Πώς να ζήσετε μια εξαιρετική ζωή, ξεκινώντας ακριβώς από εκεί που βρίσκεστε

Ημερομηνία: 24/10/2023

Δεν υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος να ζήσεις μια εξαιρετική ζωή. Για κάθε άνθρωπο ο δρόμος προς αυτή την εξαιρετική ζωή μπορεί να είναι εντελώς μοναδικός και αυτό είναι οκ. Ούτε υπάρχει σωστός χρόνος να ξεκινήσεις να περπατάς σε αυτό το δρόμο. Μπορείς να ξεκινήσεις από εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι.

«Αφήστε την ομορφιά που αγαπάμε να είναι αυτό που κάνουμε. Υπάρχουν εκατοντάδες τρόποι να γονατίσεις και να φιλήσεις το έδαφος». (Rumi)

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να γίνω ένας από αυτούς τους ενδιαφέροντες ανθρώπους που έκαναν ενδιαφέροντα πράγματα, όπως να ζωγραφίζουν τοιχογραφίες ή να γράφουν βιβλία. Ήθελα να δω κάθε ήπειρο και να μάθω όσες γλώσσες μπορούσε να χωρέσει ο εγκέφαλός μου. Ήθελα να νιώθω ενθουσιασμένη από τη ζωή μου.

Ως παιδί, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι έτσι θα ήταν όταν θα μεγάλωνα.

Ωστόσο, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ζούσα επίσης με την πεποίθηση ότι έπρεπε να αποδείξω κάτι. Την εξυπνάδα μου, την αξία μου, τη θέση μου σε αυτόν τον κόσμο.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτές οι δύο ιδέες συνδέθηκαν μεταξύ τους.

Αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που ένιωθε τόσο σίγουρο ότι η ζωή θα ήταν εξαιρετική άρχισε να έχει αμφιβολίες.

Θα μπορούσα πραγματικά να τα καταφέρω;

Το είχα πραγματικά κερδίσει;

Μήπως βρισκόμουν σε παραλήρημα;

Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το όραμα μιας εξαιρετικής ζωής μου φάνηκε σαν ένα ανόητο παιδικό όνειρο και δεν άφησα τον εαυτό μου να το ακολουθήσει. Δούλεψα σκληρά και κέρδισα μια καλή φήμη, αλλά αυτός ο ενθουσιασμός, αυτή η εκπλήρωση ήταν πάντα πέρα από τις δυνατότητές μου.

Θα το άφηνα να περάσει λέγοντας ότι θα έρθει αργότερα, αλλά καθώς σημείωνα τα κουτάκια της λίστας με τους στόχους της ζωής – πτυχίο, δουλειά, γάμος, παιδιά – δεν αισθανόμουν τίποτα από αυτά που νόμιζα ότι θα αισθανόμουν.

Το αίσθημα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά τροφοδοτούσε μια ανησυχία, την οποία θεωρούσα λανθασμένα κίνητρο. Μπήκα στο σχολείο και στη συνέχεια στη δουλειά, αλλά όχι απαραίτητα από ενθουσιασμό. Νομίζω ότι ένα κομμάτι μου εξακολουθούσε να πιστεύει ότι αν δεν ήσουν ευτυχισμένος, απλά δεν δούλευες αρκετά σκληρά γι’ αυτό.

Αυτό που με μπέρδευε σε όλα αυτά ήταν ότι η ζωή μου ήταν καλή. Είχα μια όμορφη οικογένεια που μεγάλωνε, μια σταθερή δουλειά και ένα ασφαλές, άνετο σπίτι. Εννοώ, αγόραζα βιολογικό γάλα για να το ρίχνω στα δημητριακά μου. Αυτό είναι προνόμιο.

Αφού λοιπόν τίποτα δεν ήταν «λάθος», γιατί δεν το αισθανόμουν σωστό;

Κατηγορούσα τον εαυτό μου που δεν ήμουν ευγνώμων, αλλά δεν μπορούσα να απαλλαγώ από την αίσθηση ότι δεν ένιωθα όπως ήθελα.

