Άκου! Μη Μιλάς!
.jpg)
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους περισσότερους γονείς να ακούν τα παιδιά τους χωρίς να μιλάνε. Εννέα στους δέκα γονείς θα απαντήσουν πως είναι υποχρέωση του καλού γονιού να βρει λύση στα προβλήματα του παιδιού του. Σπεύδουμε λοιπόν να βομβαρδίσουμε το παιδί που μιλάει, με τις κατάλληλες λύσεις στα θέματα που θίγει. Άλλες πάλι φορές βρίσκουμε την ευκαιρία να βγάλουμε ένα μικρό κήρυγμα για τα «πρέπει» και «δεν πρέπει».
Τις περισσότερες φορές είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο να ακούσουμε με το στόμα κλειστό. Ένα «Χμμμ!» ή ένα «Αχαα!» είναι πολύ πιο χρήσιμα από όλα τα παραπάνω. Και αυτό γιατί συχνά τα παιδιά χρειάζονται να «αδειάσουν» το παράπονο, το φόβο, το θυμό, την ενόχληση σε κάποιον. Δεν θέλουν ούτε λύση ούτε κήρυγμα. Μας «συμφέρει» να είμαστε εμείς αυτός ο κάποιος.
Με τη σιωπή μας –ως γονείς- θα ενθαρρύνουμε την ανάγκη των παιδιών να μας θεωρούν καλούς ακροατές. Είναι βέβαιο πως θα θελήσουν να μας ξαναβάλουν στο ρόλο αυτό. Θα νοιώσουν ασφαλή, σημαντικά, μόνο και μόνο γιατί σεβαστήκαμε την ανάγκη τους να τα ακούσουμε. Θα εκπλαγείτε από το πόσο πιο ομιλητικά θα γίνουν τα παιδιά σας, αν εσείς πάψετε να μιλάτε, πόσο πιο κοντά θα μπορέσετε να έρθετε μαζί τους.
