Θεσσαλονίκη- η πόλη που αγαπάς να επιστρέφεις!

Φωτογραφίες: Όθων Ψάλτογλου

Στη Θεσσαλονίκη έχω ανέβει 10 φορές για δουλειά. Από τον Νοέμβριο του 2017 που διοργανώσαμε το πρώτο σεμινάριο του Believe In You, ξεκίνησα να ανεβαίνω ανά 2 μήνες. Τώρα πλέον ανά μήνα, γιατί «τρέχει» το 1^ο πρόγραμμα Life Skills. Μάλλον έψαχνα αφορμές να ανεβαίνω όσο πιο συχνά μπορώ, γιατί από την πρώτη στιγμή την αγάπησα τρελά.

Τελικά δεν είναι τυχαίο που έχει χιλιοτραγουδηθεί αυτή η πόλη. Έχει κάτι που σε μαγνητίζει! Είναι πανέμορφη, ερωτική και οι άνθρωποί της είναι ζεστοί, ανοιχτοί και φιλόξενοι. Εντάξει, την έχω ερωτευθεί τη Θεσσαλονίκη, τι να λέμε τώρα. Είμαι ευγνώμων που «άνοιξα μια πόρτα» επαγγελματικά  και πλέον νιώθω σαν να ανεβαίνω σπίτι μου σε κάθε ταξίδι.

Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, αποφάσισα να μοιραστώ την εμπειρία μου από το τελευταίο μου ταξίδι στη Θεσσαλονίκη. Έχοντας ένα τετραήμερο στη διάθεσή μου, οργανώθηκα για να δω όσα περισσότερα μπορούσα, σε αυτήν την πόλη που δεν χορταίνεις.

Τα προνόμια του να μένεις έξω από το κέντρο

Αρχικά επέλεξα να μείνω στην Ανατολική Θεσσαλονίκη κι όχι στο κέντρο, όπως συνήθως. Διάλεξα το ξενοδοχείο Μetropolitan, το οποίο ανακαινίσθηκε ριζικά το 2017 και αναβαθμίστηκε σε 4 αστέρων το 2018. Είναι μια ιδανική επιλογή, ειδικά για επαγγελματίες που ανεβαίνουν για δουλειά στη Θεσσαλονίκη. Το λεωφορείο 1Χ από το αεροδρόμιο κάνει στάση ακριβώς  έξω από το ξενοδοχείο, πάνω στη Βασιλίσσης Όλγας. Πόσο αφάνταστα βολικό σε σχέση με τις φορές που χρειάστηκε να σέρνω τη βαλίτσα σε όλη την πλατεία Αριστοτέλους μέχρι να φτάσω στο κατάλυμά μου.

Το Μetropolitan είναι οικογενειακή επιχείρηση και αυτό φαίνεται στη φιλικότητα που σου βγάζει όλο το προσωπικό. Γρήγοροι, εξυπηρετικοί και προσιτοί, σαν να είναι δικοί σου άνθρωποι. Μέχρι και ο διευθυντής του ξενοδοχείου μπορεί να σε … πετάξει μέχρι το κέντρο με το αυτοκίνητό του, την ώρα που σχολάει. Ναι, από ότι έμαθα έχει συμβεί αυτό και είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Σε μια εποχή που η εξυπηρέτηση γίνεται όλο και πιο απρόσωπη, το να νιώθεις σαν στο σπίτι σου όταν ταξιδεύεις, είναι πολύ σημαντικό! Καλή είναι η λύση του Airbnb, αλλά σαν τη ζεστασιά που νιώθεις σε ένα ξενοδοχείο με άριστο σέρβις δεν υπάρχει. Κι αυτό αξίζει να το πληρώσεις.

Όπως αξίζει και το πρωινό που σερβίρει στον μπουφέ, με απίστευτη ποικιλία για όλα τα γούστα. Κάθε μέρα δοκίμαζα και διαφορετικά είδη για να τιμήσω τις επιλογές του σεφ και πάλι δεν τελείωναν. Τυρόπιτες, σπανακόπιτες, λαχανικά στον ατμό, μέχρι και ρυζογκοφρέτες με πάπρικα έβρισκες στον μπουφέ.

Αλλά αυτό που λάτρεψα ήταν το ντιζάιν στο δωμάτιο. Ο διακοσμητής σίγουρα έβαλε πολύ μεράκι. Από τα ποδήλατα-έργα τέχνης στον τοίχο, μέχρι την ταπετσαρία πίσω από το κρεβάτι με εικόνες από τη Θεσσαλονίκη. Και το μπάνιο με κατασκευή που θυμίζει ελληνικό νησί…

Περπάτημα δίπλα στη θάλασσα καθημερινά

Το καλύτερο από όλα όμως για το ξενοδοχείο είναι η τοποθεσία του. Έβγαινα και σε 2 βήματα ήμουν κάθε μέρα στην παραλία. Είναι μια εμπειρία που αξίζει να ζεις καθημερινά. Ένας γρήγορος περίπατος στη Νέα Παραλία, από το ύψος του Μεγάρου Μουσικής μέχρι και  τον Λευκό Πύργο. Και πιο πέρα, στην παλιά παραλία εννοείται ότι αξίζει, αλλά στη Νέα έχει άλλη χάρη. Έχει τόση άπλα για να περπατήσεις, να τρέξεις, να κάνεις ποδήλατο ή πατίνι… να κάτσεις σε ένα παγκάκι και να χαζέψεις τους περαστικούς.

Παρατηρούσα  τον κόσμο καθώς περπατούσα γελαστή, ότι είναι τελείως διαφορετικοί από ότι είναι ο κόσμος στην Αθήνα. Σαν να είναι πιο ξένοιαστος, περπατάει πιο ανάλαφρα. Μπορεί να ήταν και η ιδέα μου βέβαια, γιατί όταν χαμογελάς ο ίδιος, όλα γύρω σου φαίνονται πιο όμορφα. Πάντως η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που σε ενθαρρύνει να βάλεις την άσκηση στη ζωή σου. Σε ποιόν δεν αρέσει να περπατάει δίπλα στη θάλασσα!

Πλέον εγκαινιάσανε και μια νέα ιδέα, η οποία είναι εξαιρετική. Κάνουν μαθήματα γιόγκα πάνω στην εξέδρα στη Νέα παραλία κάθε πρωί.

Τα αγαπημένα μου της Θεσσαλονίκης

Εκτός από περπάτημα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης αξίζει να πάτε και… βαρκάδα. Σε πιο μοντέρνα εκδοχή ή μάλλον πιο παραμυθένια, έχετε τρεις επιλογές καραβιών. Εγώ έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής τα δύο. Το πειρατικό καράβι, στο οποίο σε υποδέχεται ένας γνήσιος πειρατής!!! Ξύλινο καράβι, όπως αυτό που έπαιζα μικρή με Playmobil και με ροκ μουσική σε όλο το ταξίδι. Κάνει μια μισάωρη βόλτα γύρω γύρω στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Είναι μάλιστα με ελεύθερη είσοδο, πληρώνεις μόνο ό,τι παραγγείλεις από το μπαρ. Καφέ, μπύρες, ή και κοκτέιλ κάνουν τη βόλτα από ρομαντική έως πιο ροκ. Τέλεια επιλογή να κάνετε τη βόλτα όταν ο ήλιος δύει για να βγάλετε και φανταστικές φωτογραφίες. Το δεύτερο είναι το Αργώ και το καράβι είναι μια γνήσια (λέμε τώρα) τριήρης. Άλλη αίσθηση, άλλη μουσική. Την επόμενη φορά έχω βάλει στόχο να κάνω βόλτα και με το τρίτο που θυμίζει μάλλον Χαβάη.

Άλλη μια ξεχωριστή εμπειρία για ταξιδιώτες είναι η βόλτα με το λεωφορείο του ΟΑΣΘ που κάνει τη λεγόμενη Πολιτιστική Διαδρομή. Το εισιτήριο κοστίζει μόλις 2 ευρώ και έχει μέσα ξεναγό που σου εξηγεί από μικροφώνου όλες τις τοποθεσίες. Δείχνει παράλληλα και βίντεο, όπου η ξενάγηση είναι μεταφρασμένη και στα αγγλικά. Το λεωφορείο έχει αφετηρία στον Λευκό Πύργο, στον οποίο και κάνει τέρμα. Κατά τη διαδρομή περνάει από 15 στάσεις για να δεις από κοντά τα σημαντικότερα μνημεία ή κτίρια της Θεσσαλονίκης. Τα Ανάκτορα του Γαλέριου, τον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας, το Διοικητήριο, τους κήπους του Πασά και φυσικά τη Ροτόντα. Όσο ανέβαινε το λεωφορείο προς την Άνω πόλη της Θεσσαλονίκης ένιωθες σαν να έχεις φύγει αλλού. Σαν να είσαι σε ορεινό χωριό της Ελλάδας που έχει ξεχαστεί από τον χρόνο. Κι όντως κάπως έτσι είναι. Εγώ επέλεξα να κατέβω στα κάστρα, στο λεγόμενο Επταπύργιο.

Είναι τόσο ωραία η διαδρομή καθώς ανεβαίνεις με τα πόδια μέχρι την κορυφή που βρίσκονται οι φυλακές του Γεντί Κουλέ. Όμορφη πλατεία του χωριού, γραφικά καφενεδάκια που θυμίζουν Πλάκα και ευθεία στο φόντο δεσπόζει αγέρωχο το Επταπύργιο. Τόση αντίθεση ο συμβολισμός του κτιρίου με τον έξω κόσμο. Μέσα εγκλωβισμός, καταπίεση, δυστυχία. Και έξω από αυτό λιακάδα, να ανοίγει το μάτι σου από παντού καθώς βλέπεις τη θέα. Από πίσω βουνό και δάσος και από μπροστά να απλώνεται «πιάτο» η Θεσσαλονίκη. Και γύρω γύρω σε σκαλοπάτια που ανεβαίνουν στο κάστρο, να έχουν «ακροβολιστεί» παρέες και ζευγαράκια που ήρθαν να χαρούν τη λιακάδα. Μέσα στο μυαλό μου τραγουδάω το γνωστό άσμα «Δέκα χρόνια δικασμένος μέσα στο Γεντί Κουλέ κι από το πολύ σεκλέτι το’ ριξα στον ναργιλέ» και απ΄ έξω βλέπω δύο νεαρούς να παίζουν κιθάρες και να τραγουδάνε γλεντζέδικα τραγούδια. Πόση αντίθεση σκέφτομαι και πόσο υπέροχο να είσαι ελεύθερος!!!

Στην επιστροφή με το λεωφορείο κατέβηκα στον Λευκό Πύργο για να φτάσω στη συνέχεια με τα πόδια στη Ροτόντα. Αυτό το κτίριο έχει κάτι που σε μαγνητίζει. Δεν είχα την τύχη να το πετύχω ανοιχτό,  αλλά κρατάω το ραντεβού για την επόμενη φορά. Δεν έχασα την ευκαιρία επίσης να επιστρέψω με τα πόδια στο ξενοδοχείο, πάλι από τη νέα παραλία και να  τη δω και το βράδυ. Φουλ στον κόσμο, με πολλούς να έχουν αράξει ή να φωτογραφίζονται στις “Ομπρέλες”, το εντυπωσιακό γλυπτό του Ζογγολόπουλου και οι περισσότεροι να βολτάρουν πάνω κάτω πλέον με τα καλά τους. Τι χαρούμενο θέαμα!

Με τόσο περπάτημα που ρίχνεις στη Θεσσαλονίκη περιμένεις να γυρίσεις αδυνατισμένος στην Αθήνα, αλλά δυστυχώς αυτό ποτέ δεν συμβαίνει. Η πόλη έχει τόσο καταπληκτικό φαγητό που θέλει κότσια να της αντισταθείς. Έχω την εντύπωση ότι όπου και να φας θα είναι νόστιμα, ωστόσο εγώ θα μοιραστώ τα δικά μου αγαπημένα:

• Ένα γουστόζικο μεζεδοπωλείο, ονόματι Μεζεδολατρεία, που θα δοκιμάσεις γεύση σπιτικού φαγητού σε ιδιαίτερα πειραγμένες εκδοχές. Δοκίμασα μουσακά με καβουρμά και τραχανά και ξετρελάθηκα. Ενώ δεν ήξερα τι είναι ο καβουρμάς και δεν μου αρέσει καθόλου ο τραχανάς, ο συνδυασμός των δύο σε έκανε να ξεχάσεις τον αληθινό μουσακά. Φανταστικό ήταν και το μοσχάρι με γλυκοπατάτες στο φούρνο! Το μαγαζί επίσης έχει μεγάλη ποικιλία σε μπύρες, άκρως ασυνήθιστο για μεζεδοπωλείο.
• Στην Καλαμαριά εκλεκτό εστιατόριο είναι το Χάλαρο με μεγάλη ποικιλία γεύσεων. Αξίζει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τα τηγανιτά κολοκυθάκια με τζατζίκι.
• Στο κέντρο επιστρέφοντας, φημισμένο είναι το Μπουκιά Μπουκιά. Αξέχαστη μου έμεινε η “μπιφτεκάρα” τους. Ένα μπιφτέκι τεραστίων διαστάσεων, τόσο ζουμερό και γευστικό, σου μένει πραγματικά αξέχαστο. Πουθενά στην Ελλάδα δεν έχω δοκιμάσει καλύτερο.

• Και για το τέλος, μια ξεχωριστή εμπειρία. Γνήσιο μπεργκεράδικο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (Ρογκότη και Τσιμισκή), που τόλμησε να κάνει την άνοδο για Θεσσαλονίκη, μετά από δύο μαγαζιά που έχουν ανοίξει στην Αθήνα. Ιδανικό για να κάνετε το lunch break σας και να βρεθείτε ξαφνικά σε μια όαση. Όντως οι ιδιοκτήτες το οραματίστηκαν ως έναν πάγκο δίπλα στη θάλασσα και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν. Οι τοίχοι στο βαθύ μπλε της θάλασσας, οι ψάθινες ομπρέλες και οι ξύλινοι πάγκοι-τραπέζια σε πάνε καρφί… στην παραλία. Αλλά το μενού σε ταξιδεύει ακόμα πιο μακριά –Τζαμάικα, Καραϊβική και Αφρική... και γεύσεις που ανανεώνονται συνεχώς. Οι πιο απίθανες που δοκίμασα : summer rolls με τραγανό κοτόπουλο,  mango, κρέμα  lime, crispy onions και φρέσκα λαχανικά. Καμία σχέση με τα  spring rolls που γνωρίζουμε, που είναι τηγανητά.

• La puta volcano, γλυκοπατάτα καβουρδισμένη και γεμισμένη με guacamole, pico de gallo και sour cream.
• Crispy duch salad -σαλάτα με τραγανή πάπια, iceberg, καρότο, αγγούρι, ανανά και vinaigrette. Και φυσικά τις ναυαρχίδες του μαγαζιού…

• Το 65 napkins– το βραβευμένο μπέργκερ στο Burger Festival του 2018 στην Τεχνόπολη. Είναι τόσο ζουμερό μπέργκερ… θα ρίξεις μάχη για να το καταφέρεις. Και φυσικά θα χρειαστείς πολλές χαρτοπετσέτες, αν όχι 65!
• Και για το τέλος το καλύτερο! Κεφτέδες κροκόδειλου με καπνιστό cheddar και african spices. Το ‘ζησα κι αυτό στη ζωή μου, να φάω κρέας από κροκόδειλο! Η γεύση πολύ νόστιμη, αλλά θυμίζει περισσότερο ψάρι. Λογικό βέβαια, αν σκεφτούμε που ζει ο κροκόδειλος. Για την επόμενη φορά έχω βάλει στόχο το burger με φιλέτο κροκόδειλου. Αλλά μέχρι τότε μπορώ να αναζητήσω το The Big Kahuna και στο Χαλάνδρι, που είναι δίπλα μου.

Hasta la vista Θεσσαλονίκη! Μου λείπεις πολύ!!!

Συντάκτης: Εύη Ξυραφά, Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης

Influence:

Σύμβουλος προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης, Εκπαιδεύτρια Ανθρώπινου Δυναμικού σε θέματα HR και Επικοινωνίας…