Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». …
Οι πραγματικές ιστορίες πίσω από τα 7 θαύματα του κόσμου
Η πρώτη λίστα με τα θαύματα του κόσμου συντάχθηκε από τον αρχαίο Έλληνα συγγραφέα και ποιητή Αντίπατρο τον δεύτερο αιώνα π.Χ. και σε αυτή βρίσκουμε 7 εκπληκτικά αξιοθέατα γύρω από τη Μεσόγειο και τη σημερινή Μέση Ανατολή.
Έκτοτε, αυτά τα αρχαία θαύματα αποτελούν αντικείμενο μελέτης. Οι εκπληκτικές κατασκευές του αρχαίου κόσμου χαρακτηρίζονταν από τόση πολυπλοκότητα που σε ορισμένες περιπτώσεις οι ιστορικοί παραμένουν μπερδεμένοι ως προς το πώς οι αρχαίοι πολιτισμοί ήταν σε θέση να τα δημιουργήσουν.
Τα περισσότερα από αυτά έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο −μόνο η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας παραμένει στη θέση της− αλλά εξακολουθούν να αιχμαλωτίζουν τη φαντασία μας. Έτσι, κάνουμε μια σύντομη περιήγηση στην αρχαία Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή με τις πραγματικές ιστορίες πίσω από τα 7 αρχαία θαύματα του κόσμου.
H μεγαλύτερη πυξίδα που έχει κατασκευαστεί ποτέ
Αν τύχει και χαθείτε ποτέ στις ερήμους της Αιγύπτου, ίσως πρέπει να αναζητήσετε τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας για να βρείτε το δρόμο της επιστροφής. Οι τέσσερις γωνίες της Μεγάλης Πυραμίδας είναι ευθυγραμμισμένες με τις τέσσερις κατευθύνσεις και μάλιστα με τόσο μεγάλη ακρίβεια που οι ειδικοί προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν πώς τα κατάφεραν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι.
Η ευθυγράμμιση της πυραμίδας είναι τόσο ακριβής, που είναι δύσκολο να επιτευχθεί ακόμη και με τη σύγχρονη τεχνολογία, ειδικά για μια τόσο ογκώδη κατασκευή. Οι ιστορικοί θεωρούν ότι οι αρχαίοι μηχανικοί μπορεί να χρησιμοποιούσαν τις σκιές από τον ήλιο ή τη θέση των άστρων στον νυχτερινό ουρανό για να προσανατολίσουν την ογκώδη κατασκευή.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η ακριβής μέθοδος που χρησιμοποίησαν οι Αιγύπτιοι για να καταφέρουν αυτό το εκπληκτικό επίτευγμα αρχιτεκτονικής και μηχανικής παραμένει ένα μυστήριο.
Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, που βρίσκονται στην αρχαία μεσοποταμιακή πόλη στο σημερινό Ιράκ, είναι μοναδικοί και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο καθώς η ιστορική τους ύπαρξη παραμένει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των μελετητών. Για την ώρα, πάντως, δεν έχουν βρεθεί στοιχεία για τους κήπους και οι σύγχρονες γνώσεις μας γι’ αυτούς βασίζονται σε λεπτομερείς περιγραφές που έχουν διασωθεί από την αρχαιότητα.
Ένα κοινό στοιχείο μεταξύ των περιγραφών είναι το έξυπνο σύστημα άρδευσης που διατηρούσε τους κήπους ζωντανούς και ακμαίους. Λέγεται ότι οι κήποι αναπτύσσονταν σε μια σειρά από ταράτσες στην οροφή και ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι το νερό αντλούνταν μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος τροχαλιών, σωλήνων και δεξαμενών νερού από τον ποταμό Ευφράτη.
Το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία παραλίγο να κλαπεί
Το Άγαλμα του Δία, ένα γιγάντιο γλυπτό που στήθηκε έξω από το Ναό του Δία στην Ολυμπία, ήταν διάσημο σε όλη τη Μεσόγειο και προσέλκυε πολλούς ανθρώπους που έρχονταν από όλη την Ελλάδα για να θαυμάσουν.
Θεωρήθηκε μάλιστα τόσο όμορφο, που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας αποφάσισε κάποτε να προσθέσει το δημιούργημα στην προσωπική του συλλογή έργων τέχνης. Για την ακρίβεια, προσπάθησε να μεταφέρει ολόκληρο το άγαλμα στη Ρώμη ενώ σχεδίαζε επίσης να αφαιρέσει το κεφάλι του αγάλματος και να το αντικαταστήσει με το δικό του. Σύμφωνα με Ρωμαίους ιστορικούς, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε όταν το άγαλμα άρχισε να γελάει και τρόμαξε το συνεργείο μετακίνησης. Εντάξει, δεν βασιζόμαστε και τόσο τους Ρωμαίους ιστορικούς.
Ο Ναός της Αρτέμιδος ξαναχτίστηκε πλήρως μετά την καταστροφή του
Ο ναός της Αρτέμιδος ήταν ένα από τα πιο διάσημα οικοδομήματα του αρχαίου κόσμου. Διακοσμημένος με αμέτρητα έργα τέχνης (σε συνδυασμό με το τεράστιο μέγεθός του) ήταν το πιο εντυπωσιακό κτίριο στην αρχαία ελληνική πόλη της Εφέσου (στη σημερινή Τουρκία). Δυστυχώς, το 356 π.Χ. κάηκε από έναν άνδρα που ονομαζόταν Ηρόστρατος, ο οποίος ήλπιζε ότι θα μείνει στην ιστορία.
Με μεγάλα έξοδα και δυσκολίες, οι άνθρωποι της Εφέσου ανέλαβαν το τεράστιο έργο της ανοικοδόμησης του και τελικά το ολοκλήρωσαν κάποια στιγμή μετά το 323 π.Χ. Δυστυχώς, όταν ο ναός καταστράφηκε για δεύτερη φορά από εισβολείς, δεν χτίστηκε ποτέ ξανά.
Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού μας έδωσε τη λέξη «Μαυσωλείο»
Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, ένας γιγαντιαίος μνημειακός τάφος που χτίστηκε για τον αρχαίο ηγεμόνα Μαύσωλο της Καρίας στη σημερινή Τουρκία, είχε ένα επιβλητικό ύψος 140 μέτρων και ήταν διακοσμημένο με γλυπτά από τους τέσσερις πιο διάσημους γλύπτες της αρχαίας Ελλάδας. Η εμφάνισή του ήταν τόσο εντυπωσιακή που από τότε που χτίστηκε, η λέξη «μαυσωλείο» χρησιμοποιείται για κάθε τάφο που χτίστηκε σε παρόμοιο στιλ -αν και τα περισσότερα σύγχρονα μαυσωλεία είναι αρκετά μικρότερα.
Ένα μαντείο εμπόδισε την ανακατασκευή του Κολοσσού της Ρόδου
Ο Κολοσσός της Ρόδου, ένα πανύψηλο άγαλμα του ρωμαϊκού θεού Ήλιου, στάθηκε για μόλις 54 χρόνια στο λιμάνι της Ρόδου πριν καταρρεύσει από σεισμό γύρω στο 226 π.Χ.. Ο Αιγύπτιος Φαραώ Πτολεμαίος Γ΄ προσφέρθηκε να βοηθήσει στην ανακατασκευή του μνημείου, αλλά το έργο εγκαταλείφθηκε γρήγορα όταν το Μαντείο των Δελφών υποστήριξε πως η ανακατασκευή του αγάλματος θα προκαλούσε την οργή του Ήλιου.
Ο φάρος της Αλεξάνδρειας ήταν ορατός από 56 χιλιόμετρα
Κατασκευασμένος γύρω στο 280 π.Χ., ο φάρος της Αλεξάνδρειας στην αρχαία Αίγυπτο δεν ήταν μόνο για επίδειξη καθώς έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην καθοδήγηση των πλοίων κατά μήκος της αιγυπτιακής ακτογραμμής. Το φως του, μάλιστα, μπορούσε να φτάσει σε πλοία που βρίσκονταν από έως και 56 χιλιόμετρα μακριά.
Η εμβέλεια του φάρου ήταν τόσο εντυπωσιακή λόγω του τεράστιου ύψους του. Την εποχή που χτίστηκε, ήταν το δεύτερο ψηλότερο κτίριο στον κόσμο μετά τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζα. Η ισχύς του φάρου ενισχύθηκε περαιτέρω από έναν γιγαντιαίο καθρέφτη που χρησιμοποιήθηκε για να αντανακλά το φως προς τη θάλασσα.
