Η αξία της εργασίας είναι αδιαμφισβήτητη τόσο για το άτομο όσο και για την κοινωνία γενικότερα. Πόσο όμως σημαντικό είναι …
Κάνε το όπως οι Chicago Bulls
Θα έφτανε ο Τζόρνταν στην κορυφή εάν δεν άνηκε στους Chicago Bulls; Ίσως η συγκεκριμένη ομάδα να αποτελεί το αρτιότερο παράδειγμα οργάνωσης.
Συνεργασία διοίκησης με όραμα και εργαζομένων με φιλοδοξίες
Μην αναρωτηθείτε εάν το έχω γυρίσει στην αθλητική αρθρογραφία· απλώς πιστεύω ότι ο χώρος του αθλητισμού, στον οποίο ανήκω από μικρό παιδί, μπορεί να διδάξει πολλά και στον επαγγελματικό χώρο. Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί συνέχεια προηγούμενου, που με αφορμή το ντοκιμαντέρ «The Last Dance», ανέλυσε το φαινόμενο του αθλητή Μάικλ Τζόρνταν και τα όσα μπορεί να διδαχτεί κάποιος επαγγελματίας από την παρουσία του συγκεκριμένου αθλητή στον χώρο του μπάσκετ. Σήμερα, θα προσπαθήσω να κάνω κάτι ανάλογο, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των Chicago Bulls και όσα μπορούν να διδάξουν σε κάποιον οργανισμό, μέσα από τον τρόπο λειτουργίας τους και τις επιτυχίες που είχαν ως συνέπεια αυτού του τρόπου.
Το αρχικό και γενικό συμπέρασμα που προκύπτει παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ είναι ότι η επιτυχία ήλθε ως αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και αγαστής συνεργασίας της διοίκησης με τους αθλητές. Το ίδιο ισχύει και στον εργασιακό χώρο: Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους του και να προοδεύσει εάν δεν ανήκει σε έναν οργανισμό που του προσφέρει ασφάλεια, κίνητρο, όραμα, σωστό εργασιακό κλίμα, πόρους και κατάλληλους συνεργάτες. Αντίστοιχα, κανένας οργανισμός δεν μπορεί να είναι παραγωγικός και αποτελεσματικός εάν δεν είναι στελεχωμένος με το κατάλληλο προσωπικό, το οποίο θα διαθέτει ταλέντο, ηθική, προσωπικό κίνητρο, φιλοδοξία, προσωπικότητα και ικανότητες.
Ο ρόλος του αποτελεσματικού μάνατζερ στον οργανισμό
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητα του εκάστοτε οργανισμού: να προσελκύσει τα κατάλληλα ταλέντα στο εσωτερικό του. Τι χρειάζεται για αυτό; Ολοκληρωμένες διαδικασίες επιλογής προσωπικού και ανθρώπους με διορατικότητα και καθαρή ματιά, οι οποίοι ξέρουν τις ανάγκες του οργανισμού και κάνουν τις σωστές επιλογές. Αυτόν το ρόλο είχε στους Chicago Bulls ο General Manager (GM), που ήταν ο υπεύθυνος για την επιλογή των παικτών και του προπονητή. Με το ταλέντο που είχε να επιλέγει τους κατάλληλους αλλά και με την πλήρη στήριξη της διοίκησης στις επιλογές του χτίστηκε αυτή η μεγάλη ομάδα. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος γνώριζε πολύ καλά τον ρόλο του και είχε πάρει απόφαση να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να πετύχει τους στόχους του, χωρίς μάλιστα να σκέφτεται εάν θα είναι αρεστός. Έβαζε το καλό της ομάδας πάνω από τη δημοτικότητά του και τα αρνητικά σχόλια που δεχόταν, ακόμα και από το αστέρι της ομάδας. Έκλεινε τα αφτιά του και ακολουθούσε αφοσιωμένος το πλάνο του, που αποδείχτηκε επιτυχημένο 100%.
Δημιουργία κουλτούρας και εφαρμογή αποτελεσματικού πλάνου στον οργανισμό
Το επιτυχημένο πλάνο ήταν ο ένας λόγος που οδήγησε στη δημιουργία της αυτοκρατορίας με τα έξι πρωταθλήματα. Όταν οι τίτλοι άρχισαν να έρχονται ο ένας μετά τον άλλο, δημιουργήθηκε το προφίλ της ομάδας· τέτοιο, που ήταν ικανό να προσελκύσει τους παίκτες που επιθυμούσε η διοίκηση, αλλά και να δημιουργήσει το κατάλληλο κίνητρο και κλίμα εντός της ομάδας, ωθώντας τους παίκτες να δίνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Υπάρχουν πολλοί καλοί οργανισμοί με αξιόλογους υπαλλήλους. Όταν, όμως, δεν έρχονται τα αποτελέσματα, έρχονται η γκρίνια και η δυσαρέσκεια, με αποτέλεσμα –σε βάθος χρόνου– οι ομάδες αυτές να διαλύονται και να μην παίρνουν τη θέση-χώρο που τους αξίζει στον στίβο της αγοράς.
Ο δεύτερος λόγος στον οποίο οφείλεται το χτίσιμο της αυτοκρατορίας ήταν ο προπονητής, που και αυτός ήταν επιλογή του GM. Αυτός, λειτουργώντας ως ένας άλλος μάνατζερ, είχε την ικανότητα να δίνει ξεκάθαρους ρόλους εντός της ομάδας, να δέχεται τη διαφορετικότητα του κάθε παίκτη, αλλά, το πιο σημαντικό, να ζητήσει και να πείσει το αστέρι της ομάδας να γίνει ομαδικός και να εμπιστευτεί τους συμπαίκτες του. Γίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι τα βασικά χαρακτηριστικά της αποδοχής της διαφορετικότητας, του καθορισμού ξεκάθαρων ρόλων και της ομαδικότητας οφείλει ο κάθε οργανισμός να τα εμπεριέχει στην κουλτούρα του.
Επιλογή μεταξύ πολιτικής και δύσκολων ανακοινώσεων-αποφάσεων
Εκτός από τα θετικά, το ντοκιμαντέρ εμπεριείχε και ένα γεγονός που προβλημάτισε και είχε αρνητικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Ήταν η απόφαση του GM να ανακοινώσει, πριν την έναρξη του πρωταθλήματος το 1998, ότι η ομάδα θα διαλυθεί, ανεξαρτήτως εάν κατακτηθεί πάλι το πρωτάθλημα, όπως και έγινε. Ο ίδιος και η διοίκηση θεωρούσαν ότι η ομάδα χρειαζόταν ανανέωση. Σωστή ή λάθος η επιλογή του χρόνου; Δεν μπορώ να τοποθετηθώ. Σε περίπτωση που δεν το έκαναν, θα θεωρούνταν πολιτική. Από τη στιγμή που το έκαναν, μπορεί να θεωρηθεί και ειλικρίνεια –άρα ηθική. Ο κάθε οργανισμός έρχεται συχνά αντιμέτωπος με τέτοια διλήμματα. Η επιλογή ανάμεσα σε πολιτική και ειλικρίνεια χτίζουν τον χαρακτήρα του, αλλά ταυτόχρονα έχουν και κόστος, όπως στην περίπτωσή μας, καθώς μετά το 1998 η ομάδα βρίσκεται στην αφάνεια.
Με αφορμή λοιπόν το παράδειγμα των Chicago Bulls, γίνεται ξεκάθαρο ότι η επιτυχία σε έναν οργανισμό δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη ευθύνη. Χρειάζεται ομαδική δουλειά, τόσο από μία διοίκηση με όραμα, πλάνο, ξεκάθαρους ρόλους και απαιτητικούς στόχους όσο και από ένα σύνολο εργαζομένων με ταλέντο, προσωπικότητα, φιλοδοξία και υψηλό κίνητρο. Αυτό δε που θα απογειώσει τον οργανισμό είναι ένας ηγέτης που έχει αποδεχτεί να «παίζει» ομαδικά.