Τότε, μια συνηθισμένη μέρα, ενώ έγραφα άλλο ένα email κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού μου γεύματος, μια μικρή σκέψη με έβγαλε από τον λήθαργο.

«Χάνεις το νόημα, Λέσλι».

Ο χρόνος σταμάτησε αρκετά ώστε να παρατηρήσω τους χτύπους της καρδιάς μου.

Ίσως είχατε αυτές τις εκλάμψεις, όπου εκπλήσσεστε από τη σοφία σας και νιώθετε απίστευτα καθαροί και ξύπνιοι. Ίσως ήταν κατά τη διάρκεια ενός γεγονότος που άλλαξε τη ζωή σας ή ίσως, όπως εγώ, ήταν κατά τη διάρκεια μιας καθημερινής στιγμής, όπως το να αγοράζετε οδοντόκρεμα ή να ταΐζετε τις γάτες.

Το άμεσο αποτέλεσμα δεν ήταν κάτι ακραίο. Δεν υπήρξε μεταφυσική εμπειρία, ούτε ανεξήγητη γνώση του σύμπαντος. Απλώς μια συνηθισμένη μικρή σκέψη που οδήγησε σε μια άλλη συνηθισμένη μικρή σκέψη.

Κι αν το να ζεις μια εξαιρετική ζωή δεν έχει να κάνει με τις λεπτομέρειες;

Κάθε τόσο, έβγαζα μια λίστα που είχα φτιάξει εκείνη την ημέρα και πρόσθετα μια ή δύο σκέψεις σε αυτήν.

Το θέμα είναι…

Ξεχειλίζει.

Βλέποντας περισσότερη μαγεία.

Να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Να είσαι ευτυχισμένος.

Να είσαι παρών.

Αισθάνομαι φωτεινή, γενναία και λαμπρή.

Να ξυπνάς και να εκτιμάς τα βουνά.

Τα παιδιά μου να γνωρίζουν πόσο πολύ τα αγαπούν.

Λαμβάνω ευγνωμοσύνη για ό,τι έχω.

Αφήνω τον εαυτό μου να ξεδιπλωθεί.

Ευθυγράμμιση, όχι έγκριση.

Να εμπιστεύομαι τη σοφία της καρδιάς μου.

100% εξαρτάται από μένα.

Και με έναν σταδιακό, συνηθισμένο τρόπο, το κατάλαβα. Αυτό το συναίσθημα που ήθελα δεν ήταν ένα αποτέλεσμα. Δεν ήταν κάτι που θα συνέβαινε «όταν». Δεν ήταν καθόλου στις λεπτομέρειες. Είναι τα συναισθήματά σου, από στιγμή σε στιγμή, που κάνουν τη ζωή σου εξαιρετική.

Δεν υπάρχει επιτροπή που να κρατάει λογαριασμό και να περιμένει να δώσει άδεια για να ξεκινήσει. Υπάρχουμε μόνο εμείς, οι άνθρωποι για τους οποίους νοιαζόμαστε, η γωνιά του κόσμου μας και αυτές οι μικρές στιγμές. Και έχουμε την επιλογή του τι θα τις κάνουμε.

Αυτό το συναίσθημα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά δεν είχε να κάνει με τη φήμη μου ή τη λίστα ελέγχου μου. Είχε να κάνει με τη συνειδητοποίηση των θαυμάτων που βρίσκονταν ακριβώς μπροστά μου και με την προθυμία μου να κάνω συνειδητά, ουσιαστικά βήματα που ένιωθα ότι ήταν ανάγκη να κάνω.

Από εκείνη την ημέρα, η ζωή μου έχει αλλάξει δραματικά.

Μένω στο ίδιο σπίτι, ψωνίζω στο ίδιο κατάστημα, έχω την ίδια δουλειά, αλλά τώρα, είμαι επίσης από τους ανθρώπους που είναι περίεργοι για τα πάντα. Έχω γίνει ένας από εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν ακόμα και την πιο συνηθισμένη στιγμή στο σουπερμάρκετ ένα απόγευμα Τετάρτης ως εξαιρετική.

