Σίγουρα, το μόνο που θέλετε για τα παιδιά σας είναι να γίνουν ευτυχισμένα. Είστε όμως σίγουροι ότι η συμπεριφορά σας …
Οι υπερπροστατευτικοί γονείς και οι επιπτώσεις στα παιδιά
Όλοι οι γονείς αγαπάνε και φροντίζουν τα παιδιά τους. Στόχος τους να τα προστατεύσουν και να συμβάλλουν στην ανάπτυξή τους. Αυτό, όμως, θα πρέπει να γίνεται παράλληλα στο παιδί και, σε καμία περίπτωση, να μην είναι παρεμβατικοί.
Πολλές φορές, αυτό μπορεί να συμβεί από τον φόβο και την αγάπη για το γέννημά μας.
Η άποψη “ότι το παιδί είναι δημιούργημά μου και θα το χειρίζομαι” είναι λάθος.
Ένας γονιός, έχει χρέος να δώσει τις βάσεις για να αναπτυχθεί μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη προσωπικότητα. Οι υπερπροστατευτικοί γονείς είναι, συνεχώς, κοντά στο παιδί, χωρίς να του αφήνουν χώρο για πρωτοβουλίες και ελευθερία κινήσεων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ανεξάρτητα παιδιά, ανεξάρτητοι ενήλικες
Συχνά, τα αποτρέπουν από νέες δραστηριότητες και εμπειρίες, παρασυρόμενοι από τον φόβο τους, μήπως συμβεί κάτι δυσάρεστο. Καθημερινά, το βομβαρδίζουν με αρνητικές φράσεις που ξεκινούν με “μη”. “Μην τρέχεις θα πέσεις”, είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές φράσεις. Είναι ένα παιδί και είναι στη φύση του να παίζει και να τρέχει. Σίγουρα, έχει την άγνοια κινδύνου και θα πρέπει να του υπενθυμίζουμε κάποιους κανόνες ασφαλείας, αλλά πάντα με μέτρο. Δεν πειράζει, αν χτυπήσει. Είναι παιδί! Πρέπει να έρθει αντιμέτωπο με δυσκολίες για να μάθει την πραγματική ζωή.
Οι επιπτώσεις στο παιδί
Η υπερπροστασία έχει αρνητικές συνέπειες στην ανάπτυξη του παιδιού.
Το παιδί δεν παίρνει πρωτοβουλίες και περικλείεται από τον φόβο του να μην κάνει κάτι λάθος. Το άγχος του γονιού μεταδίδεται στην ψυχική σύνθεση του παιδιού και γίνεται φόβος στην κάθε του κίνηση. Μπορεί να παρουσιάσουν προβλήματα και στην κοινωνική τους ζωή, καθώς είναι εξαρτημένα από το φροντιστή τους, ενώ η αυτοπεποίθησή τους μειώνεται, σημαντικά.
Ακόμα, η υπερβολική πίεση επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις. Ένα παιδί που μεγαλώνει υπό πίεση και φόβο μπορεί να εξελιχθεί σε υπερβολικά ελεύθερο, στη μετέπειτα ζωή του. Επίσης, το να ζει κάποιος σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, του κάνει πιο δύσκολη τη μετάβαση στην πραγματική ζωή. Οι δυσκολίες και τα ζητήματα που θα συναντήσει δε θα μπορούν να αντιμετωπιστούν από τον ίδιο. Τελικώς, δε γνωρίζουν νέες εμπειρίες και δεν ανεξαρτητοποιούνται, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Τα παιδιά θα νιώσουν την πραγματική ευτυχία μέσα από τις δικές τους δυνάμεις. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε, λοιπόν, είναι να είστε δίπλα τους και να τα στηρίζετε.
