Μην ξεχάσω να (με) ακούω όπως θέλω να με ακούνε

Όλοι μας ενδόμυχα θέλουμε να «κρέμονται από τα χείλη» μας, σωστά; Εμείς, όμως, δίνουμε αμέριστη την προσοχή στον συνομιλητή μας, που πασχίζει να μεταδώσει ένα μήνυμα; Ας εξασκηθούμε «ακούγοντας» καταρχάς τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες ως πρώτο μάθημα για την ενεργητική ακρόαση.

Από πολύ μικρή ηλικία διδασκόμαστε την αξία της ενεργητικής ακρόασης. Την αξία τού να ακούμε προσεκτικά τα όσα μας μεταφέρει ο συνομιλητής. Πρόκειται για μια αναμφίβολα σπουδαία ικανότητα που ευνοεί και τα δύο μέρη μιας συζήτησης: τόσο ο ομιλητής νιώθει ότι τα όσα μοιράζεται βρίσκουν ανταπόκριση αλλά, και ο δέκτης αισθάνεται σημαντικός, δεδομένου ότι κάποιος έχει επιλέξει να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες μαζί του, αλλά και να μεταφέρει.

Δούναι και λαβείν σκέψεων και εμπειριών, επιθυμιών και συναισθημάτων

Πολύτιμο και σημαντικό επομένως, να ακούμε, αλλά και να μας ακούν. Να ακούμε προσεκτικά, να ακούμε με σεβασμό αλλά και κριτικά τα όσα κάποιος/οι θέλουν να μοιραστούν. Από την άλλη, ας μοιραζόμαστε με ειλικρίνεια και ευγένεια τα όσα θέλουμε από πλευράς μας να ακουστούν.

Στη πορεία της ζωής μας, πολλά θα ακούσουμε και πολλά θα νιώσουμε ότι έχουμε την ανάγκη να ακουστούν. Θα ακούσουμε ανθρώπους να μας συμβουλεύουν με σοφία, να μας υποστηρίζουν με λόγια τρυφερά, θα ακούσουμε αλήθειες, θα ακούσουμε όμορφες μουσικές, γέλια, την καρδιά μας να χτυπά από έρωτα… Θα ακούσουμε ιστορίες αλλά και κλάματα, θρήνους, λόγια που θα μας πληγώσουν και ενίοτε ψέματα και ανακρίβειες.

«Τα λόγια πετούν», αλλά όχι χωρίς να αφήνουν ίχνη

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, από τη δική μας πλευρά, θα θελήσουμε να ακουστούν οι  εμπειρίες,  τα συναισθήματα και εν γένει τα όσα -για μας- αξίζει να ειπωθούν. Πριν όμως, θελήσουμε να μοιραστούμε και να ακουστούμε ας αναλογιστούμε τον αντίκτυπο των λεγόμενών μας στον εκάστοτε δέκτη. Όταν θα έχουμε την συναίσθηση ότι όσα λέμε έχουμε πάντα αντίκτυπο, είτε είναι εμφανές είτε όχι, τότε μόνο θα έχουμε γίνει όχι μόνο καλοί συνομιλητές, αλλά και καλοί ακροατές.

Διαβάστε ακόμα: «Οι λέξεις φταίνε»: Ποια είναι η δύναμή τους και γιατί πρέπει να προσέχουμε τι λέμε;

Ακροατές του ίδιου μας του εαυτού

Εφόσον, λοιπόν, ακούσαμε και μας άκουσαν, μήπως ήρθε η στιγμή να «μας» ακούσουμε; Ναι, να γίνουμε ενεργητικοί ακροατές του ίδιου μας του εαυτού. Να μάθουμε να ακούμε το σώμα μας, τη ψυχή μας, την καρδιά μας, τα συναισθήματά μας και τις ανάγκες μας. Πολλές φορές το σώμα μας, μας μιλάει και πολλές φορές, μας φωνάζει ότι δεν έχει άλλη δύναμή και αντοχές, ότι είναι εξαντλημένο και θέλει απλά να ξεκουραστεί. Και εμείς τι κάνουμε, ακούμε το σώμα μας ή κλείνουμε τα αυτιά μας; Ή ακόμη χειρότερα προσποιούμαστε ότι δεν ακούμε και «μας» πείθουμε ότι μπορούμε να αντέξουμε και άλλο φόρτο εργασίας  και άλλη κούραση και άλλο άγχος;

Μα στην ανάγκη τους να ακουστούν και να ζητήσουν βοήθεια, το σώμα και η ψυχή φωνάζουν όλο και πιο δυνατά, φωνάζουν με ψυχοσωματικά και αυτοάνοσα νοσήματα και μόνο τότε, ίσως, κάνουμε μια προσπάθεια να «μας» ακούσουμε. Να ακούσουμε τα «θέλω» μας, να ακούσουμε την αλήθεια μας, τις ανάγκες μας, τα όνειρά μας και την καρδιά μας. Τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να «μας» ακούσουμε, τότε θα έχουμε κατακτήσει τον τίτλο του καλύτερου ακροατή. Του ακροατή που πρώτα ακούει τον ίδιο του τον εαυτό, το σώμα του και την ψυχή του, που σέβεται τα όσα ο ίδιος ο εαυτός επιλέγει να του πει και όντας προσεκτικός ακροατής προβαίνει στα όσα ο εαυτός του έχει υποδείξει.

Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να ακουστούμε αλλά και για να μάθουμε να ακούμε πρέπει πρώτα από όλα να μάθουμε να «μας» ακούμε. Αυτή είναι η δική μου συμβουλή, και θα ήθελα να ακουστεί. Να με ακούω λοιπόν, να σε ακούς και να μας ακούμε πρώτα, και μετά ανοίγει ο δρόμος προς την ενεργητική ακρόαση.

Συντάκτης: Σοφία Σανή, Κοινωνική λειτουργός

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.