Πώς το έκανα; Απλά άφησα τον εαυτό μου να ξεκινήσει ακριβώς εκεί που βρισκόμουν.

Μπορεί να έχετε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή του εξαιρετικού, και αυτό είναι το τέλειο. Το πώς θα ζήσετε μια εξαιρετική ζωή εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς – είναι η δική σας ζωή άλλωστε. Η ίδια η πράξη δεν είναι τόσο σημαντική όσο η πρόθεση πίσω από αυτήν.

Εφόσον η πρόθεσή σας είναι να κάνετε τον κόσμο λίγο καλύτερο, να μάθετε κάτι λίγο βαθύτερο, να δοκιμάσετε κάτι για το οποίο είστε λίγο περίεργοι, είναι αλάνθαστο. Θα μπορούσατε να καθιερώσετε τα Σάββατα πίτσα ή να ταξιδέψετε στον κόσμο, σώζοντας είδη που απειλούνται με εξαφάνιση. Και τα δύο είναι εξαιρετικά.

Αν δεν είστε σίγουροι από πού να ξεκινήσετε, εδώ είναι μερικά πράγματα που μπορείτε να δοκιμάσετε.

Να είστε επίμονοι στην εκτίμηση και την αισιοδοξία σας.

Πρώτον, χαλαρώστε και κοιτάξτε γύρω σας. Στη συνέχεια, εκτιμήστε οτιδήποτε και ό,τι μπορείτε. Ευχαριστήστε τον ήλιο, ευχαριστήστε το νερό, ευχαριστήστε τον αέρα που αναπνέετε.

Προσέξτε το αστείο πράγμα που συνέβη στο δρόμο για τη δουλειά σας, τα όμορφα ηλιοβασιλέματα και τις πράξεις ανθρώπινης καλοσύνης. Ακόμα και όταν όλοι γύρω σας θέλουν να παραπονεθούν για το αφεντικό, γίνετε εσείς αυτός που θα παρατηρήσει ότι είναι μια τόσο ωραία μέρα.

Όταν μιλούσα για τη μέρα μου, συνήθιζα να αρχίζω με κάτι που πήγε στραβά. Στη συνέχεια, έδωσα στον εαυτό μου μια μικρή πρόκληση: να ξεκινήσω με ευγνωμοσύνη. Έβαλα στόχο να ξεκινώ τις συζητήσεις με κάτι θετικό όσο πιο συχνά μπορούσα, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να αρχίσω να ψάχνω για αυτά τα θετικά πράγματα και να θυμάμαι να τα αναφέρω. Ανακάλυψα τόση ομορφιά γύρω μου με αυτή την απλή αλλαγή.

Ορίστε το εξαιρετικό.

Τι θέλετε να δείτε σε αυτή τη ζωή; Τι θέλετε να μάθετε; Πώς θέλετε να αισθάνεστε ενώ ζείτε τη ζωή σας;

Είχα σκεφτεί αυτά τα πράγματα και στο παρελθόν, αλλά γρήγορα τα έπαιρνε κάτι πιο σοβαρό. Δεν ήθελα να χάσω χρόνο. Η στάση μου άλλαξε όταν αποφάσισα ότι το να αισθάνομαι περίεργη, αφοσιωμένη και ζωντανή ήταν πιο σημαντικό από το να είμαι παραγωγική.

Άρχισα να θέτω στόχους για την εβδομάδα. Έγραφα μια ιδέα που με ενθουσίαζε, ένα συναίσθημα που ήθελα να καλλιεργήσω και κάτι που ήθελα να μάθω ή να δημιουργήσω.

Στη συνέχεια, έδινα στον εαυτό μου μικρές, ουσιαστικές προκλήσεις που ταίριαζαν με αυτούς τους στόχους. Το να κουβαλάω ένα βιβλίο σύνθεσης μαζί μου οδήγησε γρήγορα στο να γεμίσω αυτό το βιβλίο σύνθεσης, και στη συνέχεια ένα άλλο και ένα άλλο.

Γίνετε φίλοι με το σώμα σας.

