Μπορούμε πράγματι να εκτιμήσουμε την ομορφιά;

Όπως είχε πει και ο Κομφούκιος, τα πάντα έχουν ομορφιά αλλά δεν την βλέπουν όλοι. Εμείς άραγε μπορούμε να εκτιμήσουμε την πραγματική ομορφιά; Αυτή την που κρύβουν οι άνθρωποι, η φύση και τα ζώα; Μπορούμε να δούμε την ομορφιά ενός ποιήματος ή ενός τραγουδιού; Την ομορφιά μιας κίνησης, ενός βλέμματος;

Η σημερινή κοινωνία όπως έχει διαμορφωθεί θεωρεί πως πρέπει κάθε άνθρωπος να έχει τέλεια σωματική διάπλαση και να ακολουθεί πιστά τις επιταγές της μόδας για να είναι ελκυστικός. Δημιουργεί τόσα πρέπει και τόση επιφάνεια στον κόσμο που οι περισσότεροι νέοι νιώθουν όλο και πιο ανασφαλείς. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται καθρέφτη για να δει την ομορφιά του. Η ομορφιά του αντανακλάται στα μάτια όσων τον εκτιμούν. Δεν χρειάζεται ούτε ακριβά ρούχα, ούτε μακιγιάζ για να ομορφύνει.

Πρόσφατα είχα διαβάσει ένα απόσπασμα ενός παραμυθιού το οποίο έλεγε..

«Ήταν κάποτε μια οικογένεια βασιλιάδων που δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί. Κάποια στιγμή μια νεράιδα τους λυπήθηκε και αποφάσισε να τους δώσει αυτό το δώρο. Τους ρώτησε λοιπόν πως θέλουν να είναι το παιδί τους και αυτοί ζήτησαν να είναι υγιές, έξυπνο, δυνατό, γενναίο, ευγενικό, καλόψυχο και γενικώς να έχει όλα τα χαρίσματα που θα μπορούσε να έχει ένας πλήρως ευνοημένος από την φύση άνθρωπος.

Όταν έφυγε η νεράιδα συνειδητοποίησαν ότι είχαν ξεχάσει να ζητήσουν να είναι και όμορφο. Έτρεξαν να την προλάβουν για να της ζητήσουν να το προσθέσει και αυτό, αλλά τότε η νεράιδα τους είπε ότι ήταν πολύ αργά και πως οι χάρες είχαν ήδη δοθεί. Είχαν μεγάλη στεναχώρια και επειδή η νεράιδα τους λυπήθηκε τους είπε το εξής: Το παιδί σας μπορεί να μη γεννηθεί όμορφο, όμως να ξέρετε πως όποιος το αγαπήσει πραγματικά θα το βλέπει πανέμορφο.

Έτσι και έγινε. Γεννήθηκε πολύ άσχημο όμως με τα χαρίσματα που είχε και με την καλοσύνη του γινόταν πάντα αγαπητό από όλους και κανένας δεν μπορούσε να δει την ασχήμια του. Όλοι όμως τον έβλεπαν σαν τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου».

Όπως και να έχει σε αυτή την ζωή δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους και αυτό δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε στους στόχους μας. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως όταν κάποιος δεν μας θεωρεί όμορφους, δεν σημαίνει πως εμείς δεν είμαστε.

Όταν έχουμε σαν στόχο να αρέσουμε σε όλους, η αξία μας και η διάθεσή μας θα καθορίζεται πάντα από τους άλλους. Ας αφήσουμε επιτέλους όλα τα αντίγραφα και ας γίνουμε επιτέλους οι εαυτοί μας. Η εξέλιξη είναι κάτι που αφορά μόνο εμάς και κανέναν άλλον.

Μην φοβάσαι τις για σένα «άσχημες» μέρες σου. Αυτές δηλαδή που μπορεί να έχεις σπυράκια ή τις μέρες που το μαλλί σου δεν θα στέκεται όπως το θες. Αυτές οι μέρες είναι κομμάτι του εαυτού σου. Αγάπησε τες και να θυμάσαι. Είμαστε αυτό που αισθανόμαστε. Οι άλλοι βλέπουν αυτό που εμείς τους αφήνουμε να δουν.

Χρειαζόμαστε μια ομορφιά που να μην βασίζεται στο τι σας λέει ο καθρέφτης σας και τα πρότυπα ομορφιάς. Υπάρχει μια ομορφιά που δεν στηρίζεται σε είδωλα, μόδα και μάρκετινγκ. Η ανεπιτήδευτη ομορφιά. Να είστε εσείς. Να είστε αληθινές.

Συντάκτης: Νάνσυ Παπαδοπούλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.