Όνειρα που δεν εκπληρώνονται
Τελειώνοντας την εφηβεία και τις όποιες υποχρεώσεις μας, σπουδές, στρατό ή οτιδήποτε άλλο και με την εισαγωγή μας πια στον κόσμο των “μεγάλων”, αρχίζουμε να κάνουμε όνειρα. Όνειρα για κάθε έκφανση της ζωής μας είτε για επαγγελματική εξέλιξη είτε για τα προσωπικά μας αλλά ακόμη και για τα ενδιαφέροντά μας. Είναι υγιές, φυσιολογικό και όμορφο να κάνεις όνειρα και κατ’ επέκταση ό,τι μπορείς για να υλοποιήσεις. Μόνο που καμιά φορά δεν αρκεί αυτό και δεν είναι όλα στο δικό μας χέρι αν συνυπολογίσουμε και το απρόβλεπτο που έχει η ζωή. Συνεπώς σοβαρό και φυσικό είναι το ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθούν κάποια από αυτά. Ακριβώς σε αυτό το σημείο χρειάζεται προσοχή κι ελοχεύουν κίνδυνοι για την ψυχολογία μας.
Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να δεχτείς κάτι τέτοιο και να παραιτηθείς από κάτι που ονειρεύτηκες. Όμως είναι απαραίτητο να το διαχειριστείς. Ο τρόπος; Καταρχήν δεν χρειάζεται να παραιτηθείς δια παντός με την έννοια ότι ποτέ δεν είναι αργά και δεν έχουν ημερομηνία λήξης τα όνειρα. Άρα δεν χρειάζεται απογοήτευση αλλά δυναμική να συνεχίσεις τη ζωή σου όπως μπορείς και ας υπάρχει το όνειρό σου στην άκρη του μυαλού σου. Αρκεί φυσικά να μην σου γίνει έμμονη ιδέα ή να μην αποτελέσει τροχοπέδη για όλα τα υπόλοιπα.
Δεύτερη επιλογή και αρκετά σοφή είναι η αντικατάσταση. Πολύ απλά κάνουμε καινούριο όνειρο και πάει λέγοντας. Με το πέρασμα του χρόνου άλλωστε ωριμάζουμε και βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα συνεπώς ούτως ή άλλως μπορεί κάποιο προηγούμενο όνειρο να μην μας αφορά πια. Επίσης έχουν επέλθει διάφορα δεδομένα πια στη ζωή μας τα οποία οφείλουμε να συνυπολογίσουμε κάνοντας όνειρα. Κάποιες φορές ως πραγματικό εμπόδιο και ενίοτε ως αξιοποιήσιμα στοιχεία.Το θέμα είναι η ευελιξία και η προσαρμοστικότητά μας ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματική ζωή και στα όνειρά μας.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το να φέρουμε εμείς αποκλειστικά την ευθύνη. Να μην έχουμε επιτρέψει σε τρίτα άτομα να σταθούν εμπόδιο στο να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας ακόμη κι αν το κάνουν καλοπροαίρετα με στόχο το καλό μας. Τα όνειρά μας αφορούν εμάς και μόνο εμάς και δεν είναι απαραίτητη η έγκριση κανενός. Ακόμη κι αν δεν πάει έτσι όπως το οραματιστήκαμε μετά την πραγμάτωσή του, είναι προσωπικό θέμα το πως θα νιώσουμε και πως θα επιλέξουμε να το αντιμετωπίσουμε. Άλλωστε το ρίσκο πάντα ενέχεται στα πάντα και ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει τεράστια απόσταση από τη θεωρία ή τη φαντασία έως την πράξη. Συνεπώς ούτως ή άλλως κι εμείς θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα κι αν όχι απόλυτα δεκτικοί… τουλάχιστον ψύχραιμοι.
Η ουσία σε όλα αυτά βρίσκεται αλλού εντέλει. Στην ίδια τη διαδικασία του να ονειρεύεται κανείς. Αυτό αποδεικνύει άνθρωπο ζωντανό, υγιή και του δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίζει και να αγωνίζεται. Να μην συμβιβάζεται με μια πεζή καθημερινότητα ούτε να του αρκεί να έχει επιλύσει βασικές ανάγκες μόνο επιβίωσης. Επιθυμεί να εξελίσσεται και να βελτιώνει τον εαυτό του και τη ζωή του.Το ταξίδι λοιπόν για άλλη μια φορά μετρά και όχι ο τελικός προορισμός. Και σε αυτό το ταξίδι θα αποκομίσεις πολλά και δεν είναι μια ευθεία που θα στο έκανε εύκολο μεν… βαρετό δε.
