Μπορεί το φαινόμενο της εργασιακής εξουθένωσης (burnout) ή ακόμη και των «άστεγων με τα κοστούμια» -στελεχών επιχειρήσεων που δουλεύουν μέχρι …
Οι υποχρεώσεις ενός εργοδότη για τους εργαζομένους του
Μια σημαντική υποχρέωση του εργοδότη είναι να εξασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων ως προς όλες τις πτυχές της εργασίας και να λαμβάνει μέτρα που να εξασφαλίζουν την υγεία και ασφάλεια τους.
Στο πλαίσιο αυτό υποχρεούται να απασχολεί Τεχνικό Ασφαλείας και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και Ιατρό Εργασίας, χωρίς όμως αυτό να τον απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις του στον τομέα αυτό. Για το σκοπό αυτό δύναται να προσφεύγει σε άτομα εντός της επιχείρησης ή σε ατομικές επιχειρήσεις ή σε νομικά πρόσωπα εκτός της επιχείρησης που ονομάζονται «Εξωτερικές Υπηρεσίες Προστασίας και Πρόληψης» (ΕΞ.ΥΠ.Π.).
Η αξιολόγηση των επαγγελματικών κινδύνων αποτελεί τη βάση για την εφαρμογή των κατάλληλων μέτρων πρόληψης και προστασίας. Η εκτίμηση Κινδύνου είναι διαδικασία αξιολόγησης των κινδύνων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους εργασίας.
Ο εργοδότης λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των δραστηριοτήτων της επιχείρησής του οφείλει να εκτιμά τους κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων μεταξύ άλλων κατά την επιλογή των εξοπλισμών εργασίας, των χημικών και βιολογικών παραγόντων ή παρασκευασμάτων, κατά τη διαρρύθμιση των χώρων εργασίας, καθώς και τους κινδύνους τους συναφείς με την παραγωγική διαδικασία. Μετά την εκτίμηση αυτή, οι δραστηριότητες πρόληψης και οι μέθοδοι εργασίας και παραγωγής που χρησιμοποιούνται από τον εργοδότη πρέπει να εξασφαλίζουν τη βελτίωση του επιπέδου προστασίας της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων και να ενσωματώνονται στο σύνολο των δραστηριοτήτων της επιχείρησης και σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας. H εκτίμηση κινδύνου θα πρέπει να είναι γραπτή.
Ο εργοδότης οφείλει να ενημερώνει τους εργαζόμενους σχετικά με:
Τη νομοθεσία που ισχύει για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και τον τρόπο εφαρμογής της από την επιχείρηση,
Τους κινδύνους που εγκυμονούν για την ασφάλεια και την υγεία, καθώς και τα μέτρα και τις δραστηριότητες προστασίας και πρόληψης που πρέπει να λαμβάνονται.
Αντίστοιχη πληροφόρηση οφείλει να παρέχει και στους εργοδότες των εργαζομένων των άλλων επιχειρήσεων που εκτελούν εργασίες στην επιχείρησή του.
Ο εργοδότης οφείλει να παρέχει πρόσβαση στον Τεχνικό ασφάλειας, τον Ιατρό εργασίας, την «Εσωτερική Υπηρεσία Προστασίας και Πρόληψης» (ΕΣ.Υ.Π.Π.), την «Εξωτερική Υπηρεσία Προστασίας και Πρόληψης» (ΕΞ.Υ.Π.Π.) και τους εκπροσώπους των εργαζομένων, σε έγγραφα που υποχρεούται να τηρεί στο πλαίσιο προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία (Βιβλίο Ατυχημάτων, Κατάλογο Ατυχημάτων, Γραπτή Εκτίμηση του Επαγγελματικού Κινδύνου (ΓΕΕΚ), Αποτελέσματα ελέγχων από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας).
Όσον αφορά τους μισθούς υπάρχουν τρία είδη , ενώ κανονικά με βάση την υπαλληλική σχέση ή εάν κάποιος είναι εργάτης θα έπρεπε να γίνεται ο σχετικός διαχωρισμός και να αφορά αποκλειστικά την σύμβαση εργασίας και τον συμβατικό μισθό , κατοχυρώνοντας κυρίως έτσι τον εργαζόμενο.
Νόμιμος μισθός χαρακτηρίζεται αυτός που προβλέπεται από Νόμο, Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, Διαιτητική ή Υπουργική Απόφαση και αποτελεί τα κατώτατα όρια αποδοχών που υποχρεούται ο εργοδότης να καταβάλλει στους εργαζόμενους. Ειδικότερα ο νόμιμος μισθός αποτελείται από το βασικό μισθό και τα διάφορα επιδόματα, τα οποία επίσης προβλέπονται από Νόμο, Σ.Σ.Ε., Διαιτητική ή Υπουργική Απόφαση.
Συμβατικός μισθός, χαρακτηρίζεται αυτός που έχει καθοριστεί από την συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου στην ατομική τους σύμβαση εργασίας (γραπτή ή προφορική). Ο συμβατικός μισθός είναι πάντοτε μεγαλύτερος από το νόμιμο, διότι δεν μπορεί να υπολείπεται του κατώτατου ορίου νομίμου μισθού που καθορίζεται πλέον νομοθετικά. Κάθε αντίθετη ατομική συμφωνία για καταβολή μισθού μικρότερου του νομίμου είναι άκυρη και δεν ισχύει.
Ο ειθισμένος μισθός καταβάλλεται στον εργαζόμενο όταν δεν προκύπτει νόμιμος μισθός, είτε γιατί αυτός δεν έχει καθοριστεί, είτε γιατί στην περίπτωσή του δεν εφαρμόζεται η ισχύουσα συλλογική σύμβαση. Εάν αντίθετα ισχύει νόμιμος μισθός, δεν υπάρχει λόγος να αναζητηθεί ο ειθισμένος μισθός.
Ειθισμένος είναι ο μισθός που καταβάλλεται σε εργαζόμενους με την ίδια ειδικότητα, τα ίδια προσόντα, τις ίδιες ιδιότητες, στον ίδιο τόπο και για την ίδια εργασία.
Ο ειθισμένος μισθός, θα αντιστοιχεί σε εκείνον που προκύπτει από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, στο βαθμό όμως που οι εργοδότες συνηθίζουν να τον καταβάλλουν στις αντίστοιχες περιπτώσεις, πράγμα που αποτελεί και τη συνηθέστερη εκδοχή.
Το ύψος του μισθού εξαρτάται από το είδος της εργασίας και την ειδικότητα με την οποία πράγματι απασχολείται ο εργαζόμενος. Τα γενικά κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων καθορίζονται πλέον νομοθετικά (Ν.4093/2012). Για κλάδους και κατηγορίες εργαζομένων ή και για εργαζομένους ορισμένων επιχειρήσεων, είναι δυνατόν να συναφθούν μεταξύ των αντίστοιχων οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων κλαδικές, επιχειρησιακές κλπ συμβάσεις εργασίας ή να υπάρξουν διαιτητικές αποφάσεις. Οι μισθοί και τα ημερομίσθια που καθορίζονται με τις συμβάσεις αυτές μπορεί να είναι ευνοϊκότεροι, αλλά ποτέ κατώτεροι από το νομοθετικά καθορισμένο νόμιμο κατώτατο μισθό ή ημερομίσθιο. Επίσης ευνοϊκότερες ρυθμίσεις μπορεί να καθοριστούν με ατομική συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου , όπως ανέφερα παραπάνω.
Τέλος, όλοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δικαιούνται δώρο Πάσχα, Χριστουγέννων, επιδόματα αδείας κτλ.
Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα πέραν κάποιων άλλων επιδομάτων δεν απολαμβάνουν τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, κάτι που θα έπρεπε να μην ισχύει.
