Οικονομική κρίση και επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κρίση έχει εισβάλει στην ελληνική κοινωνία. Καθημερινά ολοένα ακούμε ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο και ολοένα και πιο πολύς κόσμος να αναζητάει θέσεις εργασίας αλλά αντιθέτως να υπάρχουν συνεχείς απολύσεις.

Το αποτέλεσμα είναι να περιθωριοποιείται ο Έλληνας και να σκέφτεται ακόμα και την πιο απλή κίνηση, αν θα βγει και αν θα πάει για διασκέδαση, πράγμα το οποίο πλέον φαντάζει για τον ίδιο είδος πολυτελείας. Ο καφές για παράδειγμα από 1.50 ευρώ ή 2 που τον πληρώναμε έχει φτάσει τα 3.50 και 4 ευρώ. Ο Φ.Π.Α ως γνωστόν έχει εκτοξευτεί στο 24%, ενώ άγνωστο είναι  πόσο θα φτάσει με τα νέα μέτρα λιτότητας που περνούν η Τρόικα και το ΔΝΤ. Σκληρή στάση από τους τροϊκανούς που δεν διστάζουν να περνούν τα νέα μέτρα με την κυβέρνηση να μένει απαθής στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και να δέχεται πιστά την τροπολογία…

Αβεβαιότητα παντού… Ατέρμονο άγχος… και η ανεργία να έχει εκτοξευτεί στο 31.3% σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία. Η κατάθλιψη έχει εξαπλωθεί σε όλη την χώρα, αλλά και στο εξωτερικό … Οικογένειες θρηνούν καθημερινά  θύματα που τα αγαπημένα τους πρόσωπα οδηγούνται στο χείλος του γκρεμού από οφειλές, αγανάκτηση και ντροπή μην καταλήξουν πίσω από ένα κελί (αν δεν πληρώσουν τους λογαριασμούς)…

Οργισμένα πλήθη οδηγούνται σε πορείες διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο όμως και αυτές κατευνάζονται από τα χημικά και τα δακρυγόνα… Και πίσω απ’ όλα αυτά η παραπληροφόρηση δεσπόζει στα κεντρικά ειδησεογραφικά κανάλια προβάλλοντας άσχετα θέματα για να αποπροσανατολίσουν το κοινό και να το υπνωτίσουν, ζώντας άβουλο και χωρίς πυγμή στα ελληνικά προβλήματα και στην ελληνική πραγματικότητα.

Πλέον οικογένειες ζουν με μια απλή σύνταξη της τάξης των 300 ευρώ, ενώ άλλες ψάχνουν μέσα από τα σκουπίδια για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί  να φάνε… Θλιβερές εικόνες στην Ελλάδα του 2017. Εικόνες ντροπής. Την στιγμή που άλλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια αγνοώντας την ελληνική πραγματικότητα και ζώντας σε έναν εικονικό πλασματικό κόσμο. Έναν κόσμο ο οποίος είναι περιβαλλόμενος από… συρματόπλεγμα και γυαλί.

Και δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις  και μιλώντας για αξίες οι οποίες τραβούν τον κοσμάκη να τρέχει στα ψηφοδέλτια ψηφίζοντας τα ίδια κόμματα και τάζοντάς τους, χωρίς να υλοποιούν αυτά που λένε… Και όταν περάσουν οι εκλογές πέφτει η κουρτίνα και οι μάσκες και αποκαλύπτονται τα πραγματικά πρόσωπα. Και μετά φτου και από την αρχή. Το ίδιο έργο κατ’ επανάληψη. Αλλαγή καμία.

Σκληρή στάση από την πολιτεία. Και όπως μας λέει και ο αρχαίος ποιητής Καλλίμαχος την περίφημη φράση «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος».

Έτσι είναι!! Αυτόν τον οποίον θα τον ευνοήσουμε γίνεται μετά φίδι να μας δαγκώσει. Και ουκ ολίγα παραδείγματα έχουμε για να αντιληφθούμε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Η χειρότερη μορφή βίας τελικά είναι η φτώχεια έχει πει ο Γκάντι και δεν έχει και άδικο κατά κοινή ομολογία. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να μην έχεις ένα πιάτο να φας… Τα λόγια στερεύουν, όμως κάποια στιγμή και ξεκινούν οι πράξεις…  Για αυτό αν κάποιος έχει την ανάγκη μας ας του δώσουμε ένα πιάτο φαϊ,  λίγη αγάπη και στοργή. Και να έχουμε υπομονή με τις ασθενέστερες ομάδες, γιατί σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να οδηγηθούμε στην ίδια μοίρα. Τροχός είναι και γυρίζει..

Και εγώ κάποια στιγμή δεν ξέρω σε ποια φάση θα είμαι… Ούτε εσύ, ούτε ο οποιοσδήποτε… Για αυτό ας φροντίσουμε να είμαστε ενωμένοι και να πάψουμε να λειτουργούμε ατομικά, με κοινό γνώμονα την αλληλεγγύη και την αγάπη. Όταν λειτουργούμε με βάση το Εγώ οδηγούμαστε σε κοινωνικό αδιέξοδο. Όταν όμως λειτουργούμε στο εμείς, κάνουμε θαύματα!

Να είστε καλά, με υγεία, χαμόγελο και ελπίδα!

Συντάκτης: Γιάννης Παραδείσης,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr