Καθημερινά μας κατακλύζει πλήθος μυθιστορημάτων, ρήσεων, διαφημίσεων, ταινιών, τραγουδιών που εξυμνούν το αμοιβαίο. Λιγότερα όμως έχουν γραφτεί για την απόρριψη …
Όταν ο έρωτας δεν γεννιέται και στους δύο
Όταν η τραμπάλα των συναισθημάτων γέρνει προς τη μια μεριά, θέλει δεξιοτεχνία και ανθρωπιά για να μην πληγωθεί αυτός που νιώθει περισσότερα.
Πολλές φορές θα δοθείς σε ανθρώπους που δεν έπρεπε. Θα επιμείνεις, θα ελπίζεις, θα προσπαθείς, ακόμη κι αν ο άλλος με χίλιους τρόπους σου δείχνει πως εσείς οι δυο δεν πάτε πουθενά. Μπορεί να βλέπεις θολά λόγω του πόθου σου, μπορεί ακόμη και να εθελοτυφλείς εξαιτίας του. Όπως και να ‘χει, το νόημα είναι ότι θα συνεχίσεις να δίνεις το παρόν σε κάποιον που στη ζωή σου είναι κάτι λιγότερο κι από απών.
Αυτό που μπορεί, επίσης, να συμβεί είναι να μην είσαι στη μεριά του πομπού, αλλά στη μεριά του δέκτη. Μπορεί, δηλαδή, να είσαι εσύ το παρόν στη σκέψη κάποιου άλλου, μα να επιλέγεις να είσαι το απόν από τη ζωή του.
Ποιο είναι το σωστό, τί κάνεις σε αυτήν την περίπτωση;
Μην εκμεταλλεύεσαι σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο την αδυναμία που σου έχει ο άλλος.
Μπορεί να σε κολακεύει όλο αυτό, να σου τονώνει το ηθικό και να ικανοποιεί σε υπέρογκα ποσά τον εγωισμό σου. Αν, όμως, δεν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι σοβαρό με έναν άνθρωπο που μόνο σοβαρά σε βλέπει, διώξε τον. Μην τον έχεις μία κρύο-μία ζέστη και μην τον «δοκιμάσεις». Δεν υπάρχει λόγος να γίνονται πειράματα πάνω σε ανθρώπους ξεκάθαρους, με ξεκάθαρα κίνητρα απέναντί σου. Επίσης, μην αναρωτιέσαι αν τον θες: αν τον ήθελες πραγματικά, δε θα αναρωτιόσουν.
Μα κυρίως, θερμή παράκληση, μην κάνεις έναν τέτοιο άνθρωπο και γενικότερα τον οποιοδήποτε τη «λύση ανάγκης», τη «δεύτερη επιλογή». Είναι κάτι που δεν αξίζει σε κανέναν. Κι ας δίνουν παραπάνω πράγματα, κι ας μη ζητάνε ανταλλάγματα, κι ας είναι ολοκληρωτικά δοσμένοι και ανυποχώρητοι ως προς την παρουσία του στην ζωή σου. Το γεγονός ότι κάποιος νιώθει για εσένα πράγματα ενώ εσύ για εκείνον όχι, δεν σε καθιστά εξουσιαστή των συναισθημάτων και της ζωής του. Εφόσον δεν είναι η προτεραιότητά σου, δεν έχει θέση στη ζωή σου.
Είναι άτιμη η χημεία, δεν ελέγχεις με ποιον θα την έχεις. Έτσι, δεν είναι απίθανο ενώ αυτός ο άνθρωπος πληροί όλες τις προϋποθέσεις, με πρώτη και καλύτερη την υπέροχη στάση του απέναντί σου, εσένα να μη σε συγκινεί συναισθηματικά.
Αυτό που έχεις να κάνεις, λοιπόν, είναι μία ειλικρινής κουβέντα μαζί του. Ούτε εσύ φταις, αλλά ούτε κι εκείνος κι αυτό φρόντισε να του το πεις. Προσπάθησε να είσαι όσο το δυνατόν πιο ελαστικός, καθώς επρόκειτο για ένα αρκετά λεπτό θέμα. Ουσιαστικά, καλείσαι να αποκαλύψεις σε κάποιον που έχει δυνατά αισθήματα για εσένα ότι εσύ δε νιώθεις το ίδιο —ή ότι εσύ δε νιώθεις τίποτα. Δεν είναι κι εύκολο.
Μπορεί στην αρχή να μην το δέχεται και να ξανακάνει την εμφάνισή του, καταλήγοντας να σε πιέζει και να σε ζορίζει. Οπότε τώρα σου μένουν δύο επιλογές: ή τον αγνοείς μέχρι να σταματήσει, ή του μιλάς λίγο πιο σκληρά για να συμμορφωθεί και να σταματήσει να σε διεκδικεί.
Να θυμάσαι πάντοτε το εξής: όσο κάποιος έχει το δικαίωμα να επιμένει στον ανεκπλήρωτο έρωτα, τόσο κάποιος άλλος έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό του όταν νιώθει καταπίεση.
Φυσικά, το τι θα κάνεις και πώς θα το διαχειριστείς είναι καθαρά δικό σου θέμα. Φαντάσου όμως, πόσο ιδανικός θα ήταν ένας κόσμος γεμάτος ειλικρίνεια και εντιμότητα; Άνθρωποι που αντί να εκμεταλλεύονται το πώς νιώθεις για εκείνους, θα σου έλεγαν εξ αρχής ότι δε νιώθουν το ίδιο, ώστε να προχωρήσεις κι εσύ παρακάτω και να βρεις επιτέλους αυτό που σου αξίζει.
Να έχουμε στη ζωή μας ανθρώπους μόνο ως προτεραιότητα κι όχι ως δεύτερες ή τρίτες επιλογές. Να μην έχουμε συναισθηματικούς «μπαλαντέρ» και να μην φερόμαστε όπως δεν θα θέλαμε (ή δεν θα αντέχαμε) να μας φερθούν.
Για όλα αυτά κι ακόμη επειδή η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές, φέρσου όσο καλύτερα μπορείς στους ανθρώπους γύρω σου και δε θα χάσεις. Έτσι, αν δε θες εσύ ο ίδιος να γίνεις η δεύτερη επιλογή του μελλοντικού, μεγάλου σου ανεκπλήρωτου έρωτα, τότε μην κολλήσεις σε κανέναν άνθρωπο αυτήν την ταμπέλα.
