Όσα μου δίδαξε η απώλεια

Η απουσία του ανθρώπου μας είναι από τις μεγαλύτερες απώλειες που μπορούν να μας συμβούν. Η στιγμή που το βιώνουμε είναι καθοριστική για καθέναν από εμάς, αφού είναι στιγμή τόσο εσωτερική που μας καίει ή καμιά φορά ακόμα και το αντίθετο. Μας παγώνει.

Μέσα μας πάλλονται όλα τα συναισθήματα, οι σκέψεις και οι αντιλήψεις μας. Πόνος. Πόνος τόσο ανείπωτος που συνθλίβει τις άμυνές μας. Ο Αλέξανδρος Δουμάς έγραψε κάποτε, «Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι».

Την ζωή μας την αφήνουμε να χάνεται νομίζοντας πως έχουμε πολύ χρόνο. Κάποτε είχε πει κάποιος ότι κατά μέσο όρο έχουμε 85 καλοκαίρια να ζήσουμε. Πόσο λίγο ακούγεται. Όταν πονάς συνήθως είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις τις μεγαλύτερες αλλαγές και αναθεωρήσεις στη ζωή σου. Ήταν ένας συνταρακτικός χρόνος αυτός που πέρασε, καθώς έχασα δυο αγαπημένους ανθρώπους. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους μας. Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα επηρεάστηκα, σοκαρίστηκα, πόνεσα, όπως και πολλοί από εσάς. Έμαθα όμως και πολλά πράγματα που φάνταζαν σταθερά.

Πράγματα που θα μάθεις μέσα από την απώλεια

Η ζωή δεν είναι δεδομένη όσο και αν το πιστεύουμε αυτό. Έχουμε συνηθίσει σε μια ρουτίνα και κάνουμε τα πάντα σχεδόν μηχανικά. Αυτό που έμαθα είναι να εκτιμώ όσο περισσότερο κάθε κατάσταση και συνθήκη στη ζωή μου. Η ευγνωμοσύνη είναι το απόλυτο αίσθημα αποδοχής. Ίσως βοηθάει να πιστεύουμε πως κάθε πράγμα συμβαίνει και για κάποιον λόγο. Είναι σκληρό και δύσκολο, αλλά σταδιακά αυτή η αντίληψη θα μας βοηθήσει να κάνουμε βήματα μπροστά.

Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν και αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Να τους κοιτάμε, να τους προσέχουμε και να τους αγαπάμε, γιατί ίσως κάποια στιγμή μας λείψουν.

Ο φόβος της αποτυχίας που μας κρατάει πίσω ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μας, μπροστά στην απώλεια έρχεται να μας διδάξει πως τίποτα δεν αξίζει να μας κρατάει μακριά από τα όνειρά μας. Κανένας φόβος και καμία ανασφάλεια.

Πολλοί άνθρωποι κρατάνε μέσα τους πράγματα που θα ήθελαν να πουν σε κάποιον άλλον, μέχρι που ξαφνικά όντως δεν μπορούν. Μήπως πρέπει να πούμε σήμερα όλα όσα θέλουμε να εκφράσουμε καιρό; Ας αφήσουμε το μυαλό μας ελεύθερο και μακριά από μικροεγωισμούς. Ακόμα και αν δεν εκτιμηθούν, εμείς θα νιώσουμε ανακούφιση. Όλα στη ζωή ανατρέπονται και γι’ αυτό δεν αξίζει να κρατάς κακία ποτέ και σε κανέναν. Αν κάτι ίσως πρέπει να καλλιεργήσουμε καλύτερα είναι η κατανόηση.

Έμαθα να βλέπω πιο ουσιαστικά και όχι την επιφάνεια. Έμαθα να αγνοώ αυτό που κάποιος θέλει να μου δείξει για ενδεχόμενη αλήθεια. Ο πόνος στα μάτια φαίνεται, αρκεί να κοιτάξεις καλύτερα. Και να θυμάσαι πως ο κάθε άνθρωπος αξίζει μια αγκαλιά. Να είσαι αυτός που θα του την χαρίσει.

Σήμερα είναι η καλύτερη μέρα για να ζήσεις, να αγαπήσεις και να εμπιστευτείς. Όσο και αν πονάς ο χρόνος δεν θα σε κάνει να ξεχάσεις, όμως σίγουρα θα σε κάνει πιο δυνατό. Είναι ένα στάδιο που όχι μόνο σε ωριμάζει, αλλά σε αφυπνίζει ουσιαστικά.

Άσε την κατάσταση να σε διδάξει. Οι άνθρωποι όσο βρίσκονται στο μυαλό μας δεν χάνονται. Πάντα ζουν και υπάρχουν μέσα από εμάς. Αφήστε λίγο χώρο στην καρδιά σας για αγάπη και συγχώρεση. Ίσως έτσι φωτίσει κάτι μέσα σας και δείτε πιο καθαρά τον δρόμο!

Συντάκτης: Νάνσυ Παπαδοπούλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.