας δημιουργεί άγχος και μας οδηγεί στο να χάσουμε την εσωτερική μας ισορροπία. Σε κάποιες περιπτώσεις και την ακεραιότητά μας. Ωστόσο όλα αυτά αξίζει τον κόπο να συμβούν, αν πρόκειται να σώσουμε τη ζωή μας ή τη ζωή κάποιου άλλου. Κατά πόσο όμως αξίζει να συμβούν αν πρόκειται για την εκπλήρωση μιας απλής επιθυμίας μας; Μιας επιθυμίας που μπορεί να προκύπτει από προσδοκίες που μας έχουν δημιουργήσει άλλοι;

Αναλύοντας λοιπόν τους λόγους όπου το εγώ μας, δημιουργεί συγκρούσεις, είναι σημαντικό να αξιολογήσουμε ποιες συγκρούσεις αφορούν υπαρξιακά μας ζητήματα και είναι απαραίτητο, ίσως και εποικοδομητικό κάποιες φορές, να συμβούν και ποιες απλά εξαντλούν τις δυνάμεις μας και δοκιμάζουν χωρίς ουσιαστικό λόγο τις σχέσεις μας με τους άλλους και τον εαυτό μας.

Αν αποσυνδέσουμε το εγώ μας από τις επιθυμίες μας και τις προσδοκίες των άλλων, μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι οι κυριότερες και πιο καταστροφικές αιτίες συγκρούσεων δεν έχουν να κάνουν με το εγώ μας, αλλά με την αδυναμία μας να κάνουμε την παραπάνω αποσύνδεση. Η ταύτισή μας με τις επιθυμίες μας και με τα πρέπει της κοινωνίας είναι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτά που επιθυμούμε και αυτά που οι άλλοι περιμένουν από εμάς.

Από τη στιγμή που θα το αναγνωρίσουμε, είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε ποιες επιθυμίες αξίζει να συνδεθούν με το εγώ μας και ποιες προσδοκίες των άλλων αξίζει να ακολουθήσουμε. Μέσω αυτής της αναγνώρισης μπορούμε να κινηθούμε πέρα από τις εγωκεντρικές συγκρούσεις.

Με ποιους τρόπους μπορείτε να αποφύγετε τις εγωκεντρικές συγκρούσεις;

1. Αυτοεπίγνωση. Αυτό που περιγράψαμε παραπάνω είναι η αυτοεπίγνωση. Αναγνωρίστε την ταυτότητά σας και τι θέλετε να συνδέσετε με αυτήν. Έτσι μπορείτε να χειριστείτε καλύτερα τις εσωτερικές σας συγκρούσεις.
2. Ενσυναίσθηση. Μπαίνοντας στη θέση του άλλου μπορείτε να χτίσετε μια πιο εποικοδομητική επικοινωνία, με αποτέλεσμα να μην αισθάνεστε την ανάγκη να ενεργοποιήσετε τους αμυντικούς μηχανισμούς σας που καθοδηγούνται από το εγώ σας.
3. Συνεργασία. Εστιάστε σε κοινούς στόχους και θα καταφέρετε να αντικαταστήσετε τη λέξη ανταγωνισμός με τη λέξη συναγωνισμός.
4. Αυτοεκτίμηση. Αναπτύσσοντας την αυτοεκτίμησή σας, ως συνέχεια της αυτοεπίγνωσης, μειώνετε την «ανάγκη» σας για να λαμβάνετε επιβεβαίωση από τους άλλους.

Το εγώ μας δεν είναι απαραίτητα κακό. Μας επιτρέπει να διαπραγματευόμαστε, να δημιουργούμε σχέσεις, να συνεργαζόμαστε, να λειτουργούμε ως κοινωνία. Τελικά, υπάρχουν άλλοι παράγοντες πίσω από το εγώ, οι οποίοι συμβάλλουν στις συγκρούσεις. Γνωρίζοντας τον εαυτό μας και αναγνωρίζοντας τι κάνουμε και για ποιο σκοπό, μπορούμε να διαχωρίσουμε αυτούς τους παράγοντες από το εγώ μας. Έτσι μπορούμε να αλλάξουμε τη θεώρηση που έχουμε για το εγώ μας.

Η φράση «Το κέντρο όλων των συγκρούσεών μας είναι το εγώ», μπορεί να γίνει η αφορμή για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να αγαπήσουμε το εγώ μας. Ένα απολύτως λειτουργικό εγώ για το καλό όλων μας.

Συντάκτης: Γιάννης Τσανακτσίδης, Entrepreneur, Ai Chi Instructor

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.