Η ιστορία του Μπικίνι
.jpg)
Στις 5 Ιουλίου του 1946, πριν από 65 χρόνια, ο Γάλλος μηχανικός Λουί Ρεάρ έριξε τη δική του τολμηρή ζαριά στον κόσμο της μόδας. Αποφάσισε να διοργανώσει μια υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι και να παρουσιάσει εκεί τη δημιουργία του, ένα είδος μικροσκοπικού μαγιό που κάλυπτε μόνο τα… επίμαχα σημεία του γυναικείου σώματος. Και το όνομα αυτού: «Μπικίνι»!
Ο Ρεάρ στην ουσία εξέλιξε την ιδέα και… εκμοντέρνισε το όνομα του προϊόντος ενός άλλου συμπατριώτη του σχεδιαστή, του Ζακ Εμ. Δύο μήνες πριν τον Ρεάρ ο Εμ είχε παρουσιάσει τη δική του δημιουργία, το «Ατομο». Ηταν μια συμβολική ονομασία, που υποδήλωνε το μικροσκοπικό μέγεθος, αλλά ο Ρεάρ τη θεώρησε πολύ… εργαστηριακή. Το «Μπικίνι» ήταν μια πολύ επίκαιρη λέξη: Ετσι ονομάζονταν τα απομακρυσμένα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, που είχε επιλέξει η Γαλλία για να κάνει τις πρώτες της πυρηνικές δοκιμές. Ο Ρεάρ έκανε τους δικούς του συνειρμούς κι εξήγησε ότι η… έκρηξη ενθουσιασμού που θα προκαλούσε στον ανδρικό πληθυσμό αυτό το μαγιό θα ισοδυναμούσε με τις πυρηνικές εκρήξεις στις ατόλλες των νησιών Μάρσαλ. Η ονομασία έμεινε και καθιερώθηκε ως τις μέρες μας…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ρεάρ ήταν να βρει… μοντέλο. Οι Γαλλίδες μανεκέν ήταν ανέκαθεν προδευτικές, όμως καμία δεν δεχόταν να φορέσει το τολμηρότατο μπικίνι και μάλιστα σε υπαίθρια εκδήλωση. Ο Ρεάλ αποφάσισε να στραφεί σε… γειτονικούς χώρους: Η Μισελέν Μπερναρντινί, μια αισθησιακή χορεύτρια του Καζινό, εμφανιζόταν κάθε βράδυ με πολύ λιγότερα και δεν είχε κανένα πρόβλημα να λανσάρει το μπικίνι στα πλήθη…
Οι γυναίκες, πάντως, είδαν τη νέα δημιουργία με καχυποψία και μόνο μετά από μία δεκαετία άρχισε να καθιερώνεται το μπικίνι ως… επικρατέστερο για το μπάνιο. Η οριστική στροφή προς το μπικίνι λέγεται ότι έγινε το 1957, με τη Μπριζίτ Μπαρντό να πρωταγωνιστεί στην ταινία «Και ο Θεός Επλασε τη Γυναίκα».
Η εξέλιξη είναι… γνωστή: Το μπικίνι συρρικνώθηκε ακόμα περισσότερο, για τις πιο τολμηρές εξελίχθηκε σε… μονικίνι και στρινγκ. Πλέον το ολόσωμο μαγιό έχει εξελιχθεί σε μειοψηφία…
