Τι ισχύει για τη διαδικασία υιοθεσίας ανηλίκου στην Ελλάδα

Η υιοθεσία ανηλίκου τέκνου από θετούς γονείς είναι ένα ιδιαιτέρως ευαίσθητο ζήτημα, το οποίο απασχολεί έντονα τους εν δυνάμει γονείς, που επιθυμούν να προσθέσουν ένα νέο μέλος στην οικογένειά τους. 

Σήμερα λοιπόν μια νέα πραγματικότητα ανατέλλει, δίνοντας αυξημένες ελπίδες στα παιδιά να αποκτήσουν οικογένεια. Όχι, ούτε απλό είναι ούτε εύκολο. Απλώς οι ρυθμοί έχουν επιταχυνθεί και η πόρτα για να γίνει κανείς γονιός έχει ανοίξει. 

Είδη και ορισμός υιοθεσίας 

Η υιοθεσία ως νομική πράξη με την οποία το παιδί αποκόπτεται νομικά από τη φυσική – βιολογική του οικογένεια και εντάσσεται πλήρως νομικά στην οικογένεια των θετών του γονέων μπορεί να κατανεμηθεί σε τρεις επιμέρους κατηγορίες. 

• Ιδιωτική υιοθεσία: Ένα άτομο ή μια οικογένεια υιοθετεί το παιδί κάποιου άλλου προσώπου (συγγενικού ή αγνώστου).
• Κρατική υιοθεσία: Ένα άτομο ή μια οικογένεια υιοθετεί ένα παιδί από ίδρυμα.
• Διακρατική υιοθεσία: Ένα άτομο ή μια οικογένεια υιοθετεί ένα παιδί από το εξωτερικό.

Το χρονοδιάγραμμα 

• 6 μήνες κοινωνικής έρευνας των ενδιαφερόμενων για υιοθεσία από πλευράς της πολιτείας / 3 μήνες, αντιστοίχως, για την αναδοχή
• 2 μήνες εκπαιδευτικό πρόγραμμα

Σύνολο: 8 μήνες για την υιοθεσία / 5 μήνες για την αναδοχή πριν ξεκινήσει το συνταίριασμα

• Στη συνέχεια ξεκινά το συνταίριασμα παιδιών και γονέων, το οποίο αναλαμβάνουν δύο κοινωνικοί λειτουργοί ένας από την πλευρά των γονέων και ένα από την πλευρά του παιδιού.
• Πρώτα επικοινωνούν μεταξύ τους και γνωρίζουν τον γονέα. Μετά γνωρίζει ο γονέας το παιδί και αρχίζει η διαδικασία προσαρμογής.

Συνολικά προτείνονται δέκα ραντεβού –από το πρώτο ανάμεσα στους κοινωνικούς λειτουργούς ως το τελευταίο με το παιδί. Με το παιδί πρώτα η συνάντηση γίνεται στον φορέα, μετά έξω, στην παιδική χαρά και ύστερα δύο σαββατοκύριακα στο σπίτι του γονέα. Αν όλα πάνε καλά, η διαδικασία ολοκληρώνεται επιτυχώς μέσα σε δώδεκα μήνες.

Τι άλλαξε στην διαδικασία 

Το σύστημα πλέον είναι παιδοκεντρικό, όχι μόνο επειδή αντί για τέσσερα χρόνια κάνεις ένα για να υιοθετήσεις ένα παιδί, και άρα μένουν λιγότερο διάστημα μέσα στους φορείς τα παιδιά, αλλά και γιατί καλύπτει την μεγάλη αγωνία του υποψήφιου γονέα. Η διαδικασία εξουθενώνει τους υποψήφιους γονείς. Συχνά χαλάνε και οι σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια, έχοντας πιθανότατα πίσω τους και την φθορά από πολλές εξωσωματικές. Δεν είναι μόνο η ταχύτητα που έχει επισπευθεί, αλλά, για μένα, το πιο σημαντικό, είναι η διαφάνεια. Και η διαφάνεια πατάει πάνω σε αυτό.

Τώρα, ο νόμος είναι αυτός που ορίζει ποιος μπορεί να υιοθετήσει ένα παιδί, αν μπορεί να είναι μονογονεϊκή οικογένεια ή ζευγάρι, και ναι, μπορούν να είναι και τα δύο. Ο νόμος επίσης ορίζει ότι ο νεότερος γονέας μπορεί να είναι ως εξήντα ετών και ότι η διαφορά ηλικίας με το παιδί δεν μπορεί να είναι πάνω από τα πενήντα χρόνια.

Αυτό που γινόταν μέχρι πρότινος ήταν από συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, που είναι και το χειρότερο, ως την επιλογή γονέα από τον υπεύθυνο της δομής, χωρίς άλλα κριτήρια πέραν των προσωπικών του κριτηρίων -ανάλογα με το πώς του φαινόταν η οικογένεια δηλαδή. Και εν συνεχεία έβαζε την αίτηση σε ένα συρτάρι και χωρίς πρωτόκολλο ή άλλη διαδικασία, άλλαζε την σειρά, βάζοντας μια άλλη από πάνω. 

Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.