Είναι η γυναίκα που ενσάρκωσε- με μία ερμηνεία που άγγιξε την τελειότητα- τον ίσως δημοφιλέστερο γυναικείο ρόλο όλων των εποχών, …
Όσα παίρνει ο άνεμος, η σπουδαιότερη ταινία όλων των εποχών
«Πραγματικά εκπληκτικό. Η πιο δημοφιλής ταινία. Τεράστια με κάθε έννοια». Με αυτά τα λόγια μία εφημερίδα της Αμερικής είχε περιγράψει την επική ταινία Όσα Παίρνει ο άνεμος, η οποία επηρέασε όλη την πορεία του κινηματογράφου με αποτέλεσμα να θεωρείται, μαζί με τον Τιτανικό, η δημοφιλέστερη και πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών.
Περιγραφή ταινίας
Το Όσα παίρνει ο άνεμος είναι μία επική ρομαντική ταινία, η οποία γυρίστηκε το 1939, σε παραγωγή του Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ και βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ. Η υπόθεση της ταινίας ξετυλίγεται μέσα στις φλόγες του Αμερικάνικου Εμφυλίου Πολέμου και στο κέντρο της ταινίας τοποθετεί την Σκάρλετ Ο’ Χάρα (Βίβιαν Λι), μία όμορφη αλλά ατίθαση κοπέλα, η οποία είναι ερωτευμένη με τον Άσλεϊ Γουίλκς (Λέσλι Χάουαρντ). Στη ζωή της ίδιας όμως, μπαίνεις ένας γοητευτικός άνδρας ο οποίος προσπαθεί να την κατακτήσει, ο Ρετ Μπάτλερ( Κλαρκ Γκέιμπλ).
Η ταινία περιγράφει την τότε συμπεριφορά των λευκών απέναντι στους μαύρους, γεγονός που είχε αποτελέσει την αιτία να κατηγορηθεί η ίδια για ρατσισμό. Η ταινία χρησιμοποιεί μοναδικά εφέ, τα οποία δεδομένου και της εποχής που γυρίστηκε η ταινία, την κατατάσσουν αριστουργηματική.
Κατάκριση για τη σκηνή του συζυγικού βιασμού
Το Όσα παίρνει ο άνεμος δεν είναι μόνο μία ταινία που άφησε εποχή και θεωρείται αριστουργηματική. Προκάλεσε παράλληλα έναν κυκεώνα αντιδράσεων, ακόμα και αρνητικών, με αφορμή κάποιες σκηνές της ταινίας. Μία από πιο δημοφιλείς και κατακριτέες σκηνές της ταινίας είναι εκείνη όπου ο Ρετ, όντας μεθυσμένος, παραβλέπει την άρνηση και το φόβο της Σκάρλετ και σηκώνοντάς τη στα χέρια του, τη μεταφέρει στην κρεβατοκάμαρα. Η σκηνή εκείνη τη στιγμή τελειώνει, αφήνοντάς μας με την απορία του “τι μπορεί να της έχει συμβεί”.
Την επόμενη ημέρα, βλέπουμε τη Σκάρλετ να ξυπνάει χαρούμενη με έντονο δείγμα σεξουαλικής ικανοποίησης, ενώ ο Ρετ απολογείται για την κακή συμπεριφορά του, αποδίδοντας το φέρσιμό του στο ποτό και τη μέθη. Η σκηνή αυτή χαρακτηρίστηκε ως ένα δείγμα συζυγικού βιασμού και ανδρικού σοβινισμού– που επικρατούσε την εποχή εκείνη- και διαιώνισε έναν από τους πιο απαγορευμένους μύθους για τη συζυγική σχέση: πως η γυναίκα ενδόμυχα χαίρεται για αυτή τη συμπεριφορά του άνδρα και άρα είναι θεμιτό κάποιος να φέρεται βίαια στη σύζυγό του. Η σκηνή αυτή ακόμα δημιουργεί αμφίδρομες και διαφορετικές αντιδράσεις; άλλοι κατηγορούν την ταινία για εξιδανίκευση και ωραιοποίηση του συζυγικού βιασμού, ενώ άλλοι υποστηρίζουν, βασισμένοι στο βιβλίο, πως και η Σκάρλετ ήταν πρόθυμη και έτοιμη για συνεύρεση. Άλλοι πάλι θεωρούν πως η σκηνή περιγράφει απλώς την κυριαρχία του άνδρα, σε μία εποχή όπου η γυναίκα δεν είχε αποκτήσει απόλυτα ισότιμη θέση με εκείνον.
Υστεροφημία-κληρονομιά
Η ταινία έχει αφήσει εποχή, χαρακτηρίζεται πολλές φορές ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών ενώ η ερμηνεία της Βίβιαν Λι έχει χαρακτηριστεί πολλές φορές ως η καλύτερη με την οποία έχει αποδώσει μία γυναίκα ηθοποιός έναν ρόλο, για αυτό και η ίδια τιμήθηκε με Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.
Η φράση του Ρετ Μπάτλερ στο τέλος της ταινίας,’’Frankly, my dear, I don’t give a damn’’ (ειλικρινά, αγαπητή μου, δε δίνω δεκάρα), έχει μείνει παροιμιώδης, ενώ έχει ψηφιστεί από το Αμερικάνικο ινστιτούτο κινηματογράφου, ως η σπουδαιότερη ατάκα που έχει ακουστεί ποτέ σε ταινία. Με τον ίδιο τρόπο και η φράση της Σκάρλετ στο τέλος ‘’Αύριο είναι μία καινούργια μέρα’’ , έχει αφήσει εποχή και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.
Η ταινία έχει βραβευτεί συνολικά με 10 Όσκαρ, ρεκόρ που κατάφερε να ξεπεράσει μόνο ο Τιτανικός.
Σήμερα, θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα και πιο δημοφιλή έργα όλων των εποχών που εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους και να συνεπαίρνει τα πλήθη.
