Όταν η βία αποκτά χρώμα

Ο θυμός και η οργή ξεχειλίζουν για τον θάνατο του αδικοχαμένου Αφροαμερικανού, ο οποίος έχασε τη ζωή του μετά από επίθεση αστυνομικών. Οι διαδηλωτές δεν σταματούν να διαμαρτύρονται έξω από τον Λευκό Οίκο φωνάζοντας το σύνθημα «Οι ζωές των μαύρων μετρούν». Η βία δεν έχει χρώμα και δεν περιορίζεται  σε φυλετικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις. Στην Αμερική, όμως, ίσως η αστυνομική βία να έχει χρώμα, καθώς ασκείται σε αυτούς που θεωρούνται λιγότερο Αμερικανοί και λιγότερο άνθρωποι, επειδή τυχαίνει να μην είναι λευκοί.

Το περιστατικό συνέβη τη Δευτέρα 25 Μαΐου, όταν αστυνομικοί έσπευσαν στο σημείο μετά από κλήση καταστήματος τροφίμων, που ανέφερε πως ο άτυχος Αφροαμερικανός είχε χρησιμοποιήσει πλαστή επιταγή. Οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι, όταν τον εντόπισαν, ο άνδρας αντιστάθηκε και ήταν υπό την επήρεια ουσιών. Λίγα λεπτά αργότερα ο 46χρονος άφησε την τελευταία του πνοή κάτω από το γόνατο ενός αστυνομικού, που τον πίεζε στον λαιμό μέχρι να ξεψυχήσει. Ο άνθρωπος αυτός είχε ταυτότητα: Λεγόταν Τζορτζ Φλόυντ, είχε ζωή, όνειρα και μια κόρη, η οποία θα αναρωτιέται μέχρι και σήμερα πού είναι ο μπαμπάς της.

Ο Τζορτζ Φλόυντ δεν είχε την τύχη των μαύρων που φιγουράρουν στα εξώφυλλα των περιοδικών ζώντας μια χολλυγουντιανή ζωή. Δυστυχώς, βίωνε μια καθημερινή ζωή με αντιξοότητες και τα τελευταία λεπτά της ζωής του διαπίστωσε τι σημαίνει να είσαι μαύρος στη Μινεάπολη, τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις καθημερινά κάθε μορφή ρατσισμού μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκες με διαφορετικό χρώμα, μιλάς άλλη γλώσσα, έχεις διαφορετικές πεποιθήσεις ή προτιμήσεις.

Η τελευταία φράση του θανόντα «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» μας παραπέμπει στην υπόθεση του Έρικ Γκάρνερ, ενός άλλου Αφροαμερικανού, που πέθανε από ασφυξία κατά τη σύλληψή του από λευκούς αστυνομικούς στη Νέα Υόρκη το 2014. Τα αμερικανικά μέσα είχαν αναφέρει ότι αιτία της σύλληψής του αποτέλεσε η άρνησή του να δεχθεί έλεγχο από τους αστυνομικούς, που τον πλησίασαν υποπτευόμενοι πως το θύμα πουλούσε λαθραία τσιγάρα.

Οι εν ψυχρώ δολοφονίες μαύρων μαρτυρούν τη στάση μιας φαινομενικά ανοικτής χώρας προς πολίτες, τους οποίους η αστυνομία όχι μόνο δεν προστατεύει και δεν στηρίζει, αλλά είναι ικανή να πατήσει, να μαστιγώσει και να εξευτελίσει. Ποιος άνθρωπος μπορεί να καταφεύγει σε τέτοιες λύσεις και τι μπορεί να προκαλέσει στην κοινωνία;

Σύμφωνα με το Mapping Police Violence, μια ιστοσελίδα που καταγράφει τα περιστατικά αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ, η αστυνομία σκότωσε 1.099 ανθρώπους μέσα στο 2019. Από αυτούς, το 24% ήταν Αφροαμερικανοί, ποσοστό διπλάσιο σε σχέση με την αναλογία τους επί του γενικού πληθυσμού. Τι «άνθρωποι» είναι αυτοί που επιλέγονται στα σώματα ασφαλείας για να προστατεύουν τους πολίτες; Αφήνουν ατιμώρητο το έγκλημα και αφαιρούν ζωές για ένα πλαστό χαρτονόμισμα ή για λαθραία τσιγάρα; Πόση βία και πόσο ρατσισμό μπορεί να αντέξει μια κοινωνία, μια χώρα, ένας ολόκληρος κόσμος; Άνθρωποι πάλεψαν και κύλησαν τα σώματά τους στο αίμα για να ζούμε ειρηνικά και ελεύθερα. Πόσο ελεύθερα ζούμε όταν βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις στη μέση του δρόμου; Μήπως είναι η στιγμή να εξετάσουμε ποιους ανθρώπους έχουμε στα σώματα ασφαλείας;

Η ανάσα μου συναντά την κραυγή των ανθρώπων που διαδηλώνουν για τα δικαιώματα των μαύρων. Δεν επικροτώ τις λεηλασίες και τις ακραίες εκδηλώσεις θυμού, που καταλήγουν σε χουλιγκανισμό. Όμως, δεν παύω να ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου θα βασιλεύουν η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη, έναν κόσμο όπου η διαφορετικότητα και η ελευθερία θα συνυπάρχουν ειρηνικά. Τρέμω τη στιγμή που άλλος ένας συνάνθρωπός μας θα ξυλοκοπηθεί σε μια γωνιά του δρόμου μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικός, μόνο και μόνο επειδή μια στολή “δίνει το δικαίωμα” σε έναν τρομακτικό άνθρωπο να επιβάλλει τους δικούς του νόμους. Ας διεκδικήσουμε για τον κόσμο μας, για τον εαυτό μας, για τα παιδιά μας έναν κόσμο δίκαιο, απαλλαγμένο από κάθε μορφή ρατσισμού.

Συντάκτης: Ιωάννα Τσιρογιάννη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.