Πόσο μας επιβαρύνουν οι πόνοι στην πλάτη
Οι πόνοι στην πλάτη -δυσκαμψία, πιάσιμο, ενόχληση- από τον αυχένα μέχρι τη μέση, είναι τόσο διαδεδομένοι στον πληθυσμό παγκοσμίως. Και το χειρότερο από όλα είναι χρόνιοι, με αποτέλεσμα να μας αναγκάζουν να ζούμε μαζί τους για χρόνια και χρόνια μέχρι να αποφασίσουν να μας εγκαταλείψουν. Τι φταίει όμως και έχουν εξαπλωθεί τόσο πολύ; Η κακή στάση σώματος κατά την εργασία; Η καθιστική ζωή; Το στρες στην καθημερινότητα; Ας προσπαθήσουμε να διαλευκάνουμε αυτό το τόσο επώδυνο ζήτημα.
Κοστίζουν σε πόνο, χρόνο και χρήμα
Οι πόνοι στην πλάτη -δυσκαμψία, πιάσιμο, ενόχληση- από τον αυχένα μέχρι τη μέση, είναι η αιτία απώλειας εκατομμυρίων ημερών εργασίας κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο. Μετά τα κρυολογήματα και το βήχα, είναι η κύρια αιτία απουσιών από την εργασία. Μετά τους πονοκέφαλους, είναι ο δεύτερος πιο διαδεδομένος πόνος.
Λάθος αντιλήψεις σε σχέση με τους πόνους στην πλάτη
Συνήθως δικαιολογούμε τον πονοκέφαλο σαν αποτέλεσμα έντασης ή στρες και περιμένουμε να περάσει κάποια στιγμή, αντίθετα όμως, συνήθως αντιμετωπίζουμε τους πόνους της πλάτης σαν κάτι χρόνιο. Ο κόσμος πιστεύει κατά 70% ότι αυτοί οι πόνοι σχετίζονται με τη στάση του σώματος, σήκωμα βάρους, τραυματισμούς, αλλά και το 6% πιστεύει ότι σχετίζεται με το στρες.
Από τι προκαλούνται τελικά;
Ενώ κάθε περίεργη και μακροχρόνια στάση σώματος μπορεί να γίνει επίπονη, έρευνες δείχνουν ότι δεν υπάρχει συνεχής σχέση μεταξύ στάσης και επίπονου πόνου. Στην πραγματικότητα, οι συντελεστές που προμηνύουν χρόνιους πόνους στην πλάτη είναι τα επίπεδα του στρες που βιώνουμε, μαζί με λάθος αντιλήψεις και κάτι που τους πυροδοτεί. Δεν σημαίνει βέβαια ότι οι πόνοι πλάτης δεν υπάρχουν σαν φυσική κατάσταση: ο μισός πληθυσμός της γης έχει βιώσει τέτοιους πόνους του ενός ή του άλλου τύπου και υπάρχει μεγάλη διαβάθμιση σοβαρότητας. Ωστόσο το στρες εξαναγκάζει τον οργανισμό να αντιδρά διαφορετικά από ένα φυσικό ερέθισμα. Ενώ ο πόνος στην πλάτη είναι πολύ αληθινός, προκαλείται λόγω ασθενών σημάτων από τον εγκέφαλο, παρά από κάποια πραγματική βλάβη, ασθένεια ή δυσλειτουργία στην ίσια πλάτη. Με άλλα λόγια, η πλάτη απαντά σωστά σε λανθασμένα μηνύματα του εγκεφάλου.
Ποιές είναι οι επιπτώσεις
Αυτοί οι πόνοι έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε κάθε πλευρά της ζωής μας, όπως καριέρα και οικογένεια, αλλά και αύξησης κινδύνου από ασθένειες της καρδιάς, των πνευμόνων, ακόμη και καρκίνο. Ο μακροχρόνιος πόνος και η ανικανότητα επηρεάζουν τη δυνατότητα να ζήσουμε τη ζωή με υγιεινό τρόπο. Η κατάθλιψη είναι επίσης συχνό φαινόμενο.
Τρόποι αντιμετώπισης
Εν τούτοις, οι ειδικοί αμφισβητούν τώρα τους τρόπους αντιμετώπισηςτου προβλήματος, που παραδοσιακά περιλάμβανε παυσίπονα ή φυσιοθεραπείες οστεοπαθολογίας. Η καλύτερη πρακτική που επικρατεί σήμερα για τη διαχείρηση του πόνου, περιλαμβάνει μεγάλη έμφαση στην κατάσταση του μυαλού μας. Οι έρευνες αποδεικνύνουν ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε πόσο πολύ το στρές προαναγγέλει, προηγείται και επισπεύδει πολλές κοινές φυσικές αδιαθεσίες, όπως είναι οι πόνοι στην πλάτη. Γενικά, το στρες διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε κάθε κατάσταση της υγείας μας, ανεξάρτητα του τι είναι αυτή κατάσταση. Εάν καλυτερεύσετε τα επίπεδα του στρες, καλυτερεύετε την υγεία σας.
Πηγαίνοντας στο γιατρό, θα ερευνήσει δυο περιπτώσεις: αφενός θα εξετάσει σοβαρές υποβόσκουσες καταστάσεις, όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα ή καρκίνο. Αφετέρου, θα ερευνήσει τους συντελεστές που προιωνίζουν μη ανατρέψιμη κατάσταση και τη δημιουργία μακροχρόνιων πόνων και ανικανότητας, που υποδεικνύουν με άλλα λόγια μια κατάσταση μυαλού προκατειλημμένου στο να κάνει τον πόνο χρόνια πάθηση.
Συνήθως, οι ασθενείς ζητούν μια ακτινογραφία ή μια αξονική. Εν τούτοις, οι τομογραφίες αντιμετωπίζονται όλο και λιγότερο ως αξιόπιστα διαγνωστικά εργαλεία γιατί μας δείχνουν συμπτωματικές και άσχετες σκελετικές αναπλάσεις που τροφοδοτούν τη λαθεμένη πίστη ότι οι πόνοι προέρχονται λόγω φυσικής βλάβης. Πολλές έρευνες έδειξαν ότι οι σκελετικοί πόνοι είναι πολύ συχνοί σε υγιείς ανθρώπους, συνεπώς δεν είναι απαραίτητα και η αιτία του πόνου σας.
Θεραπείες
Υπάρχουν διαγνωστικά τεστ, βάσει ερωτήσεων, που βοηθούν τον γιατρό να ορίσει το μέσο θεραπείας που πρέπει να δώσει. Περιλαμβάνουν συνήθως ερωτήσεις για το μέρος του πόνου, εάν υπάρχει περιορισμός δραστηριοτήτων, η συμπεριφορά του ασθενούς στον πόνο και πόσο δυνατός θεωρείται ο πόνος. Εάν ο ασθενής σκοράρει ψιλά στις απαντήσεις, τότε υπάρχει η πιθανότητα για μακροχρόνια κατάσταση. Όσοι σκοράρουν χαμηλά, πιθανότατα δεν χρειάζονται κάτι παραπάνω από μια καθησυχαστική κουβέντα του τύπου “ο πόνος δεν είναι σοβαρός, σύντομα θα περάσει”. Μεσαίου προς υψηλού ρίσκου ασθενείς χρειάζονται πιο εκτεταμένη ψυχολογική υποστήριξη που θα περιλαμβάνει θεραπείες, όπως θεραπεία γνωστικής συμπεριφοράς για να αντιμετωπίσει την αντίληψη για την ασθένεια: για παράδειγμα, το πώς να περιμένει κανείς τη σοβαρότητα της κατάστασης, την εξέλιξή της και την επανεμφάνισή της και πώς να την αντιμετωπίσει, το φόβο της κίνησης για τη μη περαιτέρω επιβάρυνση της πλάτης και τρόπους αντιμετώπισης. Με τέτοιου είδους θεραπείες, επιτυγχάνουμε ταυτόχρονα και ελάττωση της ανησυχίας και της κατάθλιψης.
