Ένας κοινός προβληματισμός ανάμεσα στους γονείς είναι πώς να λένε «όχι» στα μικρά τους, χωρίς αυτό να παραπέμπει σε τιμωρία …
Σταματήστε να υποκρίνεστε ότι «όλα είναι καλά» για να προστατέψετε τα παιδιά από την άσχημη πλευρά της ζωής…
Πολλές φορές θέλοντας να προστατέψουμε τα παιδιά μας από όλα τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας, υποκρινόμαστε πως όλα είναι καλά και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μήπως όμως δεν θα έπρεπε να τους αποκρύπτουμε την αλήθεια;
Μία μικρή ιστορία
«Πως μπορώ να σου φανώ χρήσιμη;» ρώτησα την νεαρή έφηβη που στεκόταν απέναντι μου. Στύλωσε το κορμί της. Προσπάθησε να επιβληθεί στα δάκρυά της, αλλά και στο τρέμουλο των χεριών της.
«Έχω πρόβλημα» δήλωσε και καθώς την ενθάρρυνα με το βλέμμα να μου εξηγήσει (πάντα πασχίζοντας να κρατήσει τα δάκρυα της) προσπάθησε να βάλει σε λόγια την ιστορία:
«Πέθανε η αγαπημένη μου θεία, ο σκύλος μου είναι άρρωστος και ο πατέρας μου έχασε τη δουλειά του. Έπαθα σοκ με όλα αυτά, αλλά τώρα τα έχω ξεπεράσει» είπε και κάρφωσε με θυμό το βλέμμα της πάνω μου σαν να με προκαλούσε να τη διαψεύσω.
Διαβάστε Επίσης: Γονείς, παιδιά και διαπαιδαγώγηση: ένα παζλ για δυνατούς λύτες
Δεν είπα τίποτε και έτσι συνέχισε: «Είμαι η μικρότερη στην οικογένεια.
Και όλοι με διαβεβαιώνουν ότι όλα θα πάνε καλά. Ότι όλα είναι καλά. Εγώ πονάω όμως και θέλω να με βοηθήσετε να μην πονάω. Φαντάζομαι ότι φταίει το γεγονός ότι είμαι η μικρότερη και δεν έχω εμπειρία.Δεν θέλω να περιμένω να μεγαλώσω για να μην πονάω όπως οι δικοί μου και είμαι εδώ για να με βοηθήσετε να ξαναγίνω χαρούμενη, όπως και πριν».
Ο πόνος και η θλίψη δεν είναι αδυναμία
Η παραπάνω ιστορία είναι πολλές ιστορίες μαζί και δεν φωτογραφίζει ένα και μόνο άτομο.
Φωτογραφίζει μια ολόκληρη κοινωνία που με σκοπό να «προστατέψει» τα παιδιά της από τον πόνο, τη θλίψη και την «άσχημη» πλευρά της ζωής και υποκρίνεται ότι «όλα είναι καλά».
Γονείς, φίλοι και δάσκαλοι προσπαθούν να «κρύψουν» πληροφορίες που θεωρούν ότι μπορεί να «τραυματίσουν» τη ψυχή του παιδιού μην γνωρίζοντας ότι άθελά τους σπρώχνουν τα παιδιά σε μια παράλογη σκέψη:το να πονάς, το να θλίβεσαι, το να πενθείς είναι κακό, σημαίνει αδυναμία.»
Διαβάστε Επίσης: Η κατάθλιψη στα παιδιά
Είναι καλό να βιώνουμε τα συναισθήματά μας
Και τα παιδιά μην έχοντας άλλη γνώση θεωρούν τους εαυτούς τους «προβληματικούς», αφού νιώθουν και προσπαθούν να βρουν τρόπους να αποτινάξουν το «κακό» συναίσθημα να γίνουν «μεγάλοι». Και άρα.. παγωμένοι και «άτρωτοι».
Η πανοπλία ξεκινά να χτίζεται από τη στιγμή που θα προτρέψω ένα παιδί να «μην στεναχωριέται» και φυλακίζει την ψυχή, καθώς της αποστερεί την φυσική της δυνατότητα να διαχειρίζεται τα πάντα με τη στήριξη και την καθοδήγηση ενηλίκων που δεν αρνούνται αυτή τη διαδικασία.
