“Κοίτα μια νύχτα”: μια βραδιά που μας συνεπήρε
Την Παρασκευή 5 Ιουνίου απολαύσαμε στο El Convento del Arte, στο Μεταξουργείο, ένα νέο καλλιτέχνη, τον Παναγιώτη Λάμπουρα, σε μια βραδιά γεμάτη τραγούδια της ελληνικής έντεχνης μουσικής σκηνής με αναφορές στις νύχτες που μας μαγεύουν. Οι νότες του ακορντεόν (έπαιζε η Άννα Λάκη) και της κιθάρας (έπαιζε ο Γιώργος Ντινάκος) έδωσαν άλλον αέρα στα τραγούδια, που θύμιζαν έντονα τάνγκο και φλαμένκο.
Ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο, η ανοικτή οροφή του El Convento del Arte μας άφηνε να απολαύσουμε το νυχτερινό ουρανό και ο Παναγιώτης μας παρέσυρε σε μια ατέλειωτη νύχτα. Εκτός από πολύ γνωστά τραγούδια όπως “Una moneda le di”, «Ερωτικό», «Αυτή η νύχτα μένει», το πρόγραμμα περιελάμβανε και κομμάτια του ίδιου («Ο κόσμος όλος», «Τα μεσάνυχτα», «Ο βράχος» − που απέσπασε εύφημο μνεία στους 4ους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών). Ευχαριστούμε πολύ τη φωτογράφο Έλενα Γαλάνη για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών.
Επειδή ειλικρινά εντυπωσιαστήκαμε από το ταλέντο και τη φωνή του, θέλαμε να μάθουμε ακόμη περισσότερα για τον Παναγιώτη. Τον ρωτήσαμε πώς ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική και ειδικά με το τραγούδι. Μας είπε πως ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από τα τέσσερά του χρόνια, όταν πήρε τα πρώτα του μαθήματα βιολιού, πράγμα που του αποκάλυψε αργότερα και την αγάπη του για το τραγούδι. Από την εφηβεία του έχτισε ένα ρεπερτόριο τραγουδιών που αγαπούσε από τους μεγάλους λαϊκούς συνθέτες και το σύγχρονο έντεχνο τραγούδι.
Η ανάγκη του να συνθέτει μουσική και να γράφει στίχους είναι έντονη και προσωπική· βασίζεται σε ένα ιδιαίτερο και λυτρωτικό αίσθημα που υπακούει σε μια ενδότερη φωνή. Για τον ίδιο, αποτυπώνει την ανάγκη για επικοινωνία με το βαθύτερο εαυτό του, τις σκέψεις του και τους ανθρώπους. Ο Παναγιώτης λέει πως η ανάγκη του αυτή είναι «μια βουτιά στα βαθιά που δεν ξέρεις ποτέ πού οδηγεί και πού θα σε πάει τελικά. Είναι μια μαγική στιγμή που σε καλεί να κάνεις κάτι και να το χτίσεις απ’ την αρχή και να του δώσεις μορφή, υπόσταση, χρώμα και σώμα».
Τα τραγούδια του αποπνέουν μοναχικότητα. Ρωτήσαμε τον Παναγιώτη εάν η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι καταστάσεις στη ζωή του που τον οδηγούν να ασχοληθεί με αυτές, ως θέμα των τραγουδιών του πλέον. Ο ίδιος μας απάντησε πως έχει αρκετές μοναχικές στιγμές και πως νομίζει ότι κάθε καλλιτέχνης που προβληματίζεται και αναζητά απαντήσεις επιζητά τη μοναχικότητα. Παρόλα αυτά, η επαφή με τους ανθρώπους τον γεμίζει και τον κάνει να περνά όμορφα.
Αυτό που μπορεί να γεμίσει τον Παναγιώτη με θετική ενέργεια, ακόμη και σε δύσκολες στιγμές, είναι η επαφή με τους δικούς του ανθρώπους, το χιούμορ και απλά πράγματα όπως η θάλασσα που πάντα βρίσκει τον τρόπο να τον ηρεμεί, ή η μουσική που μπορεί να δώσει λύσεις σε προβλήματα από εκεί που δεν το περιμένει κανείς.
Οι εντυπώσεις του ίδιου του Παναγιώτη από τη σκηνή του El Convento ήταν εξαιρετικές. Και οι τρεις μουσικοί επί σκηνής (ο Παναγιώτης στο τραγούδι, η Άννα Λάκη στο ακορντεόν, και ο Γιώργος Ντινάκος στην κιθάρα) απόλαυσαν τη βραδιά και το κοινό που ήταν ενεργό, γεγονός που τους παρότρυνε να συνεχίσουν.
Στα μελλοντικά σχέδια του Παναγιώτη υπάρχει μια ακόμη εμφάνισή του μέσα στον Ιούλιο, νέες εμφανίσεις του από το Σεπτέμβριο, αλλά και η πρώτη του δισκογραφική δουλειά που θα κυκλοφορήσει το 2016 με συνεργάτη και παραγωγό το Γιώργο Ανδρέου.
Ο Παναγιώτης Λάμπουρας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Μελετά βιολί από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Σπούδασε στο Ιόνιο Ωδείο της Κέρκυρας και έπειτα στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, από όπου και πήρε δίπλωμα βιολιού με βαθμό άριστα παμφηφεί, στο Κονσερβατόριο της Ουτρέχτης και του Ρότερνταμ (Ολλανδία), αλλά και στο Τμήμα Βιομηχανικής Διοίκησης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πειραιά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα τραγουδιού με τη Ρόζα Πουλημένου, διδάσκουσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Η πρώτη του επαγγελματική επαφή με το τραγούδι ήταν το 2009 στα Σύνολα του Δήμου Αθηναίων, δίπλα στο γνωστό μουσικοσυνθέτη Γιώργο Κατσαρό, με τον οποίο συνεργάστηκε έως το 2011 στο Λαϊκό Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής. Ο Παναγιώτης εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, παραδίδει μαθήματα βιολιού και ετοιμάζει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά.
