Μισό χρόνο στο σκοτάδι

Ενώ στις περισσότερες χώρες του πλανήτη μας υπάρχει ένα ‘’πρωτόκολλο’’ ως προς τον προγραμματισμό του καθημερινού τρόπου ζωής, η Αρκτική και Ανταρκτική, από την άλλη, αποτελούν δύο ξεχωριστές περιπτώσεις, στις οποίες ο ήλιος αργεί να εμφανιστεί έως και έξι (6) μήνες.

Ναι, καλά διαβάσατε! Δείτε το λόγο:

Εντός των ορίων όπου επικρατούν οι δύο πολικές ζώνες της γης (Αρκτική και Ανταρκτική), συναντάται το φαινόμενο της πολικής νύχτας και αντίστοιχα της ημέρας. Η νύχτα και η ημέρα ονομάζονται με τον παραπάνω όρο «πολική», ώστε να προσδιοριστεί η ιδιαιτερότητα που διαθέτουν, καθώς το κάθε χρονικό διάστημα διαρκεί έως και 6 μήνες. Αυτό συμβαίνει λόγω του γεωγραφικού πλάτους, δηλαδή όσο πιο κοντά βρίσκονται περιοχές στο Βόρειο Πόλο τόσο περισσότερη είναι και η διάρκεια.

Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου

Με τον προαναφερθέντα ορισμό, όπως εύλογα διαπιστώνεται, εφόσον η πολική ημέρα διαρκεί πολυάριθμα εικοσιτετράωρα, αυτό σημαίνει, πως ο κόσμος εκεί ακόμα και όταν κοιμάται, έχει το ‘’φως ανοιχτό’’, με απλούστερα λόγια ο ήλιος συνεχίζει να λάμπει και τα μεσάνυχτα. Κάτι παράδοξο για οποιονδήποτε τρίτο, μπροστά σε αυτό το θέαμα, που είναι μαθημένος σε αλλιώτικες συνθήκες διαβίωσης.

Γεγονός ανάλογο παρατηρείται και στις λεγόμενες «Λευκές νύχτες», όπου ο ήλιος ίσα που πέφτει κάτω από τον ορίζοντα, αλλά οι ακτίνες του συνεχίζουν να φέγγουν στον ουρανό, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γίνεται αισθητό.

Μία από τις περιοχές που βρίσκονται εντός του κύκλου της πολικής ζώνης είναι και το Longyearbyen:

Πρόκειται για μία πόλη στη Νορβηγία με λίγους μόνιμους κατοίκους, η οποία σκεπάζεται υπό το φως της νύχτας για τέσσερις ολόκληρους μήνες. Εκεί οι ντόπιοι είναι καλά εξοπλισμένοι με όπλα, σε περίπτωση ‘’αναμέτρησης’’ με κάποια πολική αρκούδα. Η ζωή γι’ αυτούς φαίνεται πολύ φυσιολογική, οι υποχρεώσεις τους πραγματοποιούνται με φακό στο κεφάλι για τις σκοτεινές νύχτες του Χειμώνα, ενώ με πάμπολλες εξόδους από το σπίτι τους περνούν το καλοκαίρι, όπου το φως του ήλιου ‘’θερίζει’’.

Σε αυτή την πόλη κυριαρχεί ένα απέραντο ψύχος και ένας ατελείωτος πάγος, λόγος για τον οποίο είθισται να απαγορεύεται κάποιος να πεθαίνει εκεί. Για την ακρίβεια, όταν κάποιος είναι μελλοθάνατος προτείνεται η μεταφορά του κάπου μακριά και αποφεύγεται έντονα στο Longyearbyen, καθώς οι συνθήκες πολικού ψύχους δεν βοηθούν στη φυσική αποσύνθεση του σώματος.

Παρόμοια κατάσταση ισχύει και σε μία γέννηση, παρά την ύπαρξη κτιρίων ιατρικής περίθαλψης, οι ετοιμόγεννες γυναίκες παραπέμπονται σε άλλα μέρη, με πιο ανθρώπινα κλίματα για την υγιή έκβαση των πραγμάτων.

Συντάκτης: Μαρία Τατιάνα Πινακούλα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.