Τα κίτρινα γιλέκα της εξέγερσης!

«Τι συμφέρει στον άνθρωπο; Να πάσχει να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές από μια μοίρα πού τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος; Ή να επαναστατεί;. Να αντισταθεί στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων…» διερωτάται ο Σαίξπηρ στον «Άμλετ».

Το Νοέμβριο του 2018 ξεκίνησε αυθόρμητα μέσα από τα social media μια δράση που αργότερα μετεξελίχθηκε στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων. Η αφορμή ήταν η αύξηση στη φορολόγηση των καυσίμων. Δεν άργησε ωστόσο να εκφραστεί η οργή για το υψηλό κόστος ζωής στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας συμμετέχουν στο κίνημα

Όπως  εξηγεί ο Γιάννης Τζιάλλας, έλληνας μουσικός που κατοικεί μόνιμα στο Παρίσι από το 2010, στο Νίκο Γιαννόπουλο και στο News 247:

«Η κατάσταση για το μέσο πολίτη είτε είναι Γάλλος είτε όχι, είναι ασφυκτική εδώ και χρόνια. Ξεκινώντας από το Παρίσι πρέπει να πούμε ότι η κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων (η ιδιοκτησία στέγης αφορά μια ισχνή μειοψηφία), έχει οδηγήσει σε ένα καθεστώς όπου είναι αδύνατον όχι μόνο να ανταπεξέλθει ένας εργαζόμενος στις ανάγκες στέγασης, αλλά ακόμα και να βρει σπίτι να μείνει, αφού το δίκτυο των μεσιτών προβάλλει εγγυητικούς όρους, των οποίων η εκπλήρωση είναι εκτός πραγματικότητας, όχι μόνο για τον ανειδίκευτο εργάτη αλλά ακόμα και για το επιστημονικό δυναμικό, τον νεοδιοριζόμενο δημόσιο υπάλληλο κ.ο.κ.»

Με καλυμμένα τα πρόσωπά τους εξαιτίας των δακρυγόνων

Το  γιλέκο εργασίας– υψηλής μάλιστα ορατότητας χάρη στο κίτρινο φωσφοριζέ του χρώμα- μετατράπηκε σε σύμβολο διαμαρτυρίας. Όσοι/ες συμμετέχουν σε αυτή τη δράση, είτε διαδηλώνοντας στους δρόμους, είτε μοιράζοντας ενημερωτικά φυλλάδια, φορούν κίτρινα γιλέκα. Με αυτόν τον τρόπο δείχνουν την κοινότητα των αιτημάτων τους, τη συνοχή της κίνησης αυτής που ορθώς χαρακτηρίζεται ως κίνημα, ενώ λανθασμένα ταυτίζεται με το περιβόητο “κίνημα” των αγανακτισμένων σε Ελλάδα και Ισπανία.

Η ιδιαιτερότητα αυτού του κινήματος είναι πως δεν έχει πολιτική αφετηρία. Ή για να ακριβολογούμε πρόκειται για μια πολιτική δράση χωρίς “κομματικές πατερίτσες”. Δεν έχει επικεφαλής, ούτε συντονιστή, δε συνδέεται με κόμματα ή συνδικάτα, λειτουργώντας με έναν τρόπο που σε μεγάλο βαθμό ταιριάζει σε αυτό που θα ονομάζαμε άμεσο-δημοκρατικό, παρ’ όλες τις θεωρίες περί συνωμοσιών που το αντίπαλον δέος- στη συγκεκριμένη περίπτωση η γαλλική εκτελεστική εξουσία-παρουσιάζει.

Νεαρό κορίτσι ανεμίζει περήφανα τη γαλλική σημαία φορώντας το κίτρινο γιλέκο

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γυναίκες και άντρες φορούν το κίτρινο γιλέκο τους, σηκώνονται από τον καναπέ τους και διεκδικούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Μια πράξη αρκούντως θαρραλέα, αν αναλογιστούμε την αστυνομική βία με την οποία έρχονται αντιμέτωποι. Αστυνομική βία που πηγάζει εκ των άνω και θα ήταν ιδανική αν απέναντί τους βρίσκονταν οπλισμένοι τρομοκράτες και όχι άοπλοι πολίτες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα το βίντεο με το νεαρό που άοπλος υψώνει τα χέρια του στους  αστυνομικούς οι οποίοι τον πυροβολούν με πυρά όπλου τύπου flash-ball στην κοιλιά σωριάζοντάς  τον

https://twitter.com/twitter/statuses/1071379975381622785, η διαδηλώτρια που τη σέρνουν από τα μαλλιά σαν να είναι σακί https://twitter.com/twitter/statuses/1071764795727204353,  ο άνδρας στο αναπηρικό καροτσάκι που μεταφέρεται βίαια και εν συνεχεία ρίχνεται στο έδαφος https://www.facebook.com/spasmenoParathyro/videos/759215764413417/,  καθώς και φωτογράφοι εφημερίδων που διακομίστηκαν στο νοσοκομείο ενώ είχαν το δημοσιογραφικό τους περιβραχιόνιο σε εμφανές σημείο. Σύμφωνα μάλιστα με καταγγελία δημοσιογράφου στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter  «Με πυροβόλησε εξ’ επαφής στον αυχένα μου… Νομίζω ότι φοβήθηκε πως με σκότωσε καθώς έπεσα στο έδαφος και παρέμεινα εκεί για λίγα δευτερόλεπτα. Μου είπε, λυπάμαι στόχευα κάποιον άλλο!»

Νεαρός διαδηλωτής με υψωμένα τα χέρια προς τους αστυνομικούς πριν τον βρει η πλαστική σφαίρα στην κοιλιά

Και κάπως έτσι το Παρίσι για άλλη μια φορά στην ιστορία γίνεται πεδίο μαχών με πυρπολημένα αυτοκίνητα και καταστραμμένα καταστήματα και ιδιωτικές οικίες.

______________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ακτιβισμός: Η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο

______________________

Tί απέμεινε μετά από τόση βία; Τί κατάφερε εκείνη η μεσήλικη γυναίκα που χαμογελαστή φορά το κίτρινο γιλέκο της και υψώνει τη γροθιά της; Εκείνο το κορίτσι που ανεμίζει με περηφάνια τη γαλλική σημαία;

Με το θάρρος και την αγωνιστικότητα που επέδειξαν, οι φωνές τους έφτασαν μέχρι το προεδρικό μέγαρο με τον γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν στο διάγγελμά του- εκτός των άλλων οικονομικών δεσμεύσεων- να αναφέρει: «Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη οργή, αλλά μαζί μπορούμε να βρούμε λύση. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια Γαλλία που τα παιδιά μας θα ζήσουν καλύτερα από εμάς».

Συντάκτης: Evelina Petriti,

Influence:

Storyteller