Κολομβία, ένας επίγειος παράδεισος

Στη βορειοδυτική πλευρά της Λατινικής Αμερικής, πρωτεύουσα την Μπογκοτά βρίσκεται η Ενωμένη Δημοκρατία της Κολομβίας. Η Κολομβία είναι η γη των αντιθέσεων, αφού πρόκειται για μία χώρα απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, που όμως ταλαιπωρείται στο διηνεκές από την διεφθαρμένη διοίκηση, τη φτώχεια και την εγκληματικότητα.

Γεωγραφία

Συνορεύει στα Βορειοδυτικά με τον Παναμά, στα Βόρεια και Ανατολικά με τη Βενεζουέλα, στα Νότια με το Εκουαδόρ (σημερινό Περού) και στα ανατολικά με τη Βραζιλία. Κατατάσσεται στην τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής και είναι η τέταρτη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα μετά την Βραζιλία, την Αργεντινή και το Περού. Οι μεγαλύτερες πόλεις της βρίσκονται σε ορεινό υψόμετρο στο βόρειο μέρος των Άνδεων.

Βασικές πληροφορίες για τη χώρα

Ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 45.644.023 κατοίκους. Σημαντικό μέρος της οικονομίας της βασίζεται στην καλλιέργεια και την εξαγωγή του καφέ, του καπνού και της μπανάνας ενώ λειτουργεί και η μεταποιητική βιομηχανία από το 1930. Είναι επίσης μία χώρα με πλουτοπαραγωγικές πηγές και φυσικούς πόρους όπως είναι η βιομηχανία εκμετάλλευσης και εξαγωγής του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του άνθρακα και της ηλεκτρικής ενέργειας. Η επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η ισπανική, ενώ το 90% των κατοίκων ασπάζεται το Ρωμαιοκαθολικό χριστιανικό δόγμα, με την παράλληλη ύπαρξη μαρτύρων του Ιεχωβά και Μορμόνων.

Οι Κολομβιανοί πραγματοποιούν τις συναλλαγές τους με το επίσημο νόμισμα, το πέσος.

Κλίμα

Η Κολομβία, λόγω της γεωγραφικής της εγγύτητας με τον Ισημερινό, δεν έχει ομοιόμορφο κλίμα σ’ όλη της την έκταση, η οποία καταλαμβάνει περίπου 1.138.910 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το κολομβιανό κλίμα είναι τροπικό στα χαμηλά, ενώ πιο ψηλά γίνεται πιο ήπιο, και όταν υπερβαίνει κανείς τα 2.000 μέτρα, το κλίμα γίνεται πια εύκρατο. Ακόμη πιο ψηλά, προς τις κορυφές των Άνδεων το κλίμα αρχίζει να γίνεται τροπικό.

Ιστορική αναδρομή

Οι προϋπάρχοντες ιθαγενείς πληθυσμοί αποτελούνταν από τις φυλές των Μουίσκα, Κιμπάγια,Ταϊρόνα και άλλους. Στη σημερινή Μπογκοτά αναφέρονται για πρώτη φορά κοινότητες θηρευτών και κυνηγών των Ελ Άμπρα και Τεκενιάμα, το 10.000 π.Χ. Κατά την πρώτη χιλιετηρίδα π.Χ οι αυτόχθονες πληθυσμοί οργανώνουν το προηγμένο για την εποχή κοινωνικό και διοικητικό σύστημα των Κασικάσγος με ηγέτες τους κασίκες. Οι φυλή των Ταϊρόνας είχε αναπτύξει την πιο πολύπλοκη διοικητική δομή στις ακτές της Καραϊβικής, ενώ στα υψίπεδα της Μπογκοτά ευημερούσε ο πολιτισμός των Μουίσκας  με το πιο εξελιγμένο πολιτικό σύστημα μετά τον πολιτισμό των Ίνκας.

Το 1819 η Κολομβία κερδίζει την ανεξαρτησία της από τους Ισπανούς κατακτητές με την ονομασία Νέα Γρανάδα και πρωτεύουσά της τη Μπογκοτά.

Το 1499 ξεκινά η αποίκηση της γης της Κολομβίας από τους Ισπανούς.  Ισπανοί άποικοι φθάνουν στις νότιες ακτές της Καραϊβικής με αρχηγό τους τον Ροδρίγο ντε Μπαστίδας, ενώ το 1502 παρέπλευσε στη ακτή ο Χριστόφορος Κολόμβος που ονόμασε τη νέα γη. Το 16^ο αιώνα ξεκινά και η εισαγωγή Αμερικανών σκλάβων στη γη της Κολομβίας. Η ιστορία της Κολομβίας σηματοδοτείται από διαρκείς προσπάθειες απελευθέρωσης και ανεξαρτητοποίησης, τις οποίες διαδέχονται αιματηρές εμφύλιες συρράξεις. Το τελευταίο από τα πολλά απελευθερωτικά κινήματα ξεκίνησε το 1810, ύστερα από την ανεξαρτητοποίηση της νήσου Ισπανιόλα (σήμερα μοιράζεται από τη Δομικινικανική Δημοκρατία και την Αϊτή), το 1804.