Το σώμα σας φτιάχτηκε για να ζει, γι’ αυτό ζήστε. Χρησιμοποιήστε το με τρόπο που να επιβεβαιώνει τη ζωή. Μην το ταΐζετε απλώς, θρέψτε το. Αφήστε το να κινηθεί, αφήστε το να ιδρώσει, αφήστε το να αντλήσει το αίμα του, να γελάσει, να κλάψει και να νιώσει.

Τεντωθείτε μέσα του και απολαύστε τις αισθήσεις του. Ξεκουράστε το όταν είναι κουρασμένο, θεραπεύστε το όταν πονάει, αγαπήστε το ακόμα και όταν θέλετε να το αλλάξετε και ευχαριστήστε το. Και όταν έχει κάτι να σας πει, σκύψτε μέσα του και ακούστε το πραγματικά.

Συνήθιζα να συμπεριφέρομαι στο σώμα μου σαν να μην είχε σκοπό. Δεν το έτρεφα, καταπονούσα τους μυς του και προσπαθούσα συνεχώς να το αναδιαμορφώσω.

Μόνο όταν άρχισα να δίνω προσοχή στο πώς αισθάνομαι, αναρωτήθηκα: έτσι θα φερόσασταν σε ένα παιδί ή σε ένα ζώο που έχετε υπό τη φροντίδα σας;

Η απάντησή μου ήταν ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ.

Χαθείτε στην περιέργεια και τη δημιουργικότητα.

Ακολουθήστε τη διασκέδαση και αφήστε τον εαυτό σας να γεμίσει. Αναλάβετε ένα γελοίο έργο μόνο και μόνο επειδή σας φτιάχνει τη διάθεση, ακόμη και αν είναι ανόητο, αν είστε «πολύ μεγάλοι» ή αν είναι «χάσιμο χρόνου». Αφήστε το να είναι ακατάστατο. Αφήστε το να αλλάξει κατευθύνσεις. Ακόμη, αφήστε το να αποτύχει θεαματικά. Το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η διαδικασία.

Το εξασκώ αυτό ζωγραφίζοντας με τα παιδιά μου. Είναι ειδικοί στο να ακολουθούν την περιέργεια και τη δημιουργικότητα. Ενώ εγώ σκιτσάρω με επιμέλεια έναν σκύλο ή ένα λουλούδι, εκείνα δημιουργούν φανταστικά ζώα σε υποβρύχια βασίλεια και στη συνέχεια καλύπτουν όλο το πράγμα με αποτυπώματα χεριών όταν τους έρχεται η έμπνευση.

Κάθε φορά, κουνάω το κεφάλι μου με ένα χαμόγελο – αυτό υποτίθεται ότι είναι διασκεδαστικό, θυμάστε;

Προσφέρετε υπηρεσίες με τρόπο που έχει νόημα για εσάς.

Μοιραστείτε κάτι. Δημιουργήστε κάτι. Διδάξτε κάτι. Πηγαίνετε εκεί που είστε αριστοτέχνες και προσθέστε αξία στον κόσμο με οποιονδήποτε τρόπο είναι προσιτός σε εσάς. Ταΐστε τα αδέσποτα, μαζέψτε σκουπίδια, γίνετε εθελοντές στην κοινότητά σας. Μεγάλο ή μικρό, δεν έχει σημασία· το νόημα που κρύβεται πίσω από αυτό κάνει τη διαφορά.

Ξεκίνησα καλλιεργώντας το είδος της παρουσίας που ήθελα να έχω στη ζωή μου. Ήθελα να αισθάνομαι παρούσα στο σπίτι, για παράδειγμα, οπότε μείωσα τις προσδοκίες που έθετα στον εαυτό μου. Το σπίτι μπορεί να είναι πιο ακατάστατο, αλλά οι περιπέτειές μας τα Σαββατοκύριακα στο πάρκο είναι κάτι τo εξαιρετικό

Αν θέλατε ποτέ να νιώσετε διαφορετικά στη ζωή σας, κάντε ένα μικρό, συνηθισμένο βήμα. Και μετά ένα άλλο. Αφήστε τα συναισθήματά σας να σας καθοδηγήσουν. Η εξαιρετική σας ζωή σας περιμένει στην άλλη πλευρά.