Μάρβιν Γκέι, ένας άδοξος και άτυχος άγγελος

Το άρθρο μας είναι αφιερωμένο στον Μάρβιν Γκέι, με το αγγελικό πρόσωπο, που πάλεψε μέχρι τέλους με τους δικούς του δαίμονες, ηττήθηκε αλλά και λυτρώθηκε συγχρόνως. Ένα είναι σίγουρο, πως άφησε μια μεγάλη παρακαταθήκη στην soul μουσική.

Ανάμεσα σε όλα τα είδη της μουσικής βιομηχανίας, ο Μάρβιν Γκέι (Marvin Gaye) μάς δίδαξε την αξία της soul. Ήταν μια αγγελική φυσιογνωμία με γαλήνια φωνή που όμως, πίσω από τα φώτα, φανέρωνε μια άλλη προσωπικότητα, σκαιώδη και βίαιη.

Χρησιμοποίησε το «όνομα» του για να περάσει ευγενή μηνύματα 

Θυμάμαι στην εφηβεία μου, ανάμεσα στις ανήσυχες στιγμές μου μεταξύ Sabbath, N. Cave,  Metallica και Pink Floyd, έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος του περιοδικού ZOO με σαλόνι στον Μάρβιν Γκέι. Δεν είχα ξανακούσει το όνομα του τότε. Σήμερα και την soul μουσική του ακούω και κλασσική, και ρέγκε, και πάντα ροκ. Αυτά συμβαίνουν όσο ωριμάζεις. Διαβάζεις, μαθαίνεις, επηρεάζεσαι.

Κι επηρεάστηκα βαθιά διαβάζοντας για τον Μάρβιν Γκέι. Αυτό που μου κίνησε τότε το ενδιαφέρον ήταν η προσπάθεια του να χρησιμοποιήσει το όνομά του για να περάσει μηνύματα περί ειρήνης κι αγάπης. Η αγγελική φυσιογνωμία του και η φωνή του που γαλήνευε, μας δείχνουν πως τουλάχιστον το προσπάθησε. Προσπάθησε να πάει κόντρα στην όχι και τόσο ευγενική φύση του, όπως έγραψε η ιστορία, και να μας διδάξει την ηρεμία, την αγάπη, τον έρωτα.

Δύσκολη παιδική ηλικία και ξέσπασμα

Τι έγραψε η ιστορία, λοιπόν. Ναρκωτικά, ένα νόθο παιδί με την ανήλικη ανιψιά της γυναίκας του, βία. Ήταν βίαιος ή τον ώθησαν προς τα κει οι καταστάσεις; Αυτό μόνο η καρδούλα του το ξέρει. Μεγάλωσε σε ένα ταραχώδες περιβάλλον. Ο πατέρας του ήταν πεντικοστιανός ιερέας αλλά και cross-dresser. Έπινε, φώναζε, χτύπαγε. Χτύπαγε τα παιδιά του όταν αυτά δεν θυμόντουσαν κάποιο εδάφιο της Βίβλου. Τα άφηνε νηστικά έτσι ώστε να πλησιάσουν τον Θεό. Κι όπως είπε ο Γκέι  «ήταν σαν να ζεις με έναν σκληρό, αλλοπρόσαλλο και παντοδύναμο βασιλιά».

Και συμπλήρωσε πως «αν δεν ήταν η μάνα μου να με συνετίζει και να περηφανεύεται για την μουσική μου θα ήμουν άλλο ένα παιδί που αυτοκτόνησε». Δεν το έκανε. Όχι με τον τρόπο που ξέρουμε, δηλαδή. Τα φώτα, ο κόσμος, η καταξίωση έκαναν την καταπονημένη ψυχή του να ξεσπάσει. Κοκαΐνη, βίαιες συμπεριφορές, διαζύγιο, απεριόριστα χρέη κι ένα αλεξίσφαιρο που φορούσε στην σκηνή λέγοντας «θα πεθάνω, θα με δηλητηριάσουν ή θα με πυροβολήσουν».

Η άτυπη αυτοκτονία του από το χέρι του πατέρα του

Κι αυτό συνέβη. Γύρισε στο πατρικό του για να ξεπεράσει τους εθισμούς του και την κατάθλιψη. Κι ένα βράδυ ο πατέρας φώναζε στην μητέρα για κάποια χαμένα χαρτιά μιας ασφάλειας. Τα χρέη του τούς έπνιγαν κι ο πατέρας ούρλιαζε βρίζοντας. Ο Μάρβιν προς υπεράσπιση της μητέρας του άρχισε να γρονθοκοπεί και να κλοτσά τον πατέρα του. Ο πατέρας έκανε πίσω, κατέβηκε την σκάλα κι επέστρεψε κρατώντας στο χέρι ένα περίστροφο που ο Μάρβιν τού είχε αγοράσει. Και πυροβόλησε. Τρεις φορές στην καρδιά.

Σύμφωνα με τον αδερφό του, Frankie, πριν φύγει είπε κάτι τελευταίο. Είπε «πήρα αυτό που ήθελα. Δεν μπορούσα να το κάνω μόνος μου κι έτσι τον ανάγκασα να το κάνει αυτός». Οι μουσικές και η φωνή του γαληνεύουν ακόμα τις ψυχές μας. Η δική του ψυχή, όμως, αντιστεκόταν σθεναρά. Σ’ ευχαριστώ. Η soul (ψυχή) μουσική σου πάντα με ηρεμεί. Και η ιστορία σου πάντα θα με συγκινεί.

Συντάκτης: Νίκος Σέρβος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.