Ο αέναος χορός της φύσης

Όλοι έχουμε μέσα μας το φως και το σκοτάδι, την αρσενική και θηλυκή ποιότητα.

Στις ανατολικές φιλοσοφίες η θηλυκή ενέργεια συνδέεται με τη σελήνη, το σκοτάδι και την δεκτικότητα/παθητικότητα. Η αρσενική ενέργεια, από την άλλη, με τον ήλιο, το φως και την ενεργητικότητα/δράση. Το ζευγάρι των αντιθέτων ονομάζεται στον Ταοϊσμό Yin και Yang αντίστοιχα, ενώ στο σύστημα της Γιόγκα αναφέρονται ως  δύο αγωγοί ενέργειας Ida – σεληνιακό κανάλι-  και Pingala- ηλιακό κανάλι- εκατέρωθεν του κεντρικού καναλιού Sushumna που στο φυσικό σώμα συνδέεται με τη σπονδυλική μας στήλη.

Όπως στην καθημερινή μας ζωή δεν μπορούμε να φανταστούμε την ημέρα χωρίς την επακόλουθη εναλλαγή της από τη νύχτα, έτσι και στην ψυχική σφαίρα και οι δύο αυτές ποιότητες έχουν  ζωτική σημασία για μια ισορροπημένη αίσθηση του εαυτού.

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να σε προσκαλέσω σε μια συνειδητή καταβύθιση στα σκοτάδια της ύπαρξης σου.  Πόσο πρόθυμος/η είσαι να αναγνωρίσεις τις μύχιες επιθυμίες σου; Να παραδεχτείς τους φόβους και τις ελλείψεις που νιώθεις να σε στροβιλίζουν κάποιες στιγμές; Και πάνω απ’όλα πόσο έτοιμος/η να εισακούσεις την πανανθρώπινη ανάγκη για αγάπη, την λεπτοφυέστερη και πιο δυναμωτική τροφή για το είναι μας;

Σου μιλώ και νιώθω κάτι μέσα μου να ραγίζει. Γιατί γίνεσαι καθρέφτης όπου αντανακλάται η ίδια ελπίδα και ταυτόχρονα απελπισία που χρωματίζει κάθε φορά και με διαφορετική απόχρωση τα φύλλα της καρδιάς που τρεμοπαίζουν όπως τα φυσάει ο άνεμος στον ρου της ζωής, σε αυτό το παιχνίδι που ονομάζουμε ύπαρξη.

Και σε κάθε μικρό ράγισμα γίνεσαι όλο και πιο ευάλωτος, όλο και πιο αθώος καθώς αποτινάζεις από πάνω σου τις ψεύτικες ταμπέλες, δήθεν ανάγκες και καθωσπρέπει επιταγές που έχουν συσσωρευτεί ανά τα χρόνια σαν δεύτερο δέρμα, άλλοτε προστατευτικός φλοιός και άλλοτε διαχωριστικό τείχος από όλα εκείνα που αγαπάς, αλλά φοβάσαι να αγγίξεις. Είναι που νιώθεις ακόμα τόσο μικρός και αδύναμος, σχεδόν δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ονειρευτεί και να παλέψει για αυτά που η καρδιά ποθεί σαν να μην πιστεύεις ότι σου αξίζουν.

Αλλά όταν μπορείς με μάτια ανοιχτά και καρδιά ζεστή να αναγνωρίσεις όλα αυτά τα σημάδια που έχουν χαραχτεί μέσα σου, να παραδεχτείς ότι ο καθένας πορεύεται σε αυτό το μονοπάτι  με τις δικές του πληγές και νίκες και να σταθείς όρθιος, ευάλωτος μα γεμάτος αγάπη, τότε είναι που έχεις κερδίσει έστω προσωρινά τα σκοτάδια και μπορείς να αφήσεις το φως να ξεχυθεί από μέσα σου, να γίνει οδηγός και φύλακας-άγγελός σου.

«Ο μεγαλύτερος φόβος μας δεν είναι ότι είμαστε ανεπαρκείς αλλά ότι είμαστε πανίσχυροι.
Είναι το φως, όχι το σκοτάδι μας που μας φοβίζει περισσότερο. Αναρωτιόμαστε: ποιός είμαι εγώ για να λάμπω, γεμάτος ταλέντο και ομορφιά;

Το να το παίζεις μικρός δεν βοηθά το σύνολο, δε υπάρχει καμία σοφία στο να συρρικνώνεσαι για να μην νιώθουν ανασφαλείς οι άνθρωποι γύρω σου.

Γεννήθηκες για να εκδηλωθεί η θεϊκότητα που κρύβεις μέσα σου. Η οποία δεν βρίσκεται μονάχα σε κάποιους αλλά μέσα σε όλους μας. Και καθώς αφήνουμε το φως μας να λάμψει, υποσυνείδητα δίνουμε το ελεύθερο και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Καθώς ελευθερωνόμαστε από τους φόβους μας, η παρουσία μας αυτομάτως ελευθερώνει και τους γύρω μας.»

Marianne Williamson, απόσπασμα από το βιβλίο ‘Επιστροφή στην αγάπη’

Συντάκτης: Αλεξία Νταλούκα,

Influence:

Απόφοιτη Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ, απολαμβάνει να ακροβατεί ανάμεσα από στάσεις της γιόγκα και χορευτικές συν-κινήσεις…