Νορβηγικό δάσος
Σε αυτό το μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, παρακολουθούμε τη ζωή ενός Ιάπωνα φοιτητή στα εφηβικά και τα πρώτα ακαδημαϊκά του βήματα. Είναι φοιτητής στο Τόκιο, μακριά από το μέρος όπου μεγάλωσε. Καταγράφεται η ερωτική του ζωή που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο γυναίκες.
Ενώ βρίσκεται έφηβος στο μέρος όπου γεννήθηκε, μας περιγράφει την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσει με τον πολύ στενό – αδελφικό – του φίλο και την κοπέλα αυτού. Κάποια στιγμή χάνει το φίλο του και απομονώνεται από την κοπέλα, με την οποία είναι ερωτευμένος. Όταν πηγαίνει φοιτητής στο Τόκιο, γνωρίζει μια νέα γυναίκα, φοιτήτρια και εκείνη. Όταν επανεμφανίζεται ο παλιός του έρωτας από την εφηβεία, αρχίζει μια παράλληλη ζωή ανάμεσα στο δίπολο που του δημιουργούν οι δύο γυναίκες. Μπερδεμένος και ερωτευμένος με τη μία και γοητευμένος από την άλλη, περιπλανιέται στην πόλη και προσπαθεί, ζώντας παράλληλα πράγματα και με τις δύο, να κατασταλάξει μέσα του. Τελικά η ίδια η ζωή τον οδηγεί σε μία απόφαση που είναι «λυτρωτική», κυρίως για τον ίδιο, αφού οι δύο παράλληλες ιστορίες τον έχουν αδειάσει ψυχικά. Στο τέλος, τον βλέπουμε αισιόδοξο για το μέλλον να αρχίζει το ταξίδι προς τον έρωτα που του έμεινε.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι, κάνοντας μεγάλη αίσθηση με αυτή την ιστορία στη χώρα του, ουσιαστικά κάνει τη μεγάλη είσοδό του στην παγκόσμια λογοτεχνία. Η πλοκή του βιβλίου του φαίνεται να είναι απλοϊκή και τετριμμένη. Ένα ερωτικό τρίγωνο, που γύρω του αναπτύσσονται κάποιοι χαρακτήρες και παρουσιάζονται κάποια περιστατικά από τις ζωές τους. Ο συγγραφέας είναι πολύ οξυδερκής και ουσιαστικά αυτό που μας δίνει είναι μια αλληγορία του σύγχρονου ανθρώπου. Ο ήρωας του βρίσκεται σε μια μεγαλούπολη, μόνος και περιπλανώμενος. Οι δύο γυναίκες που βρίσκονται στη ζωή του είναι εκ διαμέτρου αντίθετες: η μία συνεσταλμένη, με καταπιεσμένα θέλω, παραδομένη στην ηθική της παλιάς, κλειστής κοινωνίας του χωριού, η άλλη απελευθερωμένη, δυναμική, έτοιμη να απολαύσει κάθε εμπειρία που θα της προσφέρει η μεγάλη πόλη.
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε μια παλιά πνευματική ηθική και σε μια νέα ηθική, περισσότερο υλιστική. Ο Βατανάμπε δεν μπορεί να επιλέξει ποια από τις δύο γυναίκες θέλει στη ζωή του. Συνεπαρμένος από το σύγχρονο τρόπο ζωής στο Τόκιο, ταιριάζει με τη Μιντόρι που μπορεί να του προσφέρει εμπειρίες συγχρονισμένες με το ρυθμό της εποχής, εκμοντερνισμένες και απελευθερωμένες από τις βαριές παραδόσεις. Η Ναόκο από την άλλη πρεσβεύει μια παραδοσιακή ηθική, πιστή στην πνευματικότητα και αποκομμένη από τον υλιστικό νέο πολιτισμό. Η ίδια η ζωή οδηγεί το Βατανάμπε στην αγκαλιά της Μιντόρι.
Ο συγγραφέας επιλέγει να σπρώξει τον ήρωα του στο μέλλον παρά να τον κρατήσει καλυμμένο σε έναν τρόπο ζωής που απέχει από την κοινωνία όπου ζει. Μόνο το μέλλον μπορεί να δείξει αν η επιλογή του είναι ορθή, αν καταφέρει να ευτυχήσει ο ήρωας του. Τελειώνοντας το βιβλίο ο συγγραφέας αφήνει τον αναγνώστη να αναζητήσει τη δική του Μιντόρι.
Το βιβλίο μας εντάσσει σε ένα πλαίσιο κριτικής και προβληματισμού για το «νέο» κόσμο. Ο ήρωας είχε επιλέξει τη Ναόκο, αλλά η ζωή δεν τον άφησε να πάει κοντά της. Ουσιαστικά η κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει μια τέτοια ηθική και την περιθωριοποιεί. Τελειώνοντας ο αναγνώστης το βιβλίο, αισθάνεται μια γλυκιά και ελπιδοφόρα πνοή. Κοιτώντας ξανά πίσω στις σελίδες αυτού που μόλις διάβασε όμως, αρχίζει να σβήνει το χαμόγελο του και αναρωτιέται πού τελικά μπορεί να τον οδηγήσει η μοντέρνα, γρήγορη και αποξενωμένη κοινωνία.
