Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ζωγράφος καθώς και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Αποτέλεσε μέλος της περίφημης «γενιάς του τριάντα» …
Ο Έρωτας μέσα από τα μάτια του Οδυσσέα Ελύτη
Ο έρωτας αποτελεί βασικό κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, γι’ αυτό και έχει απασχολήσει ιδιαίτερα ποιητές και πεζογράφους από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η νεοελληνική λογοτεχνία επηρεάστηκε τόσο από το δημοτικό τραγούδι, όσο και από την ερωτική μαντινάδα, που ασχολήθηκαν με τη θεματική τού έρωτα.
Αφορμή για τη συγγραφή λογοτεχνικών και ποιητικών έργων είναι συνήθως τα προσωπικά βιώματα του κάθε ποιητή ή πεζογράφου, τα οποία μέσω της λογοτεχνίας εξωτερικεύονται και εκφράζουν τις δικές του ανησυχίες.
Τα ερωτικά ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη
Ο Οδυσσέας Ελύτης υπήρξε ένας από τους ποιητές της γενιάς του ’30 που ασχολήθηκε εκτενώς με τη θεματική του έρωτα. Είναι ένα θέμα το οποίο εμφανίζεται συχνά στην ποίησή του, καθώς έχει έντονη παρουσία στη ζωή του. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζει τον έρωτα ως ένα συναίσθημα το οποίο του έχει προκαλέσει πολύ πόνο, καθώς οι ερωτικές του σχέσεις καταλήγουν σε χωρισμό ή ακόμα και σε θάνατο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο έρωτας στη λογοτεχνία και όχι μόνο…
Διαβάζοντας τα ερωτικά του ποιήματα, διαπιστώνει κανείς μια διάχυτη μελαγχολία, έναν συνεχή αποχωρισμό από το αντικείμενο του πόθου. Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός ότι οι περισσότερες ερωτικές του περιπέτειες έχουν ως φόντο τη θάλασσα και το καλοκαίρι.
Παρακάτω ακολουθούν μερικοί από τους πιο ερωτικούς στίχους τού ποιητή:
«Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα. »
(Δεύτερη Φύση – Επίγραμμα)
«Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων – Μα που γύριζες»
(Η Μαρίνα των βράχων)
«Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής
γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.»
(Μαρία Νεφέλη)
«Σ’ έκανα πουκάμισό μου
σε φορώ και περπατάω
Με το σώμα το μισό μου
στο δικό σου που κρατάω»
(Τα Ρω του Έρωτα)
«Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος…»
(Το Μονόγραμμα)
