Παίζουμε θέατρο

Updated article

Η συμμετοχή σε μια θεατρική ομάδα είναι μια ολόκληρη εμπειρία ζωής. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις, αναπτύσσονται πολλαπλές δεξιότητες- κινητικές, εκφραστικές, αντίληψης, συναισθηματικής νοημοσύνης.

Το θεάτρο είναι κτήμα όλων

Αν δημοκρατικό είναι αυτό που δυνάμει είναι κτήμα όλων κι όλοι μπορούν να το χαρούν, τότε η θεατρική πράξη είναι δημοκρατική. Είναι προσιτή σε όλους, χωρίς διακρίσεις. Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπορούν να συμμετέχουν στη θεατρική ομάδα του δήμου τους, εθελοντικά και για όσο χρόνο επιθυμούν. Αντίστοιχα και σε πανεπιστήμια, υπάρχει πάντα μια θεατρική ομάδα που δέχεται συμμετοχές χωρίς πολιτικές ή φυλετικές διακρίσεις.

Στο θέατρο επικοινωνούμε με ανθρώπους, μαθαίνουμε το συντονισμό, τη συνεργασία και την προσήλωση σε ένα κοινό στόχο. Το θέατρο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Δεν απαιτεί τίποτα που να μην μας ανήκει, παρεκτός απ’ το σώμα μας κι ό,τι πηγάζει απ’ αυτό: κίνηση, λόγο, έκφραση, στάση.

Πίστη στην ομάδα και στον εαυτό σου

Το μόνο που χρειάζεται είναι να γίνεις μέλος μιας θεατρικής ομάδας και να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι πολύ σοβαρό. Μοιάζει με παιχνίδι που κρύβει πίσω του διδασκαλία ζωής. Και κάτι ακόμα: να αφήσεις έξω τις ντροπές και τον εγωισμό. Η ομάδα σου αποτελείται από φίλους που μοιράζονται μαζί σου κάποια πράγματα. Δεν γίνεται να ντρέπεσαι τους φίλους σου. Αν κάνεις κάτι λιγότερο απ’ το αναμενόμενο, κανένας απ’ αυτούς δεν θα σε κακολογήσει. Ούτε γίνεται να τσαλαπατήσεις έναν φίλο για να  προβληθείς εσύ περισσότερο, ή να νιώσεις κουρέλι μπροστά του, αν τυχόν έπεσες σ’ ένα λάθος.

Κάνοντας θέατρο μαθαίνεις να ακούς. Γιατί όταν σου ζητούν να βαδίσεις σύμφωνα με τον ρυθμό της μουσικής, το αυτί εξοικειώνεται και πίσω απ’ τις μουσικές φράσεις και τον ήχο των οργάνων αποκτά την ικανότητα να ξεχωρίζει τον ρυθμό, οπότε διατάζει το σώμα να κινηθεί ακολουθώντας τον.

Μαθαίνεις να αναπνέεις. Όταν το διάφραγμα δεν είναι δυνατό, η φωνή βγαίνει τρεμουλιαστή. Και για να δυναμώσει το διάφραγμα, εξασκείς την αναπνοή σου. Για να πεις μεγαλοφώνως μια απλή φράση, σου χρειάζεται όλη η ανάσα, το 100% του αέρα, και για να ακουστείς καθαρά, μαθαίνεις να ελέγχεις την ένταση της φωνής σου. Αλλά εκτελώντας αυτές τις ασκήσεις, μαθαίνεις και να προφέρεις καθαρά.

Διδάσκεσαι να αξιοποιείς και να ελέγχεις το σώμα σου και τις δυνατότητές του. Όταν σου ζητήσουν να μικρύνεις, θα ανταποκριθείς μαζεύοντας τα χέρια, λυγίζοντας τα πόδια, σκύβοντας το κεφάλι. Όταν σου ζητήσουν να κάνεις την καμηλοπάρδαλη, θα τα τεντώσεις όλα αυτά και θα σηκωθείς στις μύτες των ποδιών σου.

Με το θέατρο ξετυλίγεις τη φαντασία σου και προσπαθείς να διαμορφώσεις ανάλογα την κίνησή σου. Το ξέρω, δεν μπορείς να μοιάζεις με σταγόνα νερού. Όταν όμως το ζητάει η άσκηση, κλείνεις τα μάτια και φαντάζεσαι τη βροχή που κυλάει στο τζάμι κι ύστερα αυτήν την πορεία την αποδίδεις όσο μπορείς καλύτερα, χρησιμοποιώντας την κίνηση που βγαίνει απ’ το ίδιο σου το σώμα.

Κάνοντας τη σταγόνα ή την καμηλοπάρδαλη, συνειδητοποιείς τα όρια του σώματός σου. Δεν μπορείς να λυγίσεις τα πόδια σου προς όλες τις κατευθύνσεις, ούτε να γυρίσεις το κεφάλι κατά 360 μοίρες, ούτε να σηκωθείς εύκολα από χάμω. Ακόμα όμως συνειδητοποιείς ότι κι ο άλλος καταλαμβάνει κάποιον χώρο που οφείλεις να τον σεβαστείς.

Εξασκείς την παρατηρητικότητα και τη μνήμη σου. Αν τα μέλη της ομάδας είναι τέσσερα, θα πρέπει να έχεις προσέξει και να θυμάσαι τι είδους παπούτσια φοράει η Ελένη, αν η ζακέτα της Νάντιας είναι κουμπωμένη, αν ο Ηλίας έχει χωρίστρα δεξιά, αν η Εύα έκανε σήμερα κότσο. Όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί πρέπει να είσαι κύριος των πραγμάτων, να ξέρεις καλά τι συμβαίνει γύρω σου, να θυμάσαι ότι δεξιά σου βρίσκεται το α΄ πράγμα κι αριστερά σου το β΄  π.χ. μια πόρτα κι ένας καναπές.

Καλλιεργείς την ετοιμότητά σου. Αρχίζεις να περπατάς σαν λαγός μόλις αρχίσει η μουσική και κοκκαλώνεις όταν σταματήσει κι αυτή. Κι αν ο άλλος κάνει μια αδιέξοδη κίνηση, κάνεις κι εσύ μία που θα τον βοηθήσει, χωρίς να φανεί η παρέμβασή σου. Μαθαίνεις να βρίσκεις λύσεις για να μην μείνει ο άλλος στο κενό. Έχεις έναν διάλογο μ’ έναν άλλο, που ξαφνικά βουβαίνεται. Αυτοσχεδιάζεις μια φρασούλα κι εκείνος προλαβαίνει να θυμηθεί τη συνέχεια.

Όλα όμως αυτά που σου παρέχει το θέατρο σε ατομικό επίπεδο μαθαίνεις να τα εφαρμόζεις σε σχέση με τον άλλο. Θα κατανοήσεις χίλια δυο πράγματα χρήσιμα για τον εαυτό σου, αλλά αν δεν τα θέσεις στην υπηρεσία της ομάδας, θα είναι μάταια. Θέατρο από έναν δεν γίνεται, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Αν είναι θέατρο του ενός, μπορούμε να διαβάσουμε το κείμενο και τελειώσαμε. Το μέγιστο μάθημα του θεάτρου είναι η συνύπαρξη, η λειτουργία μέσα σ’ ένα σύνολο. Μέσα απ’ αυτήν θα δεις ότι χωρίς τον άλλο δεν είσαι παρά ένας απλός δεξιοτέχνης που σχεδόν ποτέ δεν βρίσκει χώρο να εφαρμόσει όσα έμαθε.

Δήμοι, ερασιτεχνικές σχολές θεάτρου και πανεπιστημιακές σχολές προσφέρουν τη δυνατότητα παρακολούθησης δωρεάν μαθημάτων. Αν σας αρέσει το θέατρο τολμήστε το, αξίζει!!

Συντάκτης: Νίκη Φιλιππουπολίτη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.