Πώς είναι να μεγαλώνει κανείς παιδιά μόνος του

Σήμερα, υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τύποι οικογενειών. Μία τέτοια οικογένεια είναι και η μονογονεϊκή, που χαρακτηρίζεται από την απουσία του ενός γονέα.

Όπως με όλους του τύπους οικογένειας, έτσι και στη μονογονεϊκή υπάρχουν ιδιαιτερότητες, μεταξύ των οποίων βρίσκεται το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν βιώσει τη σύγκρουση των γονιών ή δεν έχουν γνωρίσει καν τον έναν.

Τέτοιες οικογένειες έπρεπε να περάσουν πολλές προκλήσεις για να προσαρμοστούν και να είναι μέρος της κοινωνίας, ενώ η ίδια η κοινωνία έπρεπε να εξελιχθεί για να τις αποδεχτεί, πλήρως. 

Είδη μονογονεϊκών οικογενειών

Οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι, ουσιαστικά, οικογένειες στις οποίες ένας ενήλικας είναι, πλήρως, υπεύθυνος για ένα ή περισσότερα παιδιά. Ωστόσο, αυτή είναι μια πολύ ευρεία έννοια, καθώς τέτοιες οικογένειες μπορούν να σχηματιστούν με πολλούς τρόπους:

• Ένας διαζευγμένος πατέρας ή μητέρα που ζουν με το παιδί τους.
• Ένας χήρος ή χήρα που ζουν με το παιδί τους.
• Μία ανύπαντρη γυναίκα ή ένας ανύπαντρος άνδρας που αποφάσισαν να υιοθετήσουν.
• Μία έφηβη κοπέλα που έκανε παιδί και αποφάσισε να το μεγαλώσει, χωρίς στήριξη.

Τα πλεονεκτήματα μιας μονογονεϊκής οικογένειας

Η απουσία του ενός γονέα, σίγουρα, ενισχύει το συναισθηματικό δέσιμο του άλλου γονέα με το παιδί. Ομοίως, αυτή η απουσία καθιστά τον έναν γονιό πιο ανεξάρτητο στο να παίρνει αποφάσεις, σχετικά με το παιδί. Δεν υπάρχουν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις στην ανατροφή του. Το χαλαρό και ευέλικτο περιβάλλον που δημιουργείται, μπορεί να κάνει το κλίμα πιο ευχάριστο και οικείο.

Ακόμα, παρατηρείται πως τα παιδιά τέτοιων οικογενειών, είναι πιο ανεξάρτητα και αυτάρκη. Αυτό συμβαίνει, καθώς, από μικρή ηλικία, έπρεπε να καλύψουν τον ρόλο του γονέα που «έλειπε» και να αναλαμβάνουν υποχρεώσεις, προκειμένου να διευκολύνουν τον γονιό που τους μεγάλωνε. Αυτές οι απαιτήσεις και οι προσαρμογές, ωριμάζουν γρήγορα τα παιδιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ανεξάρτητα παιδιά, ανεξάρτητοι ενήλικες

Τα μειονεκτήματα μιας μονογονεϊκής οικογένειας 

Για τις μονογονεϊκές οικογένειες που προκύπτουν από διαζύγιο ένας μεγάλος κίνδυνος είναι η έκθεση των παιδιών στις συγκρούσεις των γονιών τους. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η έκθεση αφήνει μια βαθιά πληγή που τα ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή ενώ, είναι πιθανό, να αντιμετωπίσουν απόρριψη από τον περίγυρό τους, λόγω του ότι δεν έχουν «παραδοσιακή» οικογένεια. 

Ακόμα, το να μεγαλώνει κανείς παιδιά μόνος του, είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς η βοήθεια μειώνεται σημαντικά, και όλες οι ευθύνες πέφτουν στον έναν γονιό, που, συνήθως, παλεύει να τα βγάλει πέρα. Παραμελεί, έτσι, τον εαυτό του και βάζει τις δικές του ανάγκες σε δεύτερη μοίρα. Το παιδί πρέπει να είναι προτεραιότητα, αλλά και η αυτοφροντίδα είναι, επίσης, ζωτικής σημασίας. Ένας καλός γονιός είναι ένας χαρούμενος γονιός.

Η λήψη αποφάσεων είναι, επίσης, πρόκληση, καθώς, παρόλο που ο γονιός έχει την ανεξαρτησία να παίρνει όλες τις αποφάσεις εκείνος, χωρίς διαφωνίες, μία διαφορετική οπτική είναι πάντα χρήσιμη, όταν πρόκειται για σημαντικές αποφάσεις. Δεν είναι όλα μονόπλευρα και ο γονιός, σίγουρα, δεν τα ξέρει όλα. Μία διαφορετική γνώμη σε ένα ζήτημα βοηθάει στη λήψη της σωστής απόφασης για το παιδί.

Λιγότερη ιδιωτικότητα και περισσότερη «ελευθερία» για το παιδί

Είναι σύνηθες, σε τέτοιους τύπους οικογενειών, τα παιδιά να μη σέβονται την ιδιωτικότητα του γονέα τους, καθώς δεν γνωρίζουν τι είναι η οικειότητα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι.

Ακόμα, διακόπτουν, συχνά, σε συζητήσεις, ενώ συμμετέχουν σε αποφάσεις που δεν τους αφορούν, δεδομένης της ηλικίας τους. Αυτό μπορεί, επίσης, να οδηγήσει τον γονέα να δώσει στο παιδί περισσότερη ελευθερία να κάνει ό, τι θέλει. Και, φυσικά, το παιδί το εκμεταλλεύεται. Στις περιπτώσεις, που το παιδί παίρνει τον ρόλο του απουσιάζοντα γονέα, είναι πιθανό να υπαγορεύει στον γονιό τι να κάνει, με ποιον θα βγαίνει και τι ώρα θα γυρίζει, παρουσιάζει κτητικότητα και προσπαθεί να ελέγξει τα πάντα. Και ο γονέας, ασυνείδητα, το επιτρέπει αυτό. Οι γονείς που είναι μόνοι τους, συνήθως, δεν έχουν έναν σύντροφο που έχει επενδύσει αρκετά στην ανατροφή του παιδιού τους, ώστε να τους πει ότι κάνουν κάτι λάθος.

Πέραν των αρνητικών, ωστόσο, που μπορούν να αποφευχθούν, αν ο γονιός είναι συνειδητοποιημένος και θέτει από νωρίς όρια, οι μονογονεϊκές οικογένειες εξακολουθούν να είναι δεμένες με την ίδια «κόλλα» που δένει οποιαδήποτε άλλη οικογένεια – την κόλλα της αγάπης, της προστασίας, της ασφάλειας και της συνεχούς φροντίδας.

Συντάκτης: Ευρυδίκη Αγάτσα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.