Ηγέτες της Κολομβιανής επανάστασης υπήρξαν ο Σιμόν Μπολίβαρ και ο Φραντσίσκο ντε Πάουλα Σανταντέρ. Ο Μπολίβαρ χρημάτισε και πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Κολομβίας, ενώ ο Σανταντέρ αντιπρόεδρός της, και με τη μεταγενέστερη αποχώρηση του Μπολίβαρ, διετέλεσε επίσης Πρόεδρος. Η επανάσταση ολοκληρώθηκε το 1819 με την παραχώρηση της επικράτειας της Ισπανικής Αντιβασιλείας της Νέας Γρανάδα στη Δημοκρατία της Κολομβίας, της Βενεζουέλας και του Εκουαδόρ.

Το 1830 εξ αιτίας εσωτερικών διενέξεων, η Βενεζουέλα αποχώρησε από την περιοχή Κίτο, το σημερινό δηλαδή κράτος του Εκουαδόρ. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, το 1863 ιδρύθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Κολομβίας έως το 1886 οπότε και η χώρα μετονομάσθηκε οριστικά σε Δημοκρατία της Κολομβίας.

Καθοριστικός για την γεωπολιτική διαμόρφωση του κράτους της Κολομβίας υπήρξε ο Εμφύλιος Πόλεμος των Χιλίων Ημερών που διήρκεσε από το 1899 έως το 1902, ο οποίος οδήγησε στο διαχωρισμό του Παναμά το 1903 και την ίδρυσή του ως ανεξάρτητου κράτους. Ύστερα επήλθε στη χώρα σχετική πολιτική σταθερότητα η οποία διαταράχθηκε ξανά στα τέλη του 1950 με την αιματηρή σύρραξη που ονομάστηκε Λα Βιολένσια (Βία) που ξέσπασε λόγω διαφορών των δύο κυρίαρχων κομμάτων, του φιλελεύθερου και του συντηρητικού.

Σήμερα, η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός του Κράτους και της Κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από τις 20 Ιουνίου του 2010 πρόεδρος της Κολομβίας είναι ο Χουάν Μανουέλ Σάντος και αντιπρόεδρος ο Ανχελίνο Γκαρσόν. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από το Κογκρέσο, το οποίο αποτελείται από δύο σώματα, τη Γερουσία και τη Βουλή των αντιπροσώπων, ενώ η θητεία του Προέδρου της Κολομβίας είναι τετραετής.

Στην Κολομβία, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αναπτύχθηκαν καρτέλ ναρκωτικών τα οποία σε σημαντικό βαθμό μαστίζουν τον κοινωνικό ιστό και διαφθείρουν τα όργανα της διοίκησης και της κυβέρνησης. Το καρτέλ Μεδεγίν με αρχηγό τον «βαρώνο της κοκαΐνης»  Πάμπλο Εσκομπάρ και το καρτέλ Κάλι,  το οποίο ανέλαβε την πρωτιά στον κόσμο της εγκληματικότητας μετά το θάνατο του Εσκομπάρ το Δεκέμβριο του 1993,  είχαν παρουσία στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή με άμεσο, αλλά κυρίως με  έμμεσους τρόπους, πυροδοτώντας με συντηρώντας ένοπλες ομάδες που συντηρούσαν και συντηρούν τον κύκλο της εξαθλίωσης και της βίας.

Παρά την πολύπαθη ιστορία της η Κολομβία παραμένει ένα ζωντανό κράτος με ζεστούς και φιλόξενους κατοίκους και παραδεισένια αξιοθέατα. Η πόλη Cartagena, Καρταχένα  είναι ένα περιτοιχισμένο ιστορικό λιμάνι της Καραϊβικής και πολύφημη για το συνδυασμό της ισπανικής αρχιτεκτονικής με την εξωτική ατμόσφαιρα, τις δαντελωτές της παραλίες και τα πολιτιστικά φεστιβάλ της. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η Καρταχένα ήταν πάντα κοντά στην ιστορία των πειρατών, και έτσι υπάρχουν πολλοί άλλοι μύθοι σχετικά με τους ευρωπαϊκούς πειρατές που έφταναν στην πόλη.

Σήμερα μιλάμε για έναν προορισμό πολυτελείας που θεωρείται Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Στη νοτιανατολική πλευρά της Κολομβίας βρίσκεται η πόλη με την ονομασία Σαντιάγο ντε Κάλι και θεωρείται η πρωτεύουσα της σάλσα. Στο χωρίο Λος Άντες το άγαλμα του Ιησού Χριστού “Cristo Rey”, εμπνέει δέος με τα 26 μέτρα ύψους και τα χέρια του ανοιγμένα διάπλατα, από τον λόφο των Κρυστάλλων.

Μουσεία της προκολομβιανής περιόδου, τροπικά πάρκα, προϊστορικοί οικισμοί, το περίφημο Μουσείο Χρυσού, καθώς και εξωπραγματικές παραλίες είναι στολίδια που προσελκύουν επισκέπτες στο άκρο αυτό της Λατινικής Αμερικής. Η  Κολομβία είναι μία δυνατή χώρα που καταφέρνει να επιβιώνει μέσα από τα προβλήματά της.

Συντάκτης: Saky Koulibaly,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.