Θεραπεύονται οι αλλεργίες;
Το ερώτημα αυτό απασχολεί όλους τους ασθενείς με κάθε μορφής αλλεργία. Χρειάζεται πράγματι θεραπεία ο αλλεργικός; Διότι κατά βάσει ο αλλεργικός δεν είναι ασθενής. Αυτό σημαίνει ότι για να νοσήσει πρέπει να έλθει σε επαφή με την αλλεργιογόνο ουσία. Ξεκινώντας λοιπόν τη συζήτηση αυτή, θα πρέπει να θεωρήσουμε το αλλεργικό άτομο υγιές κατά βάσει.
Για να προχωρήσουμε στη θεραπεία θα πρέπει πριν να προσδιορίσουμε τα διάφορα είδη της αλλεργίας, ξεκινώντας με την αναπνευστική (δηλ. αλλεργική ρινίτιδα, άσθμα και ίσως μαζί και επιπεφυκίτιδα), την τροφική, τη δερματική (κνίδωση, έκζεμα, αγγειοοίδημα) και τη σοβαρότερη μορφή, τη συστηματική αναφυλαξία, όπου εκεί το άτομο μπορεί να κινδυνεύσει αρκετές φορές. Επίσης, άλλη σοβαρή μορφή αλλεργίας προκαλούν τα τσιμπήματα εντόμων (από μέλισσες, σφήκες, κλπ), ενώ ακόμα υπάρχει και η φαρμακευτική αλλεργία, αλλά και διάφορες άλλες άτυπες μορφές αλλεργικής αντίδρασης (π.χ. στο κρύο, στη ζέστη, στο νερό, κλπ).
Σαν αρχή μας λοιπόν θεωρούμε ότι ο αλλεργικός ασθενής είναι φυσιολογικός μέχρι να έλθει σε επαφή με τον αλλεργιογόνο παράγοντα. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι πιο επικίνδυνες και ίσως και θανατηφόρες αντιδράσεις, είναι στα τσιμπήματα των εντόμων, στη φαρμακευτική αλλεργία και στην τροφική, με σημαντικότερη όλων τη συστηματική αναφυλαξία, όπου εκεί συμμετέχουν πολλά συστήματα του οργανισμού, με αποτέλεσμα την εμφάνιση του αλλεργικού shock και του οιδήματος λάρυγγος και τελικά την κατάληξη του ατόμου. Εδώ ακριβώς επεμβαίνουμε με επείγοντα φαρμακευτικά μέσα, όπως χορήγηση αδρεναλίνης άμεσα, και κορτιζόνης ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια, με σκοπό την επαναφορά στη ζωή του αλλεργικού (όπως το δηλώνει και η λέξη «αναφυλαξία», ο Θεός φύλακας σε επαναφέρει στη ζωή).
Όσον αφορά στην αναπνευστική αλλεργία (δηλ. τη ρινίτιδα, το άσθμα), η θεραπεία πρέπει να αρχίσει εγκαίρως, εφ’ όσον το αίτιο δεν μπορεί να αποφευχθεί (οι γύρεις της ατμόσφαιρας δηλαδή – θα αποφευχθούν μόνο αν το αλλεργικό άτομο κλειστεί σε ιδανικό περιβάλλον, όπερ αδύνατον). Τότε χρειάζεται η συμπληρωματική θεραπεία με αντιϊσταμινικά χάπια ή κορτιζόνη σε ρινικά spray ή στοματικά, διάφορα προφυλακτικά spray όπως χρωμογλυκικό νάτριο και τα νεότερα αντιλευκοτριενικά χάπια. Όλα αυτά αφορούν ένα ήπιο άσθμα, ενώ ένα μεσαίας βαρύτητας, θα χρειαστεί και ενέσιμο ή υπογλώσσιο ανοσοθεραπεία (απευαισθητοποίηση). Αυτή η θεραπεία ονομάζεται αιτιολογική, δηλαδή αφού βρούμε το αίτιο, τότε υποβάλλουμε τον ασθενή σε απευαισθητοποίηση με π.χ. τη γύρη της ελιάς ή την παριετάρια, τα ακάρεα, κλπ.
Η αιτιολογική θεραπεία είναι πολύ διαδεδομένη μεταξύ των αλλεργιολόγων παγκοσμίως, διότι τροποποιεί την ανοσιακή απάντηση του οργανισμού με σκοπό την πιο μόνιμη θεραπεία, η οποία πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο αλλεργιολόγο και διαρκεί 3-5 χρόνια με πολύ καλή ανταπόκριση – βέβαια γι’ αυτήν πρέπει να επιλεγούν οι κατάλληλοι ασθενείς (θετικοί σε λίγα αλλεργιογόνα, συνεργάσιμοι, χωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας όπως καρκινοπαθείς ή με σοβαρή καρδιοπάθεια). Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχει ακόμη τέλεια θεραπεία.
Τελευταία, σαν θεραπεία του άσθματος έχει προστεθεί και η ουσία omalizumab, με πολύ καλά αποτελέσματα, η οποία τελευταία έχει λάβει ένδειξη και για σοβαρές κνιδώσεις επιλεκτικά, βάσει κάποιων κριτηρίων.
Η ειδική απευαισθητοποίηση ενδείκνυται για τη θεραπεία της σοβαρής αλλεργίας σε υμενόπτερα (σφήκες, μέλισσα) με υψηλά ποσοστά επιτυχίας.
Τέλος, το κλειδί της επιτυχίας στη θεραπεία ενός ασθενούς είναι ο συνδυασμός της καλής συνεργασίας με το γιατρό με σκοπό την πρόληψη, τη συμπτωματική και αιτιολογική θεραπεία, διότι το κόστος της ασθένειας σε απώλεια χρόνου εργασίας και ποιότητας ζωής του είναι πολύ πιο σημαντικά.
«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με τον αλλεργιολόγο κο Τσαπτσίνο. Για περισσότερα κείμενα του συγκεκριμένου αρθρογράφου πατήστε εδώ»
