The Beatles: Με 18 εισιτήρια άγγιξαν την κορυφή!

Το θρυλικό συγκρότημα που προκαλούσε την μαζική υστερία όπου κι αν εμφανιζόταν, κάποτε έπαιξε για 18 άτομα που μισοαδιαφορούσαν για ό,τι άκουγαν! Κι έπειτα ήρθε η δόξα.

«Πιο δημοφιλείς κι από τον Ιησού!»

15 Αυγούστου. Μια ημέρα που όλοι οι πιστοί του χριστιανισμού έχουν στο μυαλό τους. Η ημέρα που η Εκκλησία μνημονεύει την κοίμηση της Θεοτόκου, μητέρας του Ιησού. Του Ιησού που σύμφωνα με μελέτες είναι ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της ανθρωπότητας (δεύτερος έρχεται ο Σωκράτης, αλλά αυτό αφορά άλλο άρθρο). Κι όμως, κάποιος αμφισβήτησε αυτή την πρωτιά. Κάποιος αρκετά δημοφιλής κι ο ίδιος κάπου στην δεκαετία του ’60. Λέγοντας συγκεκριμένα «είμαστε πιο δημοφιλείς κι από τον Ιησού». Ποιος; Ο John Lennon. Ποιοί; Οι Beatles. Και ήταν 15 Αυγούστου του 1965 που αρκετοί έσπευσαν να επικροτήσουν τέτοιου είδους δηλώσεις.

«Ο κόσμος ήρθε απλά για να μας δει από κοντά»

Εκείνο το βράδυ, και μακριά από τον τόπο τους την Αγγλία και το Λίβερπουλ, περισσότεροι από 55.000 άνθρωποι βρέθηκαν στο Shea Stadium στη Νέα Υόρκη για την συναυλία τους. Αριθμός ρεκόρ για την μέχρι τότε μέρα. Και όπως είπε ο Ringo Star (drummer) : «Ποτέ δεν ένιωσα ότι ο κόσμος ήρθε για να ακούσει το σόου μας. Ένιωσα πως ήρθαν απλά για να μας δουν από κοντά». Και όντως, κανείς δεν άκουσε σχεδόν τίποτα (έτσι λένε). Ούτε η ίδια η μπάντα δεν άκουγε τι έπαιζε υπό τον ήχο χιλιάδων ανθρώπων που τσίριζαν και ζητωκραύγαζαν ασταμάτητα. Αξιομνημόνευτη βραδιά για το συγκρότημα, για τη ροκ μουσική και για το ρεκόρ εισιτηρίων. Όσο αξιομνημόνευτη ήταν κι άλλη μία συναυλία τους. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα.

Χωρίς ρυθμό αλλά και χωρίς κοινό

Στον τόπο τους αυτή τη φορά. Εντάξει, όχι ακριβώς στο Λίβερπουλ αλλά κάτι χιλιόμετρα πιο κει. Στο Άλνερσοτ. Και πιο συγκεκριμένα στο χώρο Palais Ballroom. Όλα ήταν τακτοποιημένα για αυτή την νέα μπάντα που καλά-καλά δεν είχε κατασταλάξει στο όνομα. Είχαν σκεφτεί το Beatles (beat=ρυθμός και less=χωρίς). Είχαν εμφανιστεί κάποιες βραδιές σε διάφορα μπαρ στο Λίβερπουλ. Είχαν ταξιδέψει μέχρι το Αμβούργο για μια σειρά εμφανίσεων δύο μηνών περίπου, επί πληρωμή. Και είχαν επιστρέψει με ανεβασμένο ηθικό. 

Είχαν πληρώσει σε εφημερίδα να διαφημίσει τη βραδιά ως “Battle of the Bands” με το σκεπτικό πως θα εμφανίζονταν και κάποια άλλα σχήματα στη σκηνή. Ακόμα και αφίσες είχαν τυπώσει και κολλήσει στην πόλη τα ίδια τα μέλη της μπάντας. Όλα ήταν τακτοποιημένα. Μόνο που έλειπε κάτι σημαντικό. Ο κόσμος.

Η εφημερίδα δεν διαφήμισε ποτέ το σόου. Οι άλλες μπάντες δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Κι ο κόσμος προτίμησε την ζεστασιά του σπιτιού του μιας και ήταν 29 Δεκεμβρίου, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά δηλαδή. Τι έγραψε η ιστορία; 18 εισιτήρια. 4 χόρευαν κι οι υπόλοιποι απλά χάζευαν. Οι Beatles θύμωσαν και προσπάθησαν να δικαιολογήσουν το όνομά τους παίζοντας φάλτσα και χωρίς ρυθμό. Μέχρι τις 9.30 περίπου. Το σόου σταμάτησε. Αυτοί οι λίγοι «τυχεροί» κεράστηκαν μπύρες με τη μπάντα. Έπαιξαν και λίγο μπάλα για να ζεσταθούν. Τι έγραψε η ιστορία; Την απάντηση μάλλον την ξέρουμε όλοι. Τους ξέρουμε όλοι.

Όσο για την υπεροψία του Lennon, αν μείνουμε στη δήλωση στις 15 Αυγούστου 1965 θα τον χαρακτηρίσουμε αλαζονικό, χωρίς αμφιβολία. Ήταν όμως υπερβολικός; Η ιστορία το έχει κρίνει…

Συντάκτης: Νίκος Σέρβος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.