Μια φορά και ένα μπορώ

Μια φορά πριν από πολύ καιρό ο William Shakespeare είχε πει την πολυαγαπημένη φράση, «μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς για αγάπη».

Το βιβλίο της Ρενέ φαίνεται πως όχι μόνο έχει καταφέρει να ζήσει και να αντιμετωπίσει τον έρωτα, αλλά δείχνει πως προσπαθεί να τον ισορροπήσει σε έναν κόσμο που συνεχώς βιάζεται. Φυσικά σαν βαθιά ρομαντική, προτιμά να ζει για τους φανταστικούς κόσμους που δημιουργούνται από το πουθενά.

Το βιβλίο συστήνεται ως ένα παραμύθι πραγματικότητας δυο πολύ ερωτευμένων. “Μία φορά κι ένα μπορώ”: ένα σκληρό και ταυτόχρονα εύθραυστο παραμύθι για δύο, που απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο έμοιαζαν με ένα. Ο πρωταγωνιστής, προσπαθώντας να δημιουργήσει έναν βαθύτερο τρόπο επικοινωνίας με τη μούσα του, αποφασίζει να της γράφει αδιαλείπτως κάθε μέρα στο δικό τους χρόνο. Μία ιστορία 365 ημερών βασισμένη σε αληθινά γεγονότα!

Η Ρενέ Στυλιαρά μπορεί να είναι μόνο 25, αλλά θα έλεγε κανείς πως έχει καταφέρει ήδη αρκετά. Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει τρία βιβλία, ενώ έχει γράψει και στίχους τραγουδιών. Ένα χρόνο πριν παραχώρησε μια ομιλία στο TEDxAUTH με τίτλο «Once upon I can», όπου μίλησε για το παραμύθι πραγματικότητας και τις όσες εμπειρίες έχει ζήσει στο ταξίδι αυτό.

Είναι ένα βιβλίο ημερολογιακού χαρακτήρα, γεμάτο συναισθήματα και όμορφες εικόνες. Είναι ίσως λίγο δύσκολο να το δεις με κρητικό μάτι και αποστασιοποιημένα, μιας και η ταύτιση που θα νιώθεις με τον πρωταγωνιστή θα σε ακολουθεί μέχρι και την τελευταία σελίδα.

Όπως λέει άλλωστε, ο έρωτας χρειάζεται κάτι που να μας διαφεύγει, για να είναι γνώριμος αλλά όχι ήδη γνωστός.

Ημέρα 9.

“Εγώ πάντως, αν με ρωτούσες για τον παράδεισο και πως τον φαντάζομαι, ονειρευόμουν ένα οποιοδήποτε μέρος μαζί σου.

Θα παίρναμε μαζί τις λέξεις μου, τα σχέδιά σου και κάτι ακόμα πολύ δικό σου αγαπημένο. Θα είχε τον καιρό που μ’ αρέσει περισσότερο, θα είχε νερό και αέρα και το ποτήρι μου θα ήταν πάντα γεμάτο…”

Είναι ένα βιβλίο συναισθημάτων που μπορεί να σε παρασύρει με μεγάλη ευκολία σε έναν λίγο διαφορετικό κόσμο, όπου οι τρελά ερωτευμένοι έχουν ελπίδες να είναι μαζί.

Το πάθος, η ένταση και η ειλικρίνεια κυριαρχούν σε όλες τις σελίδες και μειώνουν κάθε απόσταση που μπορεί να υπάρχει. Ένα βροχερό απόγευμα με καφέ και το βιβλίο αυτό ίσως να φαντάζει παράδεισος. Μπορεί να σου κρατήσει παρέα και να σε ταξιδέψει ταυτόχρονα, ενώ έχει την δύναμη να σε κάνει να ερωτευτείς ξανά χωρίς φόβο και με περισσότερη δύναμη.

Προσωπικά νιώθω πως ενώ η γραφή της αγγίζει θέματα που συνήθως καίνε τους περισσότερους ανθρώπους, χρησιμοποιείται με έναν τρόπο που εν τέλει δρα κάπως θεραπευτικά και δεν πονάει τόσο τις πληγές τους. Άλλωστε θα έλεγε κανείς πως το νόημα της ποίησης και αυτών των κειμένων είναι να προάγουν το όποιο συναίσθημα με έναν γλυκό πόνο που δεν σε κατασπαράζει στο τέλος, αλλά σε αφήνει να ζήσεις.

Και για όσους αμφιβάλλουν και είναι αντίθετοι με τον τίτλο του βιβλίου ή έστω δύσπιστοι θα κλείσω με έναν στίχο της.

«Δεν υπάρχει ανεκπλήρωτος έρωτας, υπάρχουν εκπληρωμένοι φόβοι».

Συντάκτης: Νάνσυ Παπαδοπούλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.