Pink Floyd, μια δυνατή φιλία έσωσε το «διαμάντι»

Ο Syd Barett έδωσε ζωή στους Pink Floyd. Αυτοί του το ανταπέδωσαν γενναιόδωρα δίνοντας του ζωή. Χαρίζοντας του τη ζωή. Μια ήρεμη αγροτική ζωή με χόμπι την ζωγραφική. Αν και τους έλειπε και ευχήθηκαν να ήταν εκεί όταν ηχογραφούσαν το ομώνυμο άλμπουμ (wish you were here, 1975). Κι η ευχή εισακούστηκε. Κι ο Syd πήγε εκεί.

Η ροκ μουσική με τα χρόνια εδραιώθηκε.

Υπάρχουν είδη μουσικής που με το πέρασμα των χρόνων εδραιώθηκαν στο χώρο αυτής της τέχνης και πάντα θα ακούγονται μαζικά. Η κλασική μουσική, η ροκ, το μπουζούκι για εμάς. Η ροκ – με το γνωστό πλέον σχήμα κιθάρας, μπάσου, κρουστών και φωνητικών – που αν και με τα χρόνια πλάθεται, προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του κοινού, παραμένει ροκ. Όσο ροκ ήταν στα ‘60s που άλλαξε κι από blues και rock ’n’ roll έγινε Beatles, Rolling Stones, Pink Floyd.

Πάντα θα υπάρχουν προσωπικότητες που δεν τους «πιάνουμε» μεν αλλά μας αρέσουν οι τρόποι τους δε. Εμείς λέμε πως είναι μπροστά από την εποχή τους και ξεμπερδεύουμε. Όμως, όταν οι Pink Floyd αποφάσισαν να ξεμπερδέψουν με τον Syd Barett μπερδεύτηκε ο χρόνος και σαν να πάγωσε. Ακούς για χιλιοστή φορά εν έτη 2022 τον δίσκο “Wish you were here” του 1975 και η μαεστρία της μουσικής σύνθεσης και οι πάντα επίκαιροι στίχοι πάλι σε συγκινούν. Συγκινούν όταν εύχονται να ήσουν εδώ. Να ήταν εδώ.

Ο Syd Barett, το LSD και οι Pink Floyd

Ο Syd Barett. Ο ιδρυτής, μουσικοσυνθέτης, στιχουργός, κιθαρίστας και τραγουδιστής του συγκροτήματος. Μέχρι και τον δεύτερο δίσκο. Μετά μας άφησε. Ή μάλλον έτσι νομίζαμε οι περισσότεροι. Γιατί οι λίγοι που τον ήξεραν καλύτερα ήταν και αυτοί που τον άφησαν. Να ζήσει.

Ήταν μπροστά από την εποχή του ή ήταν ένα ειλικρινές αποτύπωμα αυτής; Μιας εποχής έρωτα, αντίδρασης και αναζήτησης. Και της εποχής του καταλύτη κάθε αναζήτησης. Του LSD. Και του συμπτώματος αυτού, της ψυχεδέλειας (ψυχή / δήλος). Αλήθεια, φανέρωνε την ψυχή ή τα πιο κρυφά θέλω της; Δεν ξέρω. Αν όμως το έκανε τότε η ψυχή του Syd ήταν σίγουρα περίπλοκη μα και πανέμορφη. Όπως η μουσική που έγραψε στους πρώτους δίσκους. Όπως και η φιλία των μελών του συγκροτήματος. Τον απομάκρυναν για να ζήσει. Ναι, η χρήση LSD μας έδωσε μια άλλη μορφή της ροκ και όχι μόνο που έμεινε χαραγμένη με χρυσά γράμματα στον κατάλογο της ιστορίας. Μας έδωσε τους Pink Floyd. Μας έδωσε και την μορφή της δυνατής φιλίας και αγάπης, έστω κι άθελα της (της ουσίας).

Ένας δίσκος, μια ευχή και μερικά δάκρυα

Χωρίς πολλές λεπτομέρειες θα πω πως άφησαν τον Syd στη φροντίδα των γονιών του και αποφάσισαν να μην τον ενοχλήσουν ποτέ ξανά. Να μην έρθει σε καμία επαφή με συναυλίες, δόξα, φώτα και ουσίες, ούτε καν με τους ίδιους. Ρίσκο μεγάλο. Όμως πέτυχε. Και το συγκρότημα πέτυχε και η ζωή του Syd. Δεν τον ξαναείδαν ποτέ, ούτε του ξαναμίλησαν ποτέ. Εκτός από τότε…

…το ’75, τον καιρό που ηχογραφούσαν τον δίσκο «wish you were here”, αφιερωμένο στον ίδιο. Την στιγμή που στο στούντιο ηχογραφούσαν το κομμάτι «shine on, you crazy diamond» οι στίχοι του οποίου μιλούν για την πορεία του Syd. Εκείνη την στιγμή που η πόρτα άνοιξε και μπήκε ένας παχύς, φαλακρός κύριος. Κάποιοι δάκρυσαν, ο Syd απλά τους έδωσε συμβουλές για το κομμάτι που ηχογραφούσαν και που δεν είχε ιδέα σε τι ή ποιον αφορούσε κι έπειτα η πόρτα έκλεισε πίσω του. 

Ευχήθηκαν να ήταν εκεί. Δυνατή ευχή, δυνατή φιλία.

Συντάκτης: Νίκος Σέρβος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.