“Συμβολαιογράφος”
.jpg)
Μια παράσταση διαφορετική από τις άλλες. Ένας μονόλογος. Η ιδέα του μας τρομοκρατεί αρχικά. Όταν όμως βρεθούμε στην παράσταση, η ώρα περνάει δίχως να το καταλάβουμε. Ο Γιώργος Καραμίχος αποδεικνύει στο κοινό πως εκτός από πολύ καλός ηθοποιός είναι και πολύ καλός σκηνοθέτης, ενώ η Υρώ Μανέ δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας και καταφέρνει να κρατάει το βλέμμα του κοινού πάνω της και μακριά από το ρολόι του.
Η Υρώ Μανέ υποδύεται την Ερασμία, μια γυναίκα που χήρεψε όταν ήταν ακόμη πολύ νέα, μητέρα ενός κοριτσιού. Πρόκειται για την εξομολόγηση μιας γυναίκας που ζει εγκλωβισμένη σε ένα περίπτερο και στα ήθη μιας μικρής κοινωνίας. Ο «συμβολαιογράφος» είναι ο γαμπρός της. Βέβαια τον φωνάζουν έτσι, όχι επειδή αυτό είναι το επάγγελμα του, αλλά επειδή ο λόγος του είναι «συμβόλαιο». Η Ερασμία, έχοντας ζήσει μια ζωή γεμάτη στερήσεις, με έντονη την απουσία ενός άντρα στη ζωή της, αναστατώνεται από την παρουσία του γαμπρού της μέσα στο σπίτι και τα πρώτα στάδια μιας τραγικής ιστορίας αρχίζουν να υφαίνονται.
Ο λόγος της Υρώ Μανέ είναι γεμάτος με εικόνες. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι παρόλο που στη σκηνή υπάρχει μόνο ένα άτομο είναι λες και μια ολόκληρη κοινωνία, η κόρη, ο γαμπρός, οι κουτσομπόλες γειτόνισσες, οι φίλοι και πελάτες του γαμπρού, παρελαύνουν μπροστά στα μάτια των θεατών. Η αφήγησή της είναι γεμάτη συναισθήματα και οι μιμήσεις της άλλοτε κωμικές και άλλοτε συγκινητικές. Η σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Καραμίχου βάζει το θεατή κατευθείαν στο κλίμα και την αίσθηση της εποχής. Τα λίγα αντικείμενα πάνω στη σκηνή, χαρακτηριστικά μοτίβα του κειμένου, λειτουργούν με τρόπο έξυπνο. Η σκηνοθετική του καθοδήγηση προς την Υρώ Μανέ είναι ευρηματική αφού ο τρόπος που χρησιμοποιεί το σώμα της και τα σκηνικά μέσα στο χώρο δίνουν στο θεατή την εντύπωση ότι αλλάζει ο χώρος και ο χρόνος. Το περιγραφικό κείμενο του Νίκου Βασιλειάδη αγγίζει ευαίσθητα ζητήματα προηγούμενων γενεών πότε με σατιρική και πότε με τραγική ματιά.
Όποιος δει την παράσταση δε θα απογοητευτεί. Άλλοι ίσως συμπαθήσουν την Ερασμία, άλλοι ίσως όχι και τόσο. Όλοι όμως θα καταλάβουν το δράμα μιας γυναίκας, που ζει σε μια άλλη, παλιότερη εποχή, εγκλωβισμένη μέσα στις αντιλήψεις της κοινωνίας και με την ανάγκη να απολογείται σε όλους για αυτά που έχει ανάγκη και θέλει.
