Κάνε το πρώτο βήμα και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν

Έχετε πραγματικά σκεφτεί ποτέ, πόσο πολύ δυσκολευόμαστε εμείς οι άνθρωποι να πράξουμε αυτά που επιθυμούμε αβίαστα και χωρίς πολλές – πολλές υπεραναλύσεις; Πότε οι ανασφάλειες μας κρατούν πίσω, πότε ο φόβος του αγνώστου, ακόμα και η απόρριψη. Δεν τα λες και λίγα.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας μεγάλος που κάποτε ήταν παιδί. Ας τον ονομάσουμε Πέτρο. Ο Πέτρος λοιπόν όταν ήταν παιδί συνήθιζε να κάνει ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι. Δεν σκεφτόταν ποτέ τίποτα πολύ και συνήθως έπραττε αυτόματα κάθε του σκέψη. Αυτό πότε ήταν καλό και πότε δεν ήταν. Είχε χτυπήσει πολλές φορές. Είχε κάνει μάλιστα πολλά και σοβαρά λάθη με αυτή του την στάση. Είχε χάσει ανθρώπους από την ζωή του και αρκετούς τους είχε φέρει σε δύσκολη θέση. Μεγαλώνοντας είχε δημιουργήσει μια εταιρία, η οποία ήταν όλη του η ζωή.

Όσο μεγάλωνε δεν άλλαζε ιδιαίτερα αυτή την στάση ζωής, μέχρι που μια μέρα έγινε κάτι φριχτό. Από το θράσος και ίσως την αφέλειά του κατέληξε σε μια απόφαση που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα καριέρα του. Για την ακρίβεια του κόστισε το μέλλον της εταιρίας του. Αυτό άραγε να ήταν ένα λάθος που του κατέστρεψε την ζωή ή ένα λάθος που του άλλαξε την ζωή;

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να μένουμε μακριά από οτιδήποτε αγαπάμε και ονειρευόμαστε. Φοβόμαστε τόσο πολύ που τίποτα δεν είναι αρκετό για να μας ξεκολλήσει από αυτό το μοτίβο. Υπεραναλύουμε, δημιουργούμε προβλήματα, εντάσεις, χάος. Δημιουργούμε όλα αυτά που δεν θα θέλαμε να μας συμβούν, αλλά παρόλα αυτά είναι τόσο εύκολο να τα προκαλέσουμε, που «τα γεννάμε».

Δεν κάνουμε βήματα αλλαγών. Μένουμε στάσιμοι και βολεμένοι. Μένουμε ανίδεοι και πνευματικά ανάπηροι. Γιατί ο φόβος της όποιας αποτυχίας μας βάζει σε μια κατάσταση αδράνειας. Δεν μας επιτρέπει καμία εξέλιξη. Κανένα κατόρθωμα.

Πιστεύετε πως ο Πέτρος έχει βγει πραγματικά χαμένος; Η ιστορία προφανώς και είναι ημιτελής και αυτό συμβαίνει γιατί ο καθένας μέσα από την δική του στάση και την δική του αντίληψη δημιουργεί μια διαφορετική ιστορία. Μια ιστορία που άλλοτε ταιριάζει με την κατάσταση του καθένα ή αντίθετα δεν ταιριάζει, αλλά που θα ήθελε να ταιριάζει.

Τι σας φοβίζει περισσότερο; Βρείτε το και κάντε ένα βήμα προς αυτό. Κάθε φορά που θα ακολουθείτε τον δρόμο του φόβου, θα γίνεστε πιο δυνατός. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέγεται «μια φορά» και το τραγουδάει ο Κώστας Μακεδόνας. Θα δανειστώ 3 στίχους και θα κλείσω κάπως έτσι.

«Δείλιασες λίγο πριν την επανάσταση

Και για να μην αλλάξει η κατάσταση

Έδωσες όπως πάντα μια παράσταση..»

Εγώ κάπου εδώ θα ήθελα να προσθέσω και την λέξη παράταση. Μήπως να μην παρατείνεις άλλο μια κατάσταση που δεν σου αρέσει ή δεν σου ταιριάζει;

Όπως είχε πει και ο Alvin Toffler, «Καλύτερα να σφάλλεις τολμώντας, παρά να σφάλλεις όντας προσεκτικός».

Τι να απέγινε άραγε με τον Πέτρο;

Τι θα γίνει άραγε με σένα;

Θα κάνεις το επόμενο βήμα;

Συντάκτης: Νάνσυ Παπαδοπούλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.