Συνέντευξη με τον Σίλα Σεραφείμ
Είναι από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης ελληνικής σκηνής του stand-up comedy. Ο ηθοποιός Σίλας Σεραφείμ έγινε γνωστός μέσα από την τηλεόραση («Σκερτσάκια»), αλλά το φανατικό κοινό του βρίσκεται στο θέατρο. Με αφορμή την παράσταση «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια», αλλά και το τηλεοπτικό Comedy Lab το flowmagazine.gr τον συνάντησε και μίλησε μαζί του για χιούμορ, έμπνευση, σάτιρα και πολλά ακόμη. Με τον δικό του τρόπο αναλύει το stand-up comedy, ένα ιδιαίτερο είδος θεάτρου, το οποίο υπηρετεί και εξυπηρετεί τα τελευταία… 15 χρόνια!
–Πώς πρόκυψε η συνεργασία με τον Π. Αμπαζή και Γ. Μποσταντζόγλου στην παράσταση «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια»;
– Με τον Παντελή Αμπαζή άρχισε (η συνεργασία) από πέρυσι στην επαρχία και φέτος σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι μουσικό-θεατρικό-χορευτικό. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου είχε ξανασυνεργαστεί με τον Παντελή. Μαζί μας είχε κανονιστεί να είναι και ο Γεννατάς αλλά δεν προλάβαινε, οπότε τελικά ήρθε ο Ρένος Χαραλαμπίδης. Δίνουμε πιο πολύ βάρος στην πρόζα και έχουμε αναλάβει… τμήματα. Σε αυτή την χώρα όλοι είναι πρόεδροι (γέλια). Εγώ είμαι πρόεδρος του τμήματος πρόζας και ο Παντελής της μουσικής…
– Ποιο μήνυμα θέλατε να περάσετε στο κοινό με αυτήν την παράσταση;
– Το μήνυμα της παράστασης είναι «Λεφτά υπάρχουν. Τα ψάχνουμε. Δεν τα έχουμε βρει ακόμα». Αυτή είναι η κεντρική ιδέα. Υπάρχει και το γενικότερο μήνυμα, του πως θα διαχειριστούμε την κρίση. Το «από κάτω» κείμενο του μηνύματος της παράστασης είναι «ελάτε να περάσετε καλά».
– Από που εμπνέεσαι για να γράφεις τα δικά σου κείμενα και πόσο δύσκολο/εύκολο σου είναι;
– Εμπνέομαι από την επικαιρότητα, από τις ειδήσεις και από αυτά που συμβαίνουν στην δική μου ζωή. Πόσο εύκολο είναι; Βγάζω 3 λεπτά κείμενα για κάθε μέρα. Για κάποιον μπορεί να ήταν ακόμα πιο εύκολο -κάποιος πραγματικά ταλαντούχος- για άλλον μπορεί να είναι δύσκολο. Είναι σχετικό. Εγώ τόσο νομίζω ότι καταφέρνω να βγάζω για να υπάρχει ένα αξιοπρεπές υλικό.
– Ποιόν χαρακτήρα λατρεύεις να σατιρίζεις;
– Λαζόπουλος! Ο Λαζόπουλος είναι «τα πάντα όλα». Είναι το ιερό τοτέμ της σάτιρας για μένα. Είναι ο κύριος 60%; Θα τον «σκίσω» στην σάτιρα! Δεν μπορείς να έχεις ένα φαινόμενο τηλεοπτικό, σατιρικό και να μην το σχολιάζεις. Πολλές φορές με ρωτούν αν έχω εμμονή. Δεν έχω εμμονή εγώ να σατιρίζω τον Λαζόπουλο, αυτός έχει εμμονή να συνεχίζει να κάνει αυτά που κάνει[…] Όσο υπάρχει στην showbiz, θα τον σατιρίζω.
– Ανταποκρίνεται το ελληνικό κοινό στο stand–upcomedy;
– Απολύτως. Το συγκεκριμένο είδος διαφέρει απλά ως προς τη φόρμα του. Ως προς το πώς θα το παρουσιάσεις. Είναι ο επιθεωρησιακός μονόλογος. Για αυτό και λέω ότι κάνω επιθεώρηση, χωρίς κοστούμια, σκηνικά, μουσικές μπαλέτα. Η διαφορά με το συμβατικό -ας το πούμε- θέατρο, είναι η κατάργηση του τέταρτου τοίχου, που σημαίνει ότι επικοινωνείς απευθείας με το κοινό. Βλέπεις το κοινό. Δεν κάνεις ότι δεν υπάρχει ή δεν σε βλέπει. Από εκεί και πέρα, είναι και από τα πιο έντιμα είδη θεάτρου, επειδή ακριβώς είναι μια «υπερπαραγωγή» με ένα μικρόφωνο και έναν προβολέα. Αν δεν είσαι καλός, δεν έχεις να πουλήσεις κάτι άλλο.
– Το stand–up comedy προέκυψε στην επαγγελματική σου πορεία ή στόχευες να ασχοληθείς με αυτό;
– Ήθελα, στόχευα αλλά και προέκυψε. Όταν ξεκίνησα και ήθελα να γίνω κωμικός, το stand-up δεν υπήρχε στην Ελλάδα σαν φόρμα. Την επιθεώρηση την ήξερα πριν ακόμα τελειώσω τη σχολή, σαν κάτι πιο κωμικό στο οποίο μπορείς να γράφεις κείμενα και να απευθύνεσαι στον κόσμο. Όταν τελείωσα και ήρθα στην Αθήνα, τότε ξεκίνησε και η Λουκία Ρικάκη τις «Νύχτες κωμωδίας», που έκανε το πρώτο stand-up ουσιαστικά στην Ελλάδα και ήμουνα από την πρώτη παράσταση εκεί. Είμαι από τους πρώτους δηλαδή. Από τότε… είναι αυτό που λέμε «love at first sight». Ερωτεύτηκα το μικρόφωνο, το φως, το να είσαι σκέτος, μόνος και να σατιρίζεις.
– Ποιον θεωρείς πρωτοπόρο έλληνα στο stand–up comedy;
– Είναι σαφές ότι σαν φόρμα- αν το πουλήσεις το stand-up- ήμασταν εμείς. Αυτοί που ξεκινήσαμε με τη Λουκία Ρικάκη του 1994-1995. Ωστόσο, αυτονομημένα στην σκηνή εξυπακούεται ότι είναι και το επιθεωρησιακό σόλο που έκανε ακόμα και ο Σταυρίδης ή ο Χατζηχρήστος. Εκείνη την ώρα δεν το έλεγες stand-up, δεν το ξέρανε, ήταν στα πλαίσια μιας επιθεώρησης. Αλλά και όσοι μπορούν να κάνουν έναν μονόλογο και να σταθούν μόνοι τους. Δηλαδή, ο Πανούσης αυτονομημένος κάνει stand-up, ο Χάρρυ Κλυνν όταν ήρθε από την Αμερική έκανε τύπου μια φόρμα stand-up, ο Λαζόπουλος αυτονομημένος στην σκηνή, stand-up κάνει. Ακόμα και στο «Τσαντίρι» είναι stand-up, αλλά τηλεοπτικό. Χρησιμοποιεί βίντεο, αλλά αυτό έχει να κάνει με την τηλεοπτική λογική. Αν βγάλεις και αυτά και τον αφήσεις να μιλάει μόνος του, αυτό είναι stand-up.
–Ποιούς ξένουςstand-up comedians θαυμάζεις;
– Ξένοι είναι πάρα πολλοί. Όπως είναι ο Jerry Seinfeld. Στην Ελλάδα μπορεί να είναι άγνωστος, στην Αμερική όμως είναι σπουδαίος και πετυχημένος. Όλοι οι κωμικοί στην Αμερική ξεκινούν από εκεί. Από τον Bill Cosby, Robin Williams μέχρι τον Steve Martin. Ο Richard Pryor είναι από τους πιο καλούς κωμικούς. Ακόμα και ο Jamie Foxx έχει κάνει stand-up. Και Εγγλέζοι πολλοί. Της Αγγλίας βλέπω πιο πολύ, όπως τον Lee Evans.
– Έχεις κάνει σινεμά, θέατρο, τηλεόραση, ραδιόφωνο. Ποιο προτιμάς;
Το ζωντανό! Το σανίδι! Δηλαδή το live στο stand-up που έχεις από κάτω τον κόσμο και παίζεις και επικοινωνείς δεν μπορώ να το συγκρίνω με τίποτα. Η τηλεόραση είναι καλύτερη γιατί βγάζεις κανένα φράγκο. Και στα live βγάζεις φράγκο, απλώς η τηλεόραση σε κάνει πιο γνωστό. Όλα έχουν τα συν τους. Μείον δεν έχει κάτι. Απλώς κάποια πράγματα έχουν περισσότερα plus από κάποια άλλα. Τώρα θα δούμε και το ΠΑΣΟΚ plus που είπε και η Διαμαντοπούλου (γέλια), αλλά σε ότι αφορά εμένα τα περισσότερα plus τα έχει το σανίδι, η σκηνή, το live.
– Πως φαντάζεσαι τον εαυτό του σε 10 χρόνια από τώρα;
Σε 10 χρόνια λογικά θα είμαι 53 χρονών. Με κανονικά μαθηματικά, γιατί εδώ τα μαθηματικά είναι λίγο περίεργα. Η ύφεση λέγανε ότι είναι 5% αλλά βγαίνει 8%… Σε 10 χρόνια θα είμαι πιο σπουδαίος και πλούσιος από τον Λαζόπουλο[…]. Θα ήθελα να έχω καλύτερη σχέση με τις νότες και τη μουσική από ότι αυτός. Ο Λαζόπουλος έχει μαλώσει με όλες τις νότες (γέλια). Μπορεί να έχω οικογένεια και παιδιά. Οικογένεια έχω με μία έννοια, αλλά παιδιά δεν έχω επισήμως. Ποιος άντρας όμως ξέρει πραγματικά αν έχει η δεν έχει; Υπάρχουν αυτοί που νομίζουν ότι έχουν και δεν έχουν και αυτοί που δεν έχουν και έχουν (γέλια). Υγεία να έχουμε και κανένα τενεκέ με λάδι, κανένα φασόλι και ρεβίθι […]
– Τι σχόλιο θα ήθελες να κάνεις για τους Βέγγο, Χάρρυ Κλυνν, Λαζόπουλο;
Όταν θα με χαρακτηρίσει αυτός (ο Λαζόπουλος) τότε θα τον χαρακτηρίσω κι εγώ. Ο Βέγγος νομίζω ότι ήταν καλύτερος τραγικός ηθοποιός από κωμικός. Σαν κωμικός ηθοποιός δεν με συγκλόνισε ποτέ. Ο Χάρρυ Κλυνν δεν ξέρω πόσο ταλέντο είχε στο κείμενο. Ήταν πάρα πολύ καλός στην απόδοση και πολύ καλός ηθοποιός. Ενώ ο Λαζόπουλος στο κείμενό του δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι πολύ καλός. Την κωμική ευφυΐα του δεν την αμφισβήτησα ποτέ, ούτε την σάτιρά του σαν χιούμορ και σαν σκέψη. Το λέω γιατί μερικοί μπερδεύονται…
– Τι δεν έχεις κάνει και θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον όσον αφορά στα επαγγελματικά;
Είμαι καλά σε αυτά που κάνω. Το internet, το ραδιόφωνο και τα ζωντανά που κάνουμε. Τηλεοπτικά μπορεί να ξαναγίνει κάτι. Απλά ή θα γίνει όπως θέλω εγώ να γίνει ή δεν θα γίνει[…] Ίσως να έκανα πιο κλασικούς ρόλους, είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση, είτε στον κινηματογράφο. Αλλά γενικά είμαι σε αυτό που θέλω να κάνω. Ίσως μεγαλύτερη ποικιλία σε κάποια άλλα πράγματα, αν είναι καλά. Σαν είδος πάντως δεν υπάρχει κάτι.
