Ο ελεύθερος χρόνος είναι ένα διάλειμμα από τον καθημερινό φόρτο εργασίας, κατά τον οποίο θέλουμε να ξεκουραζόμαστε και κάποιες φορές …
Πόσο τελικά «περνάμε καλά» όταν βγαίνουμε έξω;
Πόσο διασκεδάζουμε όταν βγαίνουμε έξω και πόσο πραγματική είναι η κοινωνικότητα που θέλουμε να δείχνουμε ότι έχουμε στους άλλους; Τελικά μήπως το να βγαίνεις έξω είναι μία κοινωνική συνήθεια η οποία έχει περάσει και αυτή υποσυνείδητα μέσα στο DNA μας;
Είναι γεγονός πως ζούμε σε μία εποχή που μας βομβαρδίζει διαρκώς με μηνύματα καταναλωτισμού και συμβουλές για το πώς “να περνάμε καλά”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι σύγχρονοι καιροί χαρακτηρίζονται από τη μανιώδη προσκόλληση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα οποία έχει σημειωθεί ότι υπάρχει ζήλεια στους χρήστες του, απόρροια της έντονης κοινωνικής ζωής που βλέπει να απολαμβάνουν άλλα άτομα. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι το άλλο άτομο είναι τόσο χαρούμενο όσο δείχνει –τις περισσότερες φορές μάλιστα μπορεί να παραποιεί επίτηδες την πραγματική του εσωτερική κατάσταση ώστε να αποδείξει στους άλλους το αντίθετο –και πιθανόν να θέλει να πείσει και το ίδιο τον εαυτό του.
Η διασκέδαση μπορεί μεν να είναι μία όμορφη εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα είναι ψυχοφθόρα και σε αναγκάζει πολλές φορές σε περιττά άγχη και έξοδα. Για να μην αναφερθώ στα αποπνικτικά κλειστά μέρη στα οποία δεν μπορείς ούτε να αναπνεύσεις, να μην αναφερθώ στην τσιγαρίλα που αναγκάζεσαι να εισπνέεις και την κακόγουστη μουσική που πολλές φορές αναγκάζεσαι να ακούς. Όλη αυτή η προσπάθεια μάλιστα να φαίνεσαι “λαμπερή” και “άψογη” μπορεί να είναι και από μόνη της κουραστική.
Πόσο το να βγαίνουμε έξω τελικά ισοδυναμεί με το ‘’περνάμε πραγματικά καλά;’’ Ούσα ένα άτομο που έβγαινε πολύ έξω, μετά από μία περίοδο κατάθλιψης στην οποία δεν είχα διάθεση, ανακάλυψα πως το να μένεις σπίτι δεν είναι δείγμα αντικοινωνικού ανθρώπου, δεν είναι στέρηση της χαράς, δεν είναι κακό και δεν υποδηλώνει ότι είσαι μονόχνωτος. Προσωπικά, εκείνους τους μήνες βρήκα εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης και αφοσιώθηκα στην καλλιέργεια του εαυτού μου με τρόπους που περιελάμβαναν το γράψιμο και τη μελέτη βιβλίων. Αισθάνθηκα πως προόδευσα ως άνθρωπος και βελτίωσα τον εσωτερικό μου κόσμο, κάτι που είναι σημαντικότερο από το να σκορπάς τον εαυτό σου σε παρέες και συζητήσεις χωρίς νόημα και σκοπό.
Υπάρχουν τρόποι, εξίσου όμορφοι, με τους οποίους μπορώ να αντικαταστήσω τη διασκέδαση όταν δεν έχω χρήματα ή διάθεση;
Ναι, υπάρχουν πολλοί τρόποι! Η διασκέδαση δεν είναι κάτι που περιορίζεται έξω από το σπίτι. Προσωπικά, θεωρώ πως το να καλείς τους φίλους σου στο σπίτι, να βλέπετε ταινίες, να τρώτε και να γελάτε, είναι η ανώτερη μορφή διασκέδασης που υπάρχει και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία καφετέρια ή κλαμπ. Το να καλείς τους φίλους σου στο σπίτι μπορεί να είναι ιδανική ευκαιρία για να έρθεις πιο κοντά με εκείνους, να συζητήσεις σοβαρά θέματα που σε απασχολούν, χωρίς τη βαβούρα και τη φασαρία που επικρατεί έξω και δυσχεραίνει την επικοινωνία.
Το να διαβάσεις βιβλία, να ασχοληθείς με την καθαριότητα του σπιτιού ή να αφιερώσεις ώρες στον ύπνο, αποτελούν εξαιρετικές λύσεις που οξύνουν τη δημιουργικότητα και τον πνευματικό μας κόσμο.
Πόσο τελικά “περνάμε καλά” όταν βγαίνουμε έξω; Πόσο ανταποκρίνεται η κοινωνική ζωή που με τόση μανία επιδεικνύουμε στους άλλους για εμάς;
Ας μη χάνουμε τον εαυτό μας για να ακολουθούμε τα πρέπει των άλλων και της κοινωνίας, αν αυτό είναι κάτι που δε νοιώθουμε πραγματικά. Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να αφουγκραστεί τις βαθύτερες ανάγκες του.
