Συνέντευξη με τον Κωστή Μαραβέγια
Ξεχωρίζει για την ευχάριστη αύρα που μεταδίδει και την ικανότητα του να ξεσηκώνει το κοινό. Όταν ο ακροατής αφήνεται στα ακούσματα του ταλαντούχου τραγουδοποιού Κωστή Μαραβέγια η καρδιά του γεμίζει με χαρούμενα χρώματα και ανθίζει ζωντάνια. Χαμογελαστός, ευθύς, καλοσυνάτος και με χιούμορ ο Μαραβέγιας υποδέχτηκε το flowmagazine.gr στο καμαρίνι του, λίγο πριν τις τελευταίες εμφανίσεις του στο «Σταυρό του Νότου». Το Μεσογειακό στοιχείο, η μουσική Bossa Nova και τα Balkan στοιχεία αποτελούν τους συμπρωταγωνιστές του σε κάθε ενορχήστρωση.
Γέννημα θρέμμα Αγρινιώτης. Η Ιταλία και οι σπουδές Στατιστικής δεν ήταν αρκετές για να τον απομακρύνουν από την αγάπη του για τη μουσική. Από τη συνεργασία με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο, ο Κωστής Μαραβέγιας ως τις συναυλίες του στην Ελλάδα και το εξωτερικό κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του κοινό μέσα από τα μουσικά ταξίδια του. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου με τίτλο “Λόλα” και του ομώνυμου του βιβλίου από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», ο Κωστής Μαραβέγιας μίλησε στο flowmagazine.gr για τη μουσική του σήμερα, τη «Λόλα», τις εφηβικές και παιδικές του αναμνήσεις, την Ιταλία και την πηγή έμπνευσής του. Άλλωστε, «ακόμα και ένα φιλί ανοιξιάτικο μπορεί να γεννήσει μια ιστορία», δηλώνει.
Η «Λόλα» και το νέο του βιβλίο…
– Έχεις δηλώσει ότι η «Λόλα» του καινούριου cd και βιβλίου σου είναι υπαρκτό πρόσωπο. Τι ασυνήθιστο έχει αυτή η γυναίκα και ποιο μάθημα ζωής σου έδωσε;
– H «Λόλα» μου θυμίζει την ταινία «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», κάτι δηλαδή που μπορεί να φαίνεται ελαφρύ αλλά έχει βάθος! Πρόκειται για μια επιπόλαιη και αντισυμβατική γυναίκα που απεχθάνεται τη ρουτίνα. Παντού υπάρχει μια «Λόλα», είτε στους φίλους και στους συγγενείς μου, είτε στις ερωτικές σχέσεις του παρελθόντος. Και ενώ «γκρινιάζω» σε όλο το τραγούδι… στο τέλος λέω: «Και είμαι καλά μαζί σου, μια χαρά». Και αυτή είναι η ουσία. Ποτέ δεν γνωρίζουμε ποιόν θα ερωτευτούμε και ποιος θα μας εμπνεύσει!
– Ουσιαστικά το τραγούδι «Λόλα» αποτέλεσε την έμπνευση όλου του cd;
– Όχι μόνο! Έτυχε η Λόλα να είναι ο πρώτος άνθρωπος που με «τσίγκλησε» εσωτερικά για να γράψω τα υπόλοιπα τραγούδια. Μετά ήρθε ο “Diktator des Marktes”, o διδάκτορας των αγορών και το «Καλοκαίρι έφυγε», μια ιστορία για τους ενθουσιώδεις έρωτες-«φούσκες» του καλοκαιριού που το φθινόπωρο τελειώνουν. Ουσιαστικά οι ιστορίες και οι άνθρωποι με εμπνέουν… ιστορίες όχι πάντα δικές μου!
– Ποια ανάγκη σου κάλυψε η συγγραφή του ομώνυμου διηγήματος;
– Ήθελα να καταλάβω ποια είναι στην πραγματικότητα η «Λόλα». «Σκαλίζοντας» λοιπόν το παρελθόν της, άρχισα να συμμετέχω σε ένα φανταστικό ταξίδι μέσα από τρικυμίες και απάνεμα λιμάνια. Ξαφνικά, εμφανίζονταν διάφορες εικόνες και σκέψεις για την εφηβεία μου, την σημερινή πολιτική και το «Σάμινα». Έτσι τις ξόρκισα από πάνω μου μέσα από μια σουρεαλιστική και χιουμοριστική ιστορία με ανακουφιστικό φινάλε.. τελικά σώζονται οι άνθρωποι και χάνονται οι περιουσίες! Άλλωστε, αυτή δεν είναι και η ευχή του σήμερα;
Αυτοπροσδιορισμός
– Σε ποιο είδος πιστεύεις ότι ανήκει η μουσική σου; Ποια πιστεύεις ότι είναι τα στοιχεία που σε έχουν κάνει να ξεχωρίσεις;
– Νομίζω ότι ανήκει στο είδος μουσικής… που στην πραγματικότητα δεν είναι είδος! Κάθε στοιχείο της είναι διαφορετικό. Ίσως αυτό που μάλλον με χαρακτηρίζει είναι περισσότερο το ύφος που έχω ως τραγουδοποιός παρά ο ήχος μου. Η μουσική ήταν από την αρχή αναγνωρίσιμη, μέσα από το Bossa Nova, τα Balkan στοιχεία και τον στίχο. Ωραία η ενορχήστρωση και το live, αλλά η βαθιά επιθυμία μου ήταν να βάλω τη σφραγίδα μου ως τραγουδοποιός… γιατί τελικά τα τραγούδια με χαρακτήρα μένουν!
– Τι μπορεί να αποτελέσει «έμπνευση» για εσένα; Πες μας την τελευταία αφορμή για τη δημιουργία ενός τραγουδιού…
– Γενικά είμαι ένας άνθρωπος αρκετά παρατηρητικός. Μπορεί να «κρυφακούσω» διακριτικά ιστορίες άλλων, αλλά όχι με την έννοια του «μπανιστηριού». Ακόμα και ένα φιλί ανοιξιάτικο μπορεί να γεννήσει μια ιστορία. Πρόσφατα παρατήρησα ένα ζευγάρι στο απέναντι τραπέζι που κοιτάζονταν στα μάτια και άρχισα να σκέφτομαι την ιστορία τους. Μήπως ήταν η στιγμή που τα ξαναβρήκαν ή η ώρα ενός αποχαιρετισμού. Κάθε εικόνα γεννάει ιστορίες, με τις οποίες ταυτίζεσαι αφού τελικώς τις έχεις βιώσει και εσύ!
– Τι είναι αυτό που οδηγεί έναν τραγουδιστή ενός συγκεκριμένου είδους μουσικής να κατευθύνεται προς τραγούδια του Ζαμπέτα ή του Ξαρχάκου;
– Η μεγάλη αγάπη μου για την ελληνική μουσική και το ρεμπέτικο. Λατρεύω τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκι, την Επτανησιακή μουσική και τα Ποντιακά. Ο πλούτος της μουσικής μας είναι σαν μια παλέτα με δεκάδες χρώματα. Πώς γίνεται να και διαλέξουμε μόνο το ασπρόμαυρο; Χωρίς να είμαι κολλημένος με το παρελθόν, πιστεύω ότι είναι καλύτερο να δανειστούμε από την Ελλάδα παρά να μιμηθούμε ένα χιλιοειπωμένο αγγλοσαξονικό τραγούδι. Άλλωστε, στο εξωτερικό θα αναρωτηθούν… πιστεύει ότι θα γίνει ο νέος Bono ή οι U2;
– Ποιο είναι το στοιχείο που οδήγησε τα παλιά τραγούδια να αφήσουν ιστορία;
– Νομίζω ότι τότε υπήρχαν μεγαλύτερες στιγμές όχι μόνο στο χώρο του τραγουδιού, αλλά και του κινηματογράφου. Βέβαια πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά για τη νέα γενιά να ζήσει τέτοιες στιγμές μετά την εποχή του Χατζηδάκι. Καλά τραγούδια υπάρχουν αλλά έχουν επηρεαστεί από άλλα είδη μουσικής. Για παράδειγμα, το ελληνικό ροκ δεν είχε την πορεία που θα έπρεπε, αν εξαιρέσεις τον Αγγελάκα που το κρατάει ζωντανό με δυνατό χαρακτήρα. Πάντως θα έρθουν καλές στιγμές…
– Στη σκηνή μεταδίδεις μια θετική ενέργεια στον κόσμο. Είναι θέμα επαγγελματισμού ασχέτως της διάθεσης σου ή παίρνεις δύναμη από τη μουσική;
– Αν δεν έχω καλή διάθεση σίγουρα θα βγει και πάνω στη σκηνή! Βέβαια, η μουσική έχει τη μαγική δύναμη να με παρασέρνει από μόνη της. Φαντάσου ότι σαν έφηβος αλλά και σε πιο μεγάλη ηλικία αν βρισκόμουν σε χώρο χωρίς μουσική δεν είχα το θάρρος να πλησιάσω μια κοπέλα. Ποτέ δεν είχα τη δύναμη να ξεπεράσω διάφορα προβλήματα αν δεν βυθιζόμουν με τα ακουστικά στο δικό μου μικρόκοσμο. Η μουσική έχει μια ανυπέρβλητη δύναμη που καθορίζει όχι μόνο τη διάθεση αλλά και τη ζωή μου…
Ο χαρακτήρας και οι αναμνήσεις
– Πολλοί λένε ότι θυμίζεις έναν άντρα της παλιάς ρομαντικής εποχής. Έχει καμία σχέση αυτή η εικόνα με την πραγματική σου ζωή;
– Νομίζω ότι όντως είμαι ρομαντικός αλλά όχι με τη «μελό» έννοια που διαθέτει σήμερα. Μου αρέσει η ζωή και αισθάνομαι διαρκώς τη μοναδικότητα της. Ζω για να υμνώ τα πάντα σε αυτήν. Θεωρώ ότι έχω μια ρομαντική διάθεση αλλά από την έννοια του θαυμασμού της ομορφιάς, του έρωτα και της ζωής…
– Τι μουσικά ακούσματα θυμάσαι από την παιδική σου ηλικία;
– Προχτές θυμήθηκα τον Tom Jones μέσα από την ταινία με τον Johnny Depp. Θυμάμαι να χάνομαι μέσα σε δίσκους βινυλίου! Μου άρεσαν κάτι «σαρανταπεντάρια» που άκουγε η μητέρα μου, όταν ήταν αεροσυνοδός στο Λονδίνο, όπως Mamy Blue, The Beatles, ενώ με τον πατέρα μου άκουγα Κεφαλλονίτικες καντάδες. Θυμάμαι και τραγούδια της Σοφία Βέμπο την 28η Οκτωβρίου, όταν ξιφομαχούσα με τον αδερφό μου με κάτι ομπρέλες. Το αποτέλεσμα ήταν να χτυπήσω στο μέτωπο και να με τρέχουν στο νοσοκομείο με αιμορραγία!
– Πώς σε άλλαξε η εμπειρία της Ιταλίας σαν άνθρωπο; Αν μπορούσες να μετατρέψεις κάτι στη ζωή σου… τι θα άλλαζες;
– Η Ιταλία ήταν ένας καινούριος κόσμος για εμένα και μια μεγάλη αλλαγή σε σχέση με τη ζωή μου μέχρι τότε. Σκέψου ότι μέσα σε μια ηλικία 18 – 26 διαμόρφωσα τις απόψεις μου, την αισθητική και την προσωπικότητά μου. Είμαι καλοαναθρεμμένος (γέλια)! Όσο για το σήμερα, έχω ελαττώματα και υπάρχουν προβλήματα, αλλά είναι τόσο ωραία η ζωή μου που δεν θέλω να αλλάξω τίποτα! Αν ζητούσα κάτι τέτοιο θα ήμουν πραγματικά πλεονέκτης…
– Πες μας μια αγαπημένη σου συνήθεια που σε γεμίζει ενέργεια και ξεκούραση…
Μια με δύο φορές την εβδομάδα παίζω μπάσκετ με φίλους και πηγαίνω σινεμά. Έτσι γεμίζω ενέργεια και χαλαρώνω. Βέβαια, χτύπησα το δάκτυλό μου σήμερα και με δυσκολεύει λίγο στο πιάνο… αλλά αυτό είναι το ρίσκο της άθλησης! Και ποδήλατο κάνω αλλά το έχω ελαττώσει τελευταία.
Οι σπουδές στην Ιταλία και η Ελλάδα!
– Έχεις κάνει αρκετά live στο εξωτερικό και σπούδαζες Στατιστική στην Ιταλία. Τι ήταν αυτό που σε κράτησε στην Ελλάδα;
– Είμαι ερωτευμένος με την ομορφιά της Ελλάδας, όχι με την έννοια της «Ελλάδας» με τα άσχημα και τα καλά της. Δεν νομίζω ότι μπορώ να ζήσω μακριά από την μαγευτική ομορφιά της και για αυτό την έχω σαν βάση μου. Βέβαια, μου αρέσει να ταξιδεύω, χωρίς να αισθάνομαι ότι έχω μια μόνιμη κατοικία. Δεν ξέρω, ίσως φταίει ότι είναι μεγάλο το καλοκαίρι…! (γέλια)
– Τι λατρεύεις και τι σε εξοργίζει στη ζωή στην Ελλάδα;
– Λατρεύω μια ανοιξιάτικη βόλτα στο Λαύριο και με εξοργίζει η επιστροφή… όταν έχω καταλάβει ότι όλοι έχουν οδηγηθεί προς το Λαύριο… γιατί είναι Πρωτομαγιά και κολλάω στην κίνηση για δύο ώρες! (γέλια).
– Γιατί είπες «όχι» στο επάγγελμα της στατιστικής;
– Η απόφασή μου δεν ήταν τυχαία αλλά στηριζόταν στην αγάπη για τη μουσική και την απέχθεια προς τη δουλειά γραφείου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου κλεισμένο σε έναν χώρο. Προφανώς όμως, θα μπορούσα να κάνω στατιστικές και έρευνες στο δρόμο, από σπίτι σε σπίτι και να έρχομαι σε επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο… Αυτό ίσως μπορούσα να το στηρίξω!
