Τι διδάσκει το ανέκδοτο με τον γρύλλο;
Χωρίζω τα ανέκδοτα σε δύο κατηγορίες: εκείνα που με κάνουν απλά να γελώ και τα άλλα που, αφού γελάσω με κάνουν να σκεφθώ. Ένα από αυτά είναι και το πασίγνωστο με τον γρύλλο. Για τους ελάχιστους που τυχαίνει να μην το ξέρουν, να η περίληψη: Μεσάνυχτα με βροχή σε έρημο δρόμο το αυτοκίνητο κάποιου μένει από λάστιχο. Βαδίζοντας προς ένα φωτισμένο σπιτάκι για να δανειστεί ένα γρύλλο με την φαντασία του τσακώνεται με τον δύστροπο ιδιοκτήτη του. Έτσι, μόλις του ανοίγει ένας ευγενής κύριος που τον ρωτά πώς μπορεί να τον εξυπηρετήσει εκείνος απαντά θυμωμένος “άντε χάσου, κι εσύ κι ο γρύλλος σου”.
Η ιστορία μου θύμισε ένα φαινόμενο που είχα επισημάνει από τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου και το είχα ονομάσει «ο μπαμπούλας του Σαββατοκύριακου». Τα περισσότερα Σαββατοκύριακα βασάνιζαν το μυαλό μου τα διάφορα προβλήματα της δουλειάς. Τα έβλεπα σαν θηρία που με περίμεναν να τα αντιμετωπίσω την Δευτέρα το πρωί. Όσο προχωρούσε το Σαββατοκύριακο, τόσο μεγάλωνε το άγχος μου, που κορυφωνόταν το βράδυ της Κυριακής. Πράγμα περίεργο όμως, μόλις ξημέρωνε η Δευτέρα και σηκωνόμουν για την δουλειά ήμουν μια χαρά. Ώσπου να φθάσω στο γραφείο το μέγεθος των προβλημάτων μίκραινε, ζάρωνε, ξεφούσκωνε και όταν πλέον άρχιζα να ασχολούμαι μαζί τους, δεν μου προξενούσαν κανένα δέος. Γίνονταν συνηθισμένα προβλήματα που αντιμετώπιζα όπως όλα τα άλλα. Τι συνέβαινε λοιπόν;
Το άγχος πάντοτε αναφέρεται σε κάποιο μελλοντικό φόβο. Ποτέ δεν αγχωνόμαστε για κάτι που έχει ήδη συμβεί αλλά για όσα 
φοβόμαστε μήπως συμβούν στο μέλλον. Όσο τα σκεφτόμαστε τόσο τα φοβόμαστε. Όμως το 99% των φόβων μας δεν θα επαληθευθεί ποτέ. Αυτό δείχνει η δική μου πείρα. Πράγματι, κάνοντας μια νοερή αναδρομή στο παρελθόν, όσο μπορώ να θυμηθώ, όλες σχεδόν οι ανησυχίες μου τελικά αποδείχθηκαν μάταιες. Αυτή η στατιστική άνοιξε τα μάτια μου και με οδήγησε σε ένα απλό συμπέρασμα: αφού η συντριπτική πλειοψηφία των φόβων και των ανησυχιών μου δεν πρόκειται να επαληθευθούν ας μην άγχομαι προκαταβολικά. Γιατί τότε θα μοιάζω με τον πρωταγωνιστή του ανέκδοτου που με έκανε και γέλασα με την ανόητη συμπεριφορά του.
Τι θα γίνει όμως αν πέσετε στην περίπτωση του 1% και οι φόβοι σας επαληθευθούν; Αυτό θα το σκεφτείτε τότε, όχι τώρα. Όπως λέει και η εύστοχη αγγλική έκφραση «we will face it when we will come to it» που σημαίνει «θα το αντιμετωπίσουμε όταν θα έλθει».
Αναλογιστείτε πόσες φορές έχετε κι εσείς συμπεριφερθεί σαν τον τυπάκο με τον γρύλλο. Θυμηθείτε τον όταν στο μέλλον συλλάβετε πάλι τον εαυτό σας να υποφέρει επειδή φαντάζεται τις κακοτυχίες και τις αναποδιές που μπορούν να συμβούν σε κάποια υπόθεσή σας, επαγγελματική ή προσωπική. Αφού έχετε ενεργήσει τα δέοντα, μείνετε ψύχραιμοι και αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους. Κατά 99% όλα θα πάνε καλά.
