Συναισθήματα σχετικά με την κακή οδική συμπεριφορά
Το να οδηγάει κανείς στις μέρες μας είναι σαν να βρίσκεται εντός μιας «κινούμενης κάσας», αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την επικίνδυνη οδική συμπεριφορά και, πιο συγκεκριμένα, όλες τις καταστάσεις που μας περιβάλλουν σήμερα (άγχος, οικονομικές δυσκολίες και πλήθος άλλων εξωτερικών προβλημάτων).
Στην προσπάθεια να βρει κάποιος παρηγοριά απ’ όλα αυτά, αντιμετωπίζει το αυτοκίνητό του σαν δεύτερο σπίτι (είναι και αυτό ζεστό, ήσυχο). Σαν φούσκα. Σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς να μην αντιλαμβάνεται καν την υψηλή ταχύτητα!
Το παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι ότι, κατά την οδήγηση, οι γύρω μας μοιάζουν εντελώς ασήμαντοι. Όπως ένα μωρό που πιάνει για πρώτη φορά στα χέρια του το παιχνίδι που πάντα ονειρευόταν, έτσι και ο οδηγός βιώνει μια αίσθηση παντοδυναμίας– μια αίσθηση ότι του ανήκει ολόκληρος ο κόσμος. Σε έναν χώρο περιορισμένο, όπως αυτόν της ‘’καμπίνας’’ του αυτοκινήτου, τα συναισθήματα αυτά δεκαπλασιάζονται αναπτύσσοντας παράλληλα ζωώδη ένστικτα και παρορμήσεις.
Φαίνεται ότι οι γυναίκες – οδηγοί είναι πιο υπεύθυνες, ίσως γιατί δε θέλουν να δουν τον εαυτό τους να μετατρέπεται σε «λύκο» κατά την οδήγηση. Σε συνδυασμό, προφανώς, και με το γεγονός ότι ο δρόμος είναι το τελευταίο μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκδηλώσουν βίαιη συμπεριφορά.
Παρόλα αυτά, τα υψηλά ποσοστά θανάτου σε εβδομαδιαία βάση στους δρόμους της Ελλάδας μοιάζουν να μη σοκάρουν πια κανέναν…
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η πλειονότητα των εκατομμυρίων οδηγών εκεί έξω δεν οδηγεί με τρόπο που μοιάζει στον τρόπο ζωής της. Αυτό σημαίνει ότι, ο οποιοσδήποτε συσχετισμός ανάμεσα στην καθημερινή και την οδική τους συμπεριφορά απουσιάζει παντελώς. Για την ακρίβεια, προκύπτουν δύο διαφορετικές κατηγορίες οδηγών. Ας τις δούμε.
Από τη μια μεριά, έχουμε αυτούς που ελέγχονται από την εκάστοτε ψυχική τους διάθεση και αψηφούν κάθε κανόνα οδηγώντας απερίσκεπτα και ριψοκίνδυνα, ενώ στην καθημερινότητά τους είναι ιδιαίτερα σχολαστικοί με τα επίπεδα χοληστερίνης τους, τα οικονομικά τους, τον τρόπο ζωής τους.
Στον αντίποδα, έχουμε αυτούς που φλερτάρουν με τον κίνδυνο στην καθημερινή τους ζωή- δοκιμάζουν, για παράδειγμα, extreme σπορ ή δεσμεύονται με ένα επισφαλές επάγγελμα. Οι συγκεκριμένοι, όμως, διατηρούν χαμηλό προφίλ οδικής συμπεριφοράς και νοιάζονται για την οδική ασφάλεια, καθώς, όπως φαίνεται, τα ρίσκα στο δρόμο δεν είναι… του στυλ τους.
Συμπεραίνει κανείς από τα παραπάνω ότι, ή θα ζει κανείς μετρημένα και θα οδηγεί… απελευθερωμένα ή θα οδηγεί μετρημένα και θα ζει μια απελευθερωμένη ζωή. Το θέμα όμως είναι η επιλογή που θα κάνει να μη θέτει σε κίνδυνο τους γύρω του.
Πώς να το σταματήσεις;
Ο κάθε οδηγός οφείλει να κατανοήσει ένα πράγμα – τη στιγμή που παίρνει το αμάξι του, τα πράγματα δεν πρόκειται να βελτιωθούν στη ζωή του με βάση την οδηγική του συμπεριφορά. Αν αναλογιστεί κανείς τον καθημερινό αγώνα του κοινωνικού στίβου, το στρες και τις σκοτούρες που μας περικυκλώνουν, θα κατανοήσει γιατί οι οδηγοί έχουν την τάση να μεταφέρουν όλο το στρες, το φορτίο και τη συναισθηματική τους φόρτιση στο τιμόνι.
Παρόλα αυτά, κανένα διαζύγιο, κανένας καυγάς με συνάδελφο, κανένα οικονομικό πρόβλημα ή ακόμα και καλά νέα -ή οτιδήποτε άλλο- δε μπορεί να δικαιολογήσει αυτόν που οδηγεί με ταχύτητα πάνω από 150χλμ την ώρα. Δε μπορεί, επίσης, να δικαιολογήσει αυτόν που οδηγεί έχοντας 4 γραμμάρια αλκοόλης στο αίμα του. Πρώτα απ’ όλα όμως, ο κάθε οδηγός ξεχωριστά θα πρέπει να σκεφθεί την οικογένειά του, τα παιδιά του και τους επιβαίνοντες ή φίλους μέσα στο αμάξι του.
H εφαρμογή εναλλακτικών μέσων χαλάρωσης, όπως η γιόγκα, θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύτιμη για τον περιορισμό του άγχους και της πίεσης. Αν θέλετε να διαχειριστείτε το άγχος σας και να βελτιώσετε γενικά τη ζωή σας, υπάρχει λύση. Το να ρισκάρετε να τη χάσετε στους δρόμους, δεν είναι λύση για κανένα πρόβλημα. Μπορείτε να εκπαιδευτείτε στις δεξιότητες ζωής που θα σας ενδυναμώσουν και θα σας δώσουν εργαλεία για να αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις της καθημερινότητας. Για περισσότερες πληροφορίες γα την εκπαίδευση δεξιοτήτων ζωής δείτε εδώ.
Ο καθένας από μας οφείλει να αναλάβει την ευθύνη που έχει απέναντι στους άλλους και -ίσως- το ίδιο το αίσθημα της ευθύνης να λειτουργήσει ως τροχοπέδη στην ανεξέλεγκτη και χωρίς κανόνες οδική συμπεριφορά.
Την επόμενη φορά που θα πάρεις το αμάξι σου, χαμογέλα – πάνω από 4 φορές. Σκέψου τους ανθρώπους που σε περιμένουν κάθε μέρα. Σκέψου επίσης τους γύρω σου- υπάρχουν και για αυτούς άνθρωποι που τους περιμένουν καθημερινά να γυρίσουν σπίτι και να αγαπηθούν…
