Ο ήλιος είναι ζωντανός

Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, πιο βασικό στις ζωές μας, από τον ήλιο; Αυτό το κοντινό αστέρι, που ορίζει το κέντρο του ηλιακού συστήματος, είναι ο λόγος που υπάρχουμε. 

Ακούγεται τρομακτικό, φριχτό, να σκεφτόμαστε πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε μπροστά στη μεγαλειότητα του σύμπαντος. Ακόμη κι ο ήλιος, που θα μπορούσε να καταπιεί τη γη ολόκληρη και να σκοτώσει τρισεκατομμύρια πλάσματα, αν πλησίαζε λιγάκι, είναι στην πραγματικότητα μια κουκίδα, ένα αστέρι ανάμεσα στα άπειρα.

Κι όμως, δε πιστεύω πως χρειάζεται να φοβόμαστε. Ούτε να λυπόμαστε για την αναπόφευκτα ασήμαντη ύπαρξή μας. 

Γιατί μπορεί να περνάμε από αυτό τον κόσμο, χωρίς να αφήνουμε ιδιαίτερο σημάδι πίσω μας, αλλά αν οι άνθρωποι ήταν τόσο ισχυροί ώστε να μετακινήσουν πλανήτες και να περπατήσουν ανάμεσα στ’ αστέρια, το σύμπαν θα ήταν καταδικασμένο.

Ο ήλιος όμως, είναι ζωντανός και ανίκητος και ευτυχώς γι’ αυτόν, δε μπορούμε να τον νικήσουμε. Εξάλλου γιατί να θέλαμε κάτι τέτοιο;

Όταν γαργαλάει το δέρμα σου, σαν ένας αγαπημένος που σε φιλά γλυκά, η ζωή φαντάζει λίγο πιο υποφερτή, τουλάχιστον για μένα. 

Είναι όμως κι ανελέητος, καίει, σκοτώνει, χαράζει τη γη στα δυο και δε δείχνει συμπόνια. 

Όταν τα πλάσματα της στεριάς διψούν και πεθαίνουν κάτω από τις ακτίνες του, δε κοντοστέκεται και δε χλομιάζει, στέκεται εκεί, πάντα εκεί.

Υπό μία έννοια είναι σαν ένα αδίστακτο ηγεμόνα, από μια μακρινή, άγρια εποχή. Τον αγαπάμε, επειδή δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν και τον μισούμε για ακριβώς τον ίδιο λόγο.

Ο ήλιος είναι υπό μία έννοια, η αρχή των πάντων, όπως λέγεται και στη Βίβλο. Μπορεί όμως να γίνει και το τέλος.

Εγώ πιστεύω βέβαια, πως αυτό το όμορφο αστέρι, μπορεί τελικά και να μας σώσει.

Όταν οι φυσικοί πόροι εξαντληθούν και όλα τα υλικά αγαθά γίνουν εντελώς ανέφικτα να αποκτηθούν, σίγουρα ο ήλιος δε θα χαθεί. 

Είτε πρόκειται για καύσιμο για την μετακίνηση ή θέρμανσΉ μας. Είτε ακόμη και για τη νέα πρωτοπορία στον ηλεκτρισμό των σπιτιών μας. Αξίζει σίγουρα να σκεφτούμε πόσα έχει να προσφέρει.

Δυστυχώς όμως, όπως όλα τα κερδοφόρα και εκμεταλλεύσιμα πράγματα σε μια καπιταλιστική κοινωνία, θα γίνει ακριβό και απρόσιτο για το μέσο άνθρωπο, πολύ σύντομα.

Ίσως οι έξυπνοι από εμάς να μάθουν, να ανεξαρτητοποιηθούν και να φροντίσουν τον εαυτό τους, χωρίς βοήθεια από βιομηχανίες.

Μπορεί ακόμη, ο ήλιος να μην καταφέρει να μας βοηθήσει και να αποβεί κάτι μοιραίο για το είδος μας. 

Μια φράση που χρησιμοποίησε ένας γνωστός μου μια φορά κι ακόμη μου έχει μείνει είναι πως, ‘είμαστε η γενιά που γεννήθηκε πολύ αργά για να εξερευνήσει τη γη, αλλά πολύ νωρίς για να γνωρίσει το διάστημα’. 

Δε ξέρω αν την άκουσε κι αυτός από κάπου, αλλά αυτό που θέλω να πω, είναι πως ίσως δεν θα προλάβουμε να ζήσουμε κάτι καινούριο, αλλά μπορεί να καταφέρουμε να σώσουμε κάτι παλιό.

Δεν εννοώ πως η μοίρα του σύμπαντος περνάει από τα χέρια μας, αυτό είναι που θέλουν κάποιοι κάποιοι να πιστεύουμε.

Όταν όμως, όλη η ελπίδα έχει χαθεί και οι υποτιθέμενοι σωτήρες μας φύγουν, ίσως εκτός πλανήτη, τότε μπορεί να αρχίσει στα αλήθεια η ελευθερία μας. 

Πως συνδέονται όλα αυτά όμως με τον ήλιο και πως μπορούμε εμείς, οι μικρές κουκκίδες, να συμβάλλουμε στο οτιδήποτε σπουδαίο;

Μια μέρα, ελπίζω να είναι ηλιόλουστη, αν υπάρχει ζωή στον πλανήτη και πνοή στους πνεύμονές μας θα είναι ηλιόλουστη, δε θα υπάρχει πολύτιμο μέταλλο, έλαιο ή σπάνιο είδος προς εκμετάλλευση και η ίδια η ζωή θα μοιάζει σαν προϊστορικό παραμύθι, όσοι μπορούν θα φύγουν από τη γη. 

Τότε ο μόνος μας ηγέτης θα παραμείνει ο ήλιος, κι όλα θα ήταν όπως παλιά. Το μόνο που θέλω να ελπίζω είναι πως το μέλλον δε θα γίνει μια επανάληψη των λαθών μας, και να γίνει βέβαια, δε θα ζω για να πω την ιστορία.

Μπορεί αυτά να μη βγάζουν νόημα, δε νομίζω πως βγάζουν και σε μένα ιδιαίτερο νόημα, αλλά θέλω να θυμάστε πως ο ήλιος είναι ζωντανός, κι όσο ζει, το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς.

Συντάκτης: Μυρτώ Οικονομάκου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.