Η γυναίκα του σήμερα έχει να αποδείξει τον εαυτό της πολλαπλά. Στην εργασία, στο σπίτι, ως γυναίκα, ερωμένη, σύζυγος, μητέρα, …
Ο ρόλος της γυναίκας στο σήμερα
Λατρεύω τα βράδια της Παρασκευής, μια και μου δίνεται η ευκαιρία είτε να απολαύσω την παρέα των αγαπημένων μου φίλων σε κάποιο στέκι της πόλης μας, χωρίς το φόβο του πρωινού ξυπνήματος να καιροφυλακτεί, είτε να παρακολουθήσω κάποια ταινία στην τηλεόραση, συνήθεια που με συνοδεύει από τα παιδικά μου χρόνια. Ένα τέτοιο βράδυ έτυχε να πέσω πάνω στην πολυσυζητημένη σειρά, που σύντομα έκανε την εμφάνισή της και στη μεγάλη οθόνη, “Sex and the City: The movie”. Το θέμα κλασικό, αναμενόμενο και ανάλαφρο· μία παρέα τεσσάρων επιτυχημένων και ευκατάστατων γυναικών στην πόλη της Νέας Υόρκης, προς αναζήτηση της ευτυχίας και πληρότητας, τόσο στη ζωή τους, όσο και στην ντουλάπα τους.
Στην ταινία κυριαρχεί το αμερικάνικο όνειρο, λαμπερά φώτα, ακριβά ρούχα, καριέρα, έρωτας, πολυτέλεια, προβλήματα που απέχουν πολύ από τα σύγχρονα προβλήματα βιοπορισμού που μαστίζουν τον κόσμο. Ώσπου στην οθόνη μου εμφανίζεται η εξής ατάκα: “Οι γυναίκες έρχονται στη Νέα Υόρκη για να βρουν τα δύο “L”, labels and love. Λίγα χρόνια πριν ήμουν μία από αυτές. Τελικά βρήκα το πρώτο και τώρα έχω αφοσιωθεί στην αναζήτηση του δεύτερου.” (Carrie). Λίγο μετά έρχεται και η δεύτερη ατάκα, διαπίστωση, μεγάλη αλήθεια δια στόματος Μιράντας (η οποία αναζητάει αποκριάτικη στολή): “Οι μόνες επιλογές για τις γυναίκες είναι δύο, μάγισσα και σέξι γατούλα”.
Ο συνδυασμός των δύο αρκούσε να μετατρέψει τη χαλαρή και εύθυμη διάθεσή μου σε έντονο προβληματισμό για όσα έβλεπα και είχα διαβάσει λίγο πριν στη μικρή οθόνη. Στερεοτυπικές αντιλήψεις, κλισέ που πίστευα και ήλπιζα ότι έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου ξαφνικά πήραν σάρκα και οστά μέσα στο υπνοδωμάτιό μου. Ώστε αυτός είναι ο ρόλος μίας γυναίκας, αναρωτιέμαι. Ζούμε στον 21ο πρώτο αιώνα και το μόνο που άλλαξε προφανώς είναι η επιφάνεια. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κανένα ίχνος μεταστροφής, μεταμέλειας για την επικράτηση αυτών των τουλάχιστον παρωχημένων αντιλήψεων προς το γυναικείο φύλο.
Εν έτει 2008, ημερομηνία πρώτης προβολής της ταινίας, προβάλλεται απροκάλυπτα στο ευρύ κοινό για ακόμη μία φορά η αδύναμη φύση της γυναίκας. Μιας γυναίκας η οποία παρά το γεγονός ότι έχει κατορθώσει να αντεπεξέλθει στους νέους ρυθμούς της ζωής, να πάρει τα ηνία και να καταξιωθεί στον επαγγελματικό τομέα που διάλεξε, συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται από τα ρούχα, τα κοσμήματα και τους άντρες. Το νέο, εκμοντερνισμένο, προσαρμοσμένο στη νέα εποχή-για να μη μας πουν και οπισθοδρομικούς- πρότυπο απαιτεί μία γυναίκα περιποιημένη κάθε στιγμή της ημέρας, χωρίς ίχνος καταπόνησης, με ρούχα της τελευταίας κολεξιόν του οίκου Channel, Versache κτλ, μαλλιά λαμπερά και μεταξένια, η οποία ταυτοχρόνως θα είναι μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, χωρίς άγχος και με μόνη επιδίωξη να ικανοποιεί τις επιθυμίες, τα θέλω και τα πρέπει του εκάστοτε συντρόφου. Μια γυναίκα αψεγάδιαστη.
Πολλές φορές έχω διαβάσει σε διάφορα ένθετα άρθρα τύπου: ” Η τέλεια γυναίκα είναι…”, “Πως θα γίνεις η τέλεια σύντροφος”. Μα εγώ νόμιζα ότι το ζητούμενο και το δύσκολο είναι να είσαι ο εαυτός σου, να μη φοβάσαι για όλα όσα είσαι και θέλεις. Ποιος ο λόγος να μετατραπείς στην τέλεια γυναίκα, μία έννοια εντελώς ουτοπική.
Ευτυχώς η πραγματικότητα έρχεται να μας υπενθυμίσει ή μάλλον καλύτερα να βοηθήσει τους ανθρώπους να δουν την αλήθεια που δε θέλουν να παραδεχτούν και προσπαθούν επιμελώς να κρύψουν, ότι δηλαδή πολλές φορές οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερα όνειρα από το να ντυθούν μάγισσες ή σέξι γατούλες, δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα ρούχα, αλλά και για πράγματα πιο ουσιώδη, κουράζονται γιατί δεν είναι
υπεράνθρωποι, αγαπούν τις οικογένειές τους, χωρίς όμως να τις αφήνουν να τις εγκλωβίζουν, μπορούν να ορίσουν και εκείνες τον εαυτό τους όπως όλοι οι άλλοι και ακόμη να χτίσουν τη ζωή τους μόνες, αν αυτό επιθυμούν. Τόσο απλά. γιατί η καθεμία μπορεί να παίξει όποιο ρόλο θέλει στη ζωή της, και αυτόν της ερωμένης και της εργαζόμενης και της συζύγου και της μητέρας και της φιλόδοξης και της γυναίκας καριερίστα, αρκεί να ξεφύγει από τον κόσμο που άλλοι έχουν δημιουργήσει για εκείνη.
