Σύγχρονη όψη και μορφή κρεοπωλείων
Στο εξωτερικό ήδη από τη δεκαετία του 1990 άρχισε να εμφανίζεται δειλά-δειλά αυτή η νέα τάση, που αφορούσε στην “όψη” αλλά και στα “περιεχόμενα” των κρεοπωλείων. Στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι τολμηροί και με ανοιχτό εμπορικό “ορίζοντα” επαγγελματίες του κλάδου, οραματιζόμενοι αυτό που στις μέρες μας μοιάζει σχεδόν αυτονόητο, άρχισαν να “δημιουργούν” τις …μπουτίκ κρεάτων, που ακολουθώντας σχεδόν τον μονόδρομο που έδειχναν οι ανάγκες της αγοράς, έφθασαν στη σημερινή εικόνα.
Η καθημερινότητα, αλλά και η συνολική τάση της αγοράς προωθεί την ανάγκη πολλαπλής εξυπηρέτησης του καταναλωτή στο χώρο που επιλέγει να κάνει τα ψώνια του, όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα και με τη λιγότερη ταλαιπωρία. Προσοχή, δεν αναφερόμαστε στην μορφή του απρόσωπου super market, αλλά στο χώρο, όπου το προσωπικό γούστο, αισθητική, φαντασία και θέληση για εξερεύνηση νέων γεύσεων του εκάστοτε καταστηματάρχη, θα συνεπάρει τον καταναλωτή με τέτοιο τρόπο που θα θελήσει και αυτός να διαβεί τα νέα μονοπάτια γεύσεων που θα ανοίγονται μπροστά του.
Η παραδοσιακή αίθουσα του χασάπη με τον μπαλτά και την ξύλινη “ροτόντα”, όπου προσγειώνεται με δύναμη για τον τεμαχισμό των λαχταριστών κομματιών κρέατος, δίνει πλέον -σιγά-σιγά- τη θέση της στα κρεοπωλεία νέα γενιάς, όπου:
– δίπλα σε πεντακάθαρες διάφανες βιτρίνες παρουσιάζονται σαν συλλογή κοσμημάτων κομμάτια κρεάτων διαφόρων προελεύσεων και σε καλούν να τα επιλέξεις
– ο καταναλωτής μπορεί να βρει πλέον προϊόντα, που σε συνδυασμό με τη βασική πρώτη ύλη του γεύματος (κρέας) που έχει επιλέξει, θα ολοκληρώσει το μαγειρικό του αριστούργημα, χωρίς να χρειαστεί να πάει και σε άλλα σημεία για να συμπληρώσει τα ψώνια, που αφορούν το πιάτο αυτό!
– Έτσι, εκτός από ημι-έτοιμες ιδέες του καταστηματάρχη, που αφορούν σε κρέας με κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία (μαρινάρισμα), ο καταναλωτής βρίσκει :
α) μεγάλη ποικιλία μουστάρδων –ο ιδανικός συνοδός των κρεάτων-: πικάντικη, γλυκιά, καυτερή, αρωματική και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί.
β) σάλτσες με χίλια δύο καλούδια, ως “μυστικό” συστατικό, που θα συνδυαστούν με το κρέας και θα το “χρωματίσουν” γευστικά.
γ) dressings με γνώριμες ή και πρωτοποριακές γεύσεις για τις σαλάτες, που πρέπει να “ταιριάζουν” με κρέας που έχουμε επιλέξει
δ) ζυμαρικά, συνήθως ιδιαίτερα και από διάφορες πηγές προέλευσης (“σπιτικά” από όλες τις γωνιές της Ελλάδος, χειροποίητα από οικοτεχνίες, Ιταλικές σπεσιαλιτέ από τους μετρ του είδους κ.ο.κ.), που θα αποτελέσουν το συνοδευτικό του βασικού μας πιάτου
ε) πίτες, τορτίγιες και άλλα συναφή, για να “αγκαλιάσουν” τα σουβλάκια ή τα λουκάνικα, που πιθανώς έχουμε επιλέξει να μαγειρέψουμε
στ) μια μικρή “κάβα” κρασιών , αλλά και μια “σειρά” από μπύρες και άλλα ποτά, που ο ίδιος ο κρεοπώλης συνιστά, ως απόλυτα ταιριαστά στη γεύση με το κρεατικό που έχει ήδη επιλεγεί.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε καμιά 30ριά προϊόντα, όμως νομίζω ότι όλοι μας καταλαβαίνουμε ποια είναι η νέα τάση των κρεοπωλείων και το πόσο βοηθητική για τον καταναλωτή είναι αυτή, κυρίως όταν ο καταστηματάρχης θέλοντας να υπογραμμίσει το ποιοτικό επίπεδο των κρεάτων του, επιλέγει με εξίσου ποιοτικά κριτήρια και τα υπόλοιπα προϊόντα, που πλέον κοσμούν τον χώρο του